Ernest Bisanz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest Bisanz
podpułkownik służby inżynieryjno-saperskiej podpułkownik służby inżynieryjno-saperskiej
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1884
Lwów

Data śmierci

18 października 1945

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie,
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

6 Pułk Saperów,
DOK X

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Ernest Bisanz (ur. 18 stycznia 1884 we Lwowie, zm. 18 października 1945) – podpułkownik inżynier saperów Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ernest Bisanz urodził się 18 stycznia 1884 we Lwowie[1]. Był wyznania ewangelickiego[2]. W 1905 w C. K. I Gimnazjum w Przemyślu ukończył z odznaczeniem VIII klasę oraz zdał egzamin dojrzałości[2][3] (w tej szkole uczyli się wówczas także Ewald Bisanz, ur. 1888, późniejszy kapitan rezerwy wojsk kolejowych Wojska Polskiego[4][5] oraz Alfred Bisanz 1890–1951, późniejszy oficer wojsk ukraińskich)[6]. Następnie ukończył studia z tytułem inżyniera. Od 1912 należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[7]. W drugiej dekadzie XX wieku pracował w Wydziale Krajowym[8].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[9]. Został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[10][11]. W 1923 jako oficer nadetatowy 6 pułku saperów z Przemyśla był drugim oficerem w Szefostwie Inżynierii i Saperów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w tym samym mieście[12][13]. W 1934 jako podpułkownik przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VI, pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[14]. Do 1939 figurował pod adresem ulicy Wałowej 3 we Lwowie[15].

Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w stopniu podpułkownika[1]. Zmarł 18 października 1945[1]. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramleh w Palestynie (miejsce C-11-4)[1][16].

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 272, 369.
  2. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Przemyślu za rok szkolny 1905. Przemyśl: 1905, s. 38-39.
  3. ↑ Kronika. „Echo Przemyskie”. Nr 52, s. 3, 29 czerwca 1905. 
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 988, 998.
  5. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 164, 922.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Przemyślu za rok szkolny 1905. Przemyśl: 1905, s. 34, 37.
  7. ↑ Księga pamiątkowa wydana z okazji 50-letniego jubileuszu Towarzystwa. Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877-1927. Lwów: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 89.
  8. ↑ Księga adresowa Król. Stoł. Miasta Lwowa. Lwów: 1916, s. 31.
  9. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 9.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 905.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 827.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 114, 884.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 64, 808.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 973.
  15. ↑ Książka telefoniczna. 1939, s. 616.
  16. ↑ Cmentarz Wojenny Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. 2korpus.itgo.com. [dostęp 2018-08-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ernest_Bisanz&oldid=67900079”