Drzyślawa (przełęcz)
49°27′36″N 20°19′14″E/49,460000 20,320556 Przełęcz Drzyślawa i góra Wdżar, w głębi Tatry | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
693 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Gorców  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°27′36″N 20°19′14″E/49,460000 20,320556
| |
Drzyślawa – szeroka przełęcz pomiędzy górą Wdżar (767 m) a masywem Lubania (1225 m). Na wielu mapach nie jest zaznaczana, wyróżnia ją jednak przewodnik Gorce. Przewodnik prawdziwego turysty[1]. Na mapie Geoportalu jest opisana jako łąka i znajduje się między Wdżarem i szczytem Kuternogowa w południowym grzbiecie Lubania[2]. Według przewodnika jej wysokość wynosi 650 m n.p.m., na mapie Pienin wydawnictwa Polkart podana jest wysokość 693 m[3]. Według opracowanej przez Jerzego Kondrackiego regionalizacji Polski Drzyślawa oddziela Gorce (Pasmo Lubania) od Pienin, do których należy góra Wdżar[4].
Przełęcz jest widokowa, cały rejon przełęczy bowiem zajmują łąki i pastwiska, na których wypasane są owce. Jest zagospodarowana turystycznie. Na przełęczy znajduje się dolna stacja wyciągu narciarskiego na górę Wdżar, w bacówce znajdującej się na przełęczy można kupić oscypki. W sezonie czynna jest góralska restauracja[1].
Przez przełęcz przechodzi niebieski szlak turystyczny na Lubań. Na wschodnich stokach poniżej przełęczy ma swoje źródło dopływ Krośnicy uchodzącej do Dunajca, potok spływający z zachodnich stoków przełęczy uchodzi do Zbiornika Czorsztyńskiego[5].
Przez Drzyślawę biegnie granica między wsiami Krośnica (stoki wschodnie) i Mizerna (stoki zachodnie); obydwie wsie znajdują się w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, ale w różnych gminach[2].
W Gorcach istnieje jeszcze szczyt Drzyślawa[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
odcinek: Snozka – Drzyślawa – Wyrobki – polana Wierch Lubania. Odległość 6,1 km, suma podejść 580 m, suma zejść 20 m, czas przejścia 2 godz. 30 min, z powrotem 1 godz. 40 min. Na polanie Wierch Lubania skrzyżowanie z Głównym Szlakiem Beskidzkim wiodącym przez szczyt Lubania[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, ISBN 83-87873-07-1.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b Gorce. Mapa turystyczna 1: 50 000, Kraków: Compass, 2007, ISBN 83-89472-59-7.