Drugi rząd Manuela Vallsa
Drugi rząd Manuela Vallsa – 38. rząd V Republiki Francuskiej funkcjonujący od sierpnia 2014 do grudnia 2016. Funkcję prezydenta w tym okresie pełnił François Hollande. Zastąpił pierwszy rząd tegoż premiera, a sam został zastąpiony przez rząd Bernarda Cazeneuve’a. W skład gabinetu wchodzili przedstawiciele Partii Socjalistycznej, a także Lewicowej Partii Radykalnej, później dołączyli do nich również przedstawiciele Parti écologiste.
25 sierpnia 2014 Manuel Valls ogłosił dymisję rządu po tym, jak minister gospodarki i odnowy produkcji Arnaud Montebourg skrytykował politykę gospodarczą prowadzoną przez rząd. Prezydent Francji François Hollande tego samego dnia powierzył dotychczasowemu premierowi misję utworzenia nowego gabinetu[1]. 26 sierpnia 2014 powołano skład gabinetu[2].
W składzie rządu w trakcie funkcjonowania doszło do szeregu zmian. Najpoważniejsza rekonstrukcja miała miejsce 11 lutego 2016[3].
5 grudnia 2016 Manuel Valls ogłosił, że zamierza się ubiegać o urząd prezydenta w wyborach prezydenckich, które zaplanowano na 23 kwietnia 2017. W związku z tym złożył dymisję z funkcji premiera, która została przyjęta. Prezydent François Hollande 6 grudnia 2016 na stanowisko nowego premiera desygnował dotychczasowego ministra spraw wewnętrznych Bernarda Cazeneuve’a[4][5].
Skład rządu w dniu powołania[edytuj | edytuj kod]
- Ministrowie
- Premier: Manuel Valls
- Minister spraw zagranicznych: Laurent Fabius
- Minister ekologii, zrównoważonego rozwoju i energii: Ségolène Royal
- Minister edukacji narodowej, szkolnictwa wyższego i badań naukowych: Najat Vallaud-Belkacem
- Minister sprawiedliwości, strażnik pieczęci: Christiane Taubira
- Minister finansów i wydatków publicznych: Michel Sapin
- Minister obrony: Jean-Yves Le Drian
- Minister spraw społecznych, zdrowia i praw kobiet: Marisol Touraine
- Minister pracy, zatrudnienia, kształcenia zawodowego i dialogu społecznego: François Rebsamen
- Minister spraw wewnętrznych: Bernard Cazeneuve
- Minister rolnictwa, rzecznik prasowy rządu: Stéphane Le Foll
- Minister gospodarki, przemysłu i cyfryzacji: Emmanuel Macron
- Minister mieszkalnictwa, równości terytorialnej i obszarów wiejskich: Sylvia Pinel
- Minister decentralizacji i służb publicznych: Marylise Lebranchu
- Minister kultury i komunikacji: Fleur Pellerin
- Minister ds. miast, sportu i młodzieży: Patrick Kanner
- Minister ds. terytoriów zamorskich: George Pau-Langevin
- Sekretarze stanu
- Jean-Marie Le Guen (ds. do relacji z parlamentem)
- Thierry Mandon (ds. reformy państwa)
- Harlem Désir (ds. europejskich)
- Annick Girardin (ds. rozwoju i Frankofonii)
- Thomas Thévenoud (ds. handlu zagranicznego, promocji turystyki i Francuzów poza granicami kraju)
- Alain Vidalies (ds. transportu, gospodarki morskiej i rybołówstwa)
- Geneviève Fioraso (ds. szkolnictwa wyższego i badań naukowych)
- Christian Eckert (ds. budżetu)
- Kader Arif (ds. kombatantów)
- Laurence Rossignol (ds. rodziny i osób starszych)
- Ségolène Neuville (ds. osób niepełnosprawnych i przeciwdziałaniu wykluczeniu)
- Pascale Boistard (ds. praw kobiet)
- Carole Delga (ds. handlu, rzemiosła, konsumpcji, gospodarki społecznej i solidarności)
- Axelle Lemaire (ds. cyfryzacji)
- André Vallini (ds. reformy terytorialnej)
- Myriam El Khomri (ds. polityki miejskiej)
- Thierry Braillard (ds. sportu)
Zmiany w składzie rządu[edytuj | edytuj kod]
- 4 września 2014
Odwołany został sekretarz stanu Thomas Thévenoud, zastąpił go Matthias Fekl.
