Kurnikówka
 Polana Kurnikówka i widok na Beskid Sądecki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
694 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°25′32,6″N 20°25′26,0″E/49,425722 20,423889
| |
Kurnikówka – przełęcz (694 m) i polana w Pieninach, w grani Pieninek, pomiędzy Ociemnym Wierchem (740 m) i Białymi Skałami, na niektórych mapach nazywanymi Sutrówką (749 m)[1]. Dawniej z przełęczy Kurnikówka prowadziła leśna ścieżka do doliny Pieńskiego Potoku. Obecnie jest to obszar Pienińskiego Parku Narodowego, a Dolina Pienińskiego Potoku jest obszarem ochrony ścisłej. Polana znajduje się na północnych stokach pod przełęczą. Rozciąga się z niej widok na Pasmo Radziejowej w Beskidzie Sądeckim[2]. Z rzadkich w Polsce roślin na polanie rośnie storczyk drobnokwiatowy[3]. W latach 1987–1988 znaleziono tu bardzo rzadkie, w Polsce zagrożone wyginięciem gatunki porostów: pałecznik jodłowy Calicium abietinum i krwawiec pajęczynowaty Haematomma ochroleucum[4].
Polana znajduje się w granicach Krościenka nad Dunajcem w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim[5]. Przez przełęcz Kurnikówka oraz górnym i dolnym skrawkiem polany prowadzą dwa szlaki turystyczne[1].
Szlak turystyki pieszej[edytuj | edytuj kod]
ze Szczawnicy przez przewóz promowy (Nowy Przewóz) na drugą stronę Dunajca. Dalej Sokolą Percią przez Sokolicę, przełęcz Sosnów, Czertezik, Czerteż i Kurnikówkę na Bajków Groń. Czas przejścia od przeprawy promowej na Bajków Groń: 2:30 godz., ↓ 2:15 godz.
z Krościenka na przełęcz Burzana. Czas przejścia 1 godz., ↓ 45 min[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
- ↑ Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, Kraków 1992, s. 55–63.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-21].
