Erwin Thoma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erwin Thoma
Państwo działania

 Austria

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1962
Bruck an der Großglocknerstraße, Austria

Erwin Thoma (ur. 14 lutego 1962 w Bruck an der Großglocknerstraße) – austriacki ekonomista i przedsiębiorca, doktor nauk leśnych, działający jako przedsiębiorca i autor w dziedzinie wiedzy o drzewach i innowacji drewna[1]. Właściciel firmy Thoma-Holz GmbH oferującej między innymi domy z litego drewna nieklejonego[1]. Twórca metody Holz100, pozwalającej budować drewniane domy, które są wytrzymałe, energooszczędne i komfortowe; zbudowane jedynie z ekologicznych materiałów, bez użycia klejów i metalowych łączników[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Thoma dorastał w Bruck w powiecie Zell am See. Został najpierw przewodnikiem górskim, a następnie leśniczym powiatowym w Eng im Karwendel[3]. Spotkania z lutnikami z Mittenwaldu zwiększyły jego zainteresowanie tradycyjną obróbką drewna i tradycjami, które zostały prawie zapomniane[3]. Na jego sposób myślenia duży wpływ wywarła wiedza jego dziadka Gottlieba Bruggera, który jako stolarz w Oberpinzgau koło Krimml budował domy z bali w stylu alpejskim[3]. Stopniowo i w nowoczesny sposób wdrażał te tradycje rzemieślnicze do swojej przemysłowej produkcji domów drewnianych[3]. Erwin Thoma mieszka z żoną Karin oraz z dwoma synami i córką w Goldegg im Pongau[3].

W drewnianych budowlach Thomy utrzymuje się chłód latem, a zimą nie wychładzają się[4]. Thoma zbudował pierwszy samowystarczalny energetycznie budynek z drewna dla austriackiego archiwum filmowego, w którym przez cały rok utrzymywana jest stała temperatura 2 °C[4]. Do 2015 roku w 33 krajach zbudowano ponad 1000 drewnianych budynków przy użyciu bezklejowej metody konstrukcji z litego drewna Holz100, opatentowanej w 1998 roku[1].

Badania[edytuj | edytuj kod]

