Ślepuszonka południowa
| Bramus fuscocapillus[1] | |||
| (Blyth, 1843) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ślepuszonka południowa | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
Ślepuszonka południowa[6] (Bramus fuscocapillus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Ślepuszonka południowa występuje w północno-wschodnim i południowo-wschodnim Iranie, zachodnim, południowym i wschodnim Turkmenistanie, Afganistanie i bardzo marginalnie w zachodnim Pakistanie (Beludżystan)[7].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1843 angielski zoolog Edward Blyth nadając mu nazwę Georychus fuscocapillus[2]. Holotyp pochodził z Kwety, w Beludżystanie, w Pakistanie[8].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8][7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- fuscocapillus: łac. fuscus „mroczny, ciemny”; -capillus „głowiasty”, od capillus „włosy na głowie”[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) samic 100–145 mm, samców 98–141 mm, długość ogona samic 9–20 mm, samców 9,1–19 mm; masa ciała samic 37–101 g, samców 34–61 g[10].
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Ślepuszonka południowa zamieszkuje tereny od poziomu morza, aż po siedliska położone na wysokości kilku tysięcy metrów n.p.m.[5]. Jest zwierzęciem w znacznie większym stopniu przystosowanym do prowadzenia podziemnego trybu życia, niż inne gatunki należące do podrodziny norników. Ślepuszonka południowa żywi się korzeniami i innymi podziemnymi częściami roślin. Podobnie jak kret kopie tuż pod powierzchnią ziemi chodniki, w których wyszukuje pokarm oraz głębsze, bardziej trwałe korytarze i komory gniazdowe. Nie hibernuje, ale w lecie może być nieaktywny[5].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Okres reprodukcyjny tego gatunku jest krótki. W miocie rodzą się 3 lub 4 młode[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bramus fuscocapillus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b E. Blyth. Report from the Curator. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 11 (2), s. 887, 1843. (ang.).
- ↑ J. Scully. On the mammals and birds collected by Captain C.E. Yate, C.S.I. of the Afghan Boundary Commission. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 56 (2), s. 73, 1888. (ang.).
- ↑ А.А. Угаров. „Труды Среднеазиатского государственного университета”. 8a (4), s. 12, 1928. (ros.).
- ↑ a b c d G. Shenbrot, B. Kryštufek & S. Molur, Ellobius fuscocapillus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-26] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 352. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ellobius (Afganomys) fuscocapillus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-26].
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 313–315. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).