Dynarczyk
| Dinaromys | |||
| Kretzoi, 1955[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
dynarczyk | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Microtus (Chionomys) marakovici Bolkay, 1924 (= Microtus bogdanovi V.E. Martino & E.V. Martino, 1922) | |||
| Gatunki | |||
| |||
Dynarczyk[2] (Dinaromys) – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Półwyspie Bałkańskim[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 131–152 cm, długość ogona 83–107 cm; masa ciała 54–99 g[5][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1955 roku węgierski paleontolog Miklós Kretzoi na łamach Acta Geologica Academiae Scientiarum Hungaricae[1]. Na gatunek typowy Kretzoi wyznaczył (oryginalne oznaczenie) dynarczyka górskiego (D. bogdanovi).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Dinaromys: Góry Dynarskie (ang. Dinaric Alps), Europa; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][3][2]:
- Dinaromys bogdanovi V.E. Martino & E.V. Martino, 1922 – dynarczyk górski
- Dinaromys longipedis (Đulić & Vidinić, 1967)
Opisano również gatunki wymarłe[8]:
- Dinaromys allegranzii Sala, 1996[9] (Włochy; pliocen)
- Dinaromys dalmatinus (Kormos, 1931)[10] (Chorwacja; plejstocen)
- Dinaromys posterior (Jánossy, 1969)[11] (Węgry; pliocen)
- Dinaromys topachevskii Nesin & Skorik, 1989[12] (Ukraina; plejstocen)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Kretzoi. Dolomys and Ondatra. „Acta Geologica Academiae Scientiarum Hungaricae”. 3, s. 351, 1955. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 352. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Dinaromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-26].
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 313. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 226. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-03]. (ang.).
- ↑ J. Zijlstra: Dinaromys. Hesperomys project. [dostęp 2021-11-26]. (ang.).
- ↑ B. Sala. Dinaromys allegranzii n. sp. (Mammalia, Rodentia) from Rivoli Veronese (northeastern Italy) in a Villanyian association. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 39 (1), s. 470, 1896. (ang.).
- ↑ T. Kormos. Über eine neuentdeckte Forestbed-Fauna in Dalmatien. „Palaeobiologica”. 4, s. 130, 1931. (niem.).
- ↑ D. Jánossy. Stratigraphische Auswertung der europaischen mittelpleistozanen Wirbeltieifauna. Teil II. „Berichte der Geologischen Gesellschaft in der Deutschen Demokratischen Republik für das Gesamtgebiet der geologischen Wissenschaften”. Serie A. 14 (5), s. 607, 1969. (niem.).
- ↑ В.А. Несин & А.Ф. Скорик. Первая находка полевки рода Dinaromys (Microtinae, Rodentia) в СССР / First find of the Dinaromys vole (Rodentia, Microtinae) in the USSR. „Вестник зоологии”. 1989 (5), s. 14, 1989. (ros. • ang.).