Przejdź do zawartości

Dziekanowice (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziekanowice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

pińczowski

Gmina

Działoszyce

Liczba ludności (2011)

233[2][3]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-440[4]

Tablice rejestracyjne

TPI

SIMC

0237104[5]

Położenie na mapie gminy Działoszyce
Mapa konturowa gminy Działoszyce, na dole znajduje się punkt z opisem „Dziekanowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dziekanowice”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dziekanowice”
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego
Mapa konturowa powiatu pińczowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Dziekanowice”
Ziemia50°21′32″N 20°21′03″E/50,358889 20,350833[1]

Dziekanowicewieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce[6][5]. Leży przy DW768.

Integralne części wsi Dziekanowice[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0237110 Łysowiec część wsi
0237127 Zamoście część wsi

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dziekanowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Z miejscowością była związana działalność braci polskich. Józef Szymański w pracy „Szlakiem braci polskich” wspomina, że wieś w XVI w. była najprawdopodobniej siedzibą braci polskich[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 28649
  2. Wieś Dziekanowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-04-24], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 240 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  7. Józef Szymański, Szlakiem braci polskich. Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie, Kielce 1962, s. 145.