Wzór ściany – obraz kołków

W 1999 roku Thoma zebrał materiały o drewnie, lasach i księżycu w swojej książce o tytule „…dich sah ich wachsen”, która została przetłumaczona na kilka języków. Następnie Thoma złożył wniosek o finansowanie badania naukowego. Ernst Zürcher, pracujący w Politechnice Federalnej Zurychu, przedstawił w 2003 roku badanie, które miało wykazać, że trwałość ściętego drewna nie jest obojętna w fazach księżyca[5]. Wykazano, że drzewo pęcznieje i kurczy się w średnicy synchronicznie do faz księżyca, ale nie w długości. Każde drzewo tworzy wokół siebie pole potencjału elektromagnetycznego, potencjał tego pola również wzrasta i maleje synchronicznie do faz księżyca[5]. Następnie zbadano oddziaływania międzycząsteczkowe w drzewie dotyczące wody. Stwierdzono, że oddziaływania te podobnie jak przypływy i odpływy również zmieniają się pod wpływem faz księżyca[5]. Natomiast badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Techniczny w Dreźnie w 2005 r. zaprzeczyły szczególnym właściwościom przypisywanym drewnu księżycowemu i uzasadniły je innymi czynnikami[6]. Według TU Drezno drzewo księżycowe jest wierzeniem ludowym i odwołuje się do romantycznej potrzeby oryginalności[6]. W 2002 badania nad drewnem z dębu omszonego pozyskanym w różnych fazach księżyca wykonali A. Villasante, S. Vignote i D. Ferre, jednak nie stwierdzili oni zależności pomiędzy fazą księżyca a gęstością drewna i utratą przez nie wody; niepowodzenie tego eksperymentu wynikało prawdopodobnie z wzięcia pod uwagę jedynie wpływu faz księżyca bez uwzględnienia zimowej pory roku. W 2010 roku inne badanie zostało przeprowadzone przez P. Barlowa, M. Mikuleckýego i J. Střeštíka, tak aby potwierdzić zjawisko odkryte przez Erwina Thomę[7]. Bazą do analizy w badaniach, które wykonali F. Sorbetti Guerri i M. Cantiani w Vallombrosie od 1976 do 1977 roku, były rośliny: lipa drobnolistna, tulipanowiec amerykański, daglezja zielona i we Florencji od 1988 do 1991 roku na roślinach świerk pospolity, jodła pospolita, orzech włoski, nieszpułka zwyczajna. Badania z Vallombrosy bazowały na drzewach rosnących w lesie, gdzie pomiary zostały wykonane za pomocą ekstensometrów w różnych częściach drzew[7]. Drzewa we Florencji uprawiano w specjalnych pomieszczeniach zaprojektowanych do testowania wpływu warunków oświetleniowych oraz transpiracji na średnicę pnia[7]. Badania przeprowadzono na dwóch świerkach pospolitych i analizowane one były przez E. Zürchera[7]. Na każdym z drzew zamontowane zostały ekstensometry, dodatkowo drzewa były umieszczone w dwóch różnych pomieszczeniach, pierwsze z cyklem 12 godzin światła i 12 godzin ciemności, drugie z kompletną ciemnością[7]. Udowodniono, że średnice pni podążają za pływami księżycowo-słonecznymi[7]. Przedstawione dane potwierdzają fakt wpływu Księżyca na zachowanie drewna. Mniejsza średnica może oznaczać większą gęstość, a to dalej wyższą wytrzymałość i odporność drewna[7]. Zgodnie z Gäumann, Knuchel i Burmester najlepszym momentem na pozyskanie drewna jest zima oraz ubywająca faza Księżyca[7].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zapisków Pliniusza, księżycowe drewno wykorzystywano już w Starożytnym Rzymie do budowy okrętów. W Rzymie stosowane surowe kary dla tych, którzy budowali okręty z drewna ściętego w nieodpowiedniej fazie księżyca[7]. Także stare japońskie świątynie, pagody, powstały z drewna pozyskanego w fazie ubywającego księżyca[7]. Według badań Erwina Thomy i Julii Gruber zgodnie z tradycją naturopatii Paracelsusa i Hildegardy von Bingen, różne gatunki drewna posiadają „przesłanie duchowe”[8]. Drzewa traktowane są jako żywe istoty posiadające własną duszę. W swoich rocznych słojach drzewa rejestrują energie swojego życia, które poprzez drewno oddziałują na ludzi i przynoszą siłę, radość, równowagę i uzdrowienie[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • …dich sah ich wachsen: Über das uralte und das neue Leben mit Holz, Wald und Mond. 1996
  • …und du begleitest mich: Wie Bäume und Hölzer dem Menschen nützen. 1999
  • Für lange Zeit: Leben und Bauen mit Holz. Alte Weisheiten für moderne Technologien. 2003
  • Vollholz-Häuser: Das Baum Prinzip für naturnahes Wohnen. 2008
  • Die geheime Sprache der Bäume – und wie die Wissenschaft sie entschlüsselt. 2012
  • Die sanfte Medizin der Bäume: Gesund leben mit altem und neuem Wissen. 2014 (Co-Autor: Maximilian Moser)
  • Vom historischen Mondholz zum High-Tech Material (PDF) restaurator-im-handwerk.de, 2015
  • Bäume für die Seele: Welches Holz stärkt mich? 2015 (Co-Autorin: Julia Gruber)
  • Holzwunder: Die Rückkehr der Bäume in unser Leben. 2016

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Europejski zwycięzca nagrody R.I.O. (2003) – nagroda za innowację
  • Cradle to Cradle Certified (2009) – certyfikat zrównoważonego rozwoju dotyczący wytwarzania produktów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Erwin Thoma: Geschichte der Firma Thoma. 2016. [dostęp 2023-12-21]. (niem.).
  2. ↑ Erwin Thoma. lubimyczytac.pl. [dostęp 2023-12-21]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e Erwin Thoma. nuovaipsa.com. [dostęp 2023-12-21]. (wł.).
  4. ↑ a b Erwin Thoma: Holzwunder. Servus bei Benevento Publishing. Salzburg: 2016, s. 17–37, 102–111. ISBN 978-3-7104-0105-3.
  5. ↑ a b c Ernst Zürcher: Trocknungs- und Witterungsverhalten von mondphasengefälltem Fichtenholz. Schweizerischer Forstverein, 1 września 2003, s. 351–359. [dostęp 2023-12-21].
  6. ↑ a b Von „Mond-Diät” bis „Mondholz” – alles erlaubt?. Technische Universität Dresden, 2005. [dostęp 2023-12-21]. (niem.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j Tomasz Błaszczyński, Dominik Kownacki. Drewno księżycowe jako materiał konstrukcyjny. „Przegląd Budowlany”. 10, s. 85-89, 2019. Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa. ISSN 0033-2038. 
  8. ↑ a b Erwin Thoma, Julia Gruber: Bäume für die Seele. 1. Auflage. Carl Ueberreuther Verlag. Wiedeń: 2015, s. 5–10. ISBN 978-3-8000-7622-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erwin_Thoma&oldid=72639398”