Ewelina Pietrowiak
| Data i miejsce urodzenia |
1977 |
|---|---|
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Kamil Zdebel |
| Lata aktywności |
od 2005 |
Ewelina Pietrowiak-Zdebel (ur. 23 sierpnia 1977 w Poznaniu) – polska reżyser: teatralna, operowa, radiowa, telewizyjna, a także scenografka i autorka książek.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiowała na Wydziale Archtektury Politechniki Poznańskiej. W 2001 uzyskała tytuł zawodowy magistra inżyniera architekta[1]. Po kolejnych studiach na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie w 2009 r. została magistrem sztuki. Studiowała również podyplomowo na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w zakresie wokalistyki solowej[1]. W Szkole Filmowej w Łodzi w 2021 r. uzyskała stopień naukowy doktora sztuki w dziedzinie sztuki, w dyscyplinie sztuki filmowe i teatralne[2][1]. W Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, jest wykładowczynią na Wydziale Sztuk Scenicznych[2].
Podczas studiów w Akademii Teatralnej wyreżyserowała monodram z Katarzyną Zielińską wg tekstu Ronalda Harwooda pt. Goście (na język polski przełożył Jerzy Przeździecki). Premiera odbyła się 6 maja 2005 r. w klubie Le Madame w Warszawie[3][4][5][6].
Była asystentką reżysera Mariusza Trelińskiego[7] w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej przy spektaklach Dama pikowa Piotra Czajkowskiego (2004) i Andrea Chenier Umberto Giordano (2005)[8].
Jako reżyserka teatralna zadebiutowała w 2006 „Pokojówkami” Jeana Geneta w warszawskim Teatrze Ateneum[9]. Reżyserowała w Laboratorium Dramatu[10]. W teatrze operowym zadebiutowała w sezonie 2007/2008 realizacją Jutra Tadeusza Bairda w Operze Wrocławskiej[11][12]. Wyreżyserowała musicale, między innymi w warszawskim Teatrze Syrena oraz w Teatrze Dramatycznym[9].
W latach 2011–2013 pracowała jako dyrektorka artystyczna w Tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego[13][14][15][16]. Pierwsze przedstawienie z Eweliną Pietrowiak w tej roli, Trzy siostry Antoniego Czechowa, miało premierę 12 kwietnia 2012 r.[17][18]. W „Solskim” przygotowała również m.in. Piękną Lucyndę Mariana Hemara (2013)[8].
W 2015 r. dla Teatru Polskiego Radia, jako reżyser radiowa, przedstawiła sztukę Aleksandra Fredry Mąż i żona[19]. W 2016 roku reżyserka zrealizowała Cabaret Johna Kandera w Teatrze Dramatycznym w Warszawie o Berlinie z początków XX wieku[8]. W październiku 2016 r. przedstawiła klasyczną operę Carmen w uwspółcześnionym wydaniu w Operze na Zamku w Szczecinie[20]. W 2021 r. zadebiutowała w Teatrze Telewizji realizacją pt. Kolumbowie. Piegowata pogoda[2][21].
Pracowała na terenie całego kraju, m.in. w teatrach we Wrocławiu, Gdańsku, Poznaniu[7], Zielonej Górze[8], Szczecinie[22]. Do swoich spektakli projektuje scenografię[23]. Jej mężem jest śpiewak operