Emil Swoboda

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Swoboda
podpułkownik intendent z WSW podpułkownik intendent z WSW
Data urodzenia

6 listopada 1887

Data śmierci

11 czerwca 1964

Przebieg służby
Lata służby

do 1934

Siły zbrojne

c. k. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

28 Pułk Piechoty k.k. Landwehry
18 Pułk Piechoty k.k. Landwehry
Intendentura Polowa
KRI Częstochowa
9 Okręgowe Szefostwo Intendentury
DOK IV

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Grób Emila Swobody na cmentarzu Powązkowskim

Emil Marian Piotr Swoboda[a] (ur. 6 listopada 1887, zm. 11 czerwca 1964) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 listopada 1887[2]. Został oficerem c. k. Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1910. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1913 odbywał praktykę w służbie kontroli rachunkowej, pozostając oficeerem nadetatowym 18 pułku piechoty Obrony Krajowej. W listopadzie tego roku został mianowany akcesistą rachunkowym Obrony Krajowej w Intendenturze Komendy Obrony Krajowej w Przemyślu[3]. W 1918 pełnił służbę w Intendenturze Komendy Wojskowej w Przemyślu[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 4 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia porucznika[5]. W 1920 w stopniu kapitana był zastępcą szefa Intendentury Polowej[6]. 9 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora intendenta, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W tym czasie nadal pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Polowej ND WP[7].

3 maja 1922 został zweryfikowany w majora intendenta ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a dwa lata później mianowany podpułkownikiem intendentem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[9][10]. W 1923, 1924 był kierownikiem Kierownictwa Rejonu Intendentury w Częstochowie[11][12]. W 1928 był szefem 9 Okręgowego Szefostwa Intendentury[13]. Od kwietnia 1929 do grudnia 1932 był szefem Szefostwa Intendentury w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[14]. W kwietniu 1933 ogłoszono jego przeniesienie do Kierownictwa Centrali Zaopatrzenia Intendentury na stanowisko kierownika Centrali Odbiorczej[15]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[16], a z dniem 30 czerwca 1934 tego roku przeniesiony w stan spoczynku[17].

13 grudnia 1938 został wybrany wiceprezesem zarządu Świętojańskiej Polskiej Chrześcijańskiej Kasy Bezprocentowej „Parjan” w Warszawie, zatwierdzonej 15 października 1937[18].

Zmarł 11 czerwca 1964[19]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 196-2-8/9)[19][20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Do 1912 roku w ewidencji c. k. Obrony Krajowej figurowało dwóch oficerów o tym samym imieniu i nazwisku. Poniższy biogram nie dotyczy Emila Swobody, który został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 roku, posiadał przydział w rezerwie do 28 pułku piechoty Obrony Krajowej, a w styczniu tego roku został przeniesiony do c. i k. Armii w randze podporucznika fortyfikacji ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 roku i przydzielony do Dyrekcji Inżynierii w Krakowie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kronika. Z c. k. obrony krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 19 z 25 stycznia 1912. 
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 313.
  3. ↑ Kronika. Z c. k. obrony krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 265 z 19 listopada 1913. 
  4. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 607.
  5. ↑ 204. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 123, nr 5 z 18 stycznia 1919. 
  6. ↑ Regina Czarnecka: Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 17–18. [dostęp 2017-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-08)].
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920 roku, s. 1214.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1272.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1156.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 783.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1265.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1150.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 770.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 463.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 87.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 136.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
  18. ↑ „Parjan”. Nowa chrześcijańska Kasa Bezprocentowa w Warszawie. „Warszawski Dziennik Narodowy”, s. 8, nr 50B z 20 lutego 1938. 
  19. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ SWOBODA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-05-20].
  20. ↑ Inskrypcja nagrobna wskazała stopień wojskowy pułkownika.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emil_Swoboda&oldid=67867368”