Edward Rożnowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Hipolit Marian Rożnowski
Kapitan Kapitan
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1899
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 września albo 27 września 1939
Tomaszówka (Białoruś)

Przebieg służby
Lata służby

1916–~1921 i 1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

22 Pułk Piechoty (1919),
21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy” (1924),
kadra zapasowa 2 Szpitala Okręgowego (1932),
Kwatera Główna Naczelnego Dowództwa (1939),
84 Pułk Strzelców Poleskich

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa,
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Grób Edwarda Rożnowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Edward Hipolit Marian Rożnowski (ur. 23 stycznia 1899 w Warszawie, zm. 9 września lub 27 września 1939 pod Tomaszówką na Białorusi) – polski lekarz, doktor medycyny, działacz społeczny i niepodległościowy, kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Będąc uczniem gimnazjum, od 1914 roku należał do harcerstwa[1] oraz do Organizacji Młodzieży Narodowej (co najmniej od 1916 roku był prezesem zarządu koła OMN w Warszawie[2]). Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość”, od 1916 roku należał do POW.

Od 1918 roku służył ochotniczo w Wojsku Polskim jako oficer liniowy (w 1919 roku służył jako podporucznik w 22 pułku piechoty[3]).

Edward Rożnowski ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie uzyskał doktorat wszech nauk lekarskich[1][4].

Pracując jako lekarz udzielał się społecznie. Był prezesem zarządu wojewódzkiego POW, prezesem zarządu powiatowego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, Związku Strzeleckiego i Związku Rezerwistów[1].

W 1924 roku jego wojskową jednostką macierzystą był 21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy”. Na początku lat 30. był lekarzem powiatowym w Grodzisku Mazowieckim[5]. W 1934 roku, będąc doktorem medycyny, został przeniesiony do kadry zapasowej 2 Szpitala Okręgowego. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do Kwatery Głównej Naczelnego Dowództwa. Zginął, walcząc w szeregach 84 pułku Strzelców Poleskich we wrześniu 1939 w czasie bitwy pod Tomaszówką. Jego żona otrzymała z PCK jego zakrwawioną legitymację i informację o jego śmierci, lecz bez daty dziennej. Podawane są dwie daty jego śmierci: 9 września[6] i 27 września[4]. Został pochowany w mogile zbiorowej w Tomaszówce. Jego grób symboliczny istnieje również na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 83-5-23)[7].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • podporucznik – przed sierpniem 1919 roku
  • porucznik – przed 1924 rokiem
  • kapitan rezerwy – awansowany do stopnia kapitana rezerwy w korpusie piechoty z lokatą 57. ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 roku[8]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Franciszka i Anny z Przyłubskich. Ożenił się 25 listopada 1926 roku z Marią Zimnoch (1906–1986). Mieli czworo dzieci: Lecha Marię Hipolita (ur. 1929), Macieja (który zmarł wkrótce po urodzeniu), Andrzeja Stanisława (ur. 1932) i Marię Teresę Sabę (ur. 1937), późniejszą Gorzelską[1][6].

Rożnowscy mieszkali w Warszawie przy ul. Kilińskiego 6[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Rożnowski Edward Hipolit Marian, [w:] Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 633.
  2. ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki (zeszyt 12, 1916), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
  3. ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki (zeszyt 77, 1919), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
  4. ↑ a b Szlak bojowy gen. Wilhelma Orlik-Rückemanna [online], dws.org.pl [dostęp 2016-12-04].
  5. ↑ a b M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  6. ↑ a b Profil Edwarda Rożnowskiego na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego [online] [dostęp 2014-12-04].
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAWA ZIMNOCH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-11-16].
  8. ↑ „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, 3, 1932.
  9. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 616 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Rożnowski&oldid=69742982”