- 21 listopada 2014
Odwołany został sekretarz stanu Kader Arif, zastąpił go Jean-Marc Todeschini.
- 5 marca 2015
Odwołana została sekretarz stanu Geneviève Fioraso, jej kompetencje przejęła dodatkowo minister Najat Vallaud-Belkacem.
- 17 czerwca 2015
Thierry Mandon przeszedł na stanowisko sekretarza stanu ds. szkolnictwa wyższego i badań naukowych. Clotilde Valter zastąpiła go na stanowisku sekretarza stanu ds. reformy państwa. Odwołana została sekretarz stanu Carole Delga, zastąpiła ją Martine Pinville.
- 2 września 2015
Odwołany został minister François Rebsamen, zastąpiła go Myriam El Khomri, jej kompetencje jako sekretarza stanu przejął dodatkowo minister Patrick Kanner.
- 27 stycznia 2016
Odwołana została minister Christiane Taubira, zastąpił ją Jean-Jacques Urvoas[6].
- 11 lutego 2016
Do istotnej rekonstrukcji rządu doszło 11 lutego 2016. Nowym ministrem spraw zagranicznych w miejsce Laurenta Fabiusa został Jean-Marc Ayrault. Annick Girardin zastąpiła Marylise Lebranchu na stanowisku ministra służb publicznych. Audrey Azoulay została ministrem kultury i komunikacji w miejsce Fleur Pellerin. Związana z ugrupowaniem ekologów Emmanuelle Cosse objęła stanowisko ministra mieszkalnictwa, a lider radykałów Jean-Michel Baylet stanął na czele resortu planowania przestrzennego i obszarów wiejskich (zdymisjonowana została zaś Sylvia Pinel). Do rangi ministra awansowała Laurence Rossignol, odpowiadając za sprawy rodziny, dzieci i praw kobiet (nazwę jej urzędu zmodyfikowano 3 marca 2016). Zmodyfikowano nazwy kilku urzędów i zakresy obowiązków kilku ministrów[3][7].
Sekretarzami stanu zostali: Jean-Vincent Placé (ds. reformy państwa), Barbara Pompili (ds. różnorodności biologicznej), Ericka Bareigts (ds. równości), Juliette Méadel (ds. pomocy ofiarom przestępstw), Estelle Grelier (ds. spójności terytorialnej) i Hélène Geoffroy (ds. miast). Clotilde Valter przeszła na stanowisko sekretarza stanu ds. kształcenia zawodowego, André Vallini na stanowisko sekretarza stanu ds. rozwoju i Frankofonii, Pascale Boistard na stanowisko sekretarza stanu ds. osób starszych[3][7].
- 30 sierpnia 2016
Odwołany został minister Emmanuel Macron. Michel Sapin przeszedł na stanowisko ministra gospodarki i finansów. Odwołana została minister George Pau-Langevin, zastąpiła ją Ericka Bareigts[8]
- 1 września 2016
Axelle Lemaire przeszła na stanowisko sekretarza stanu ds. cyfryzacji i innowacji. Christophe Sirugue objął stanowisko sekretarza stanu ds. przemysłu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ French government resigns, Hollande appoints PM to form new Cabinet. dailystar.com.lb, 25 sierpnia 2014. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
- ↑ Composition gouvernement: les nouveaux ministres choisis par Manuel Valls. linternaute.com, 26 sierpnia 2014. [dostęp 2017-03-26]. (fr.).
- ↑ a b c Le Gouvernement Valls. elysee.fr, 11 lutego 2016. [dostęp 2017-03-26]. (fr.).
- ↑ Premier chce być prezydentem. Podaje się do dymisji. tvn24.pl, 5 grudnia 2016. [dostęp 2017-03-26].
- ↑ Francja ma nowego premiera. tvn24.pl, 5 grudnia 2016. [dostęp 2017-03-26].
- ↑ French Justice Minister Christiane Taubira resigns after terror law row. france24.com, 27 stycznia 2016. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
- ↑ a b Décrets du 11 février 2016 relatifs à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 12 lutego 2016. [dostęp 2017-03-26]. (fr.).
- ↑ Composition du Gouvernement. elysee.fr, 30 sierpnia 2016. [dostęp 2017-03-26]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tous les gouvernements depuis 1958. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-03-26]. (fr.).