Anatolij Radenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatolij Radenko
Анатолій Раденко
Pełne imię i nazwisko

Anatolij Hryhorowycz Radenko

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1959
Stalino

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Szachtar Donieck
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1977–1980 Szachtar Donieck 14 (0)
1981–1982 Torpedo Moskwa 49 (2)
1983–1987 Szachtar Donieck 108 (8)
1987 Nistru Kiszyniów 23 (5)
1988 Zoria Woroszyłowgrad 2 (0)
1988–1989 Wołyń Łuck 74 (11)
1990 Szachtar Donieck 2 (0)
1990 TP-47 Tornio ? (3)
1992 Szachtar Donieck 0 (0)
1992 Szachtar-2 Donieck 21 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1976  ZSRR U-16 4 (0)
1979  ZSRR U-18 3 (1)
1979–1981  ZSRR U-21 14 (0)
W sumie: 21 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1997 Wołyń Łuck
1998 Sokoł Saratów
2002–2003 Podilla Chmielnicki
2004 Akademia Szachtar Donieck
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Anatolij Hryhorowycz Radenko, ukr. Анатолій Григорович Раденко, ros. Анатолий Григорьевич Раденко, Anatolij Grigorjewicz Radienko (ur. 3 sierpnia 1959 w Stalinie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1977 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym klubie Szachtar Donieck. W latach 1981–1982 występował w klubie Torpedo Moskwa, ale powrócił potem do Szachtara. W 1987 przeszedł najpierw do Nistru Kiszyniów, a w następnym 1988 do Zorii Woroszyłowgrad, ale już w maju zmienił klub na Wołyń Łuck. W 1990 wyjechał do Finlandii, gdzie bronił barw TP-47 Tornio. W 1992 zakończył karierę piłkarską w drugiej drużynie Szachtara.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Występował juniorskiej oraz w młodzieżowej reprezentacji ZSRR. W turnieju finałowym młodzieżowych Mistrzostw Świata, rozgrywanych w Japonii, „opiekował się” Maradoną, nie dając jemu strzelić bramki (Maradona strzelił tylko z karnego)[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W końcu lat 80. XX wieku ukończył studia w Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie. Trenował kluby Wołyń Łuck, Sokoł Saratów i Podilla Chmielnicki. W 2004 pracował na stanowisku starszego trenera w Piłkarskiej Akademii Szachtara Donieck[2]. Po zakończeniu kariery trenerskiej postanowił poświęcić się religii. 8 października 2009 został wyświęcony na diakona Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[3].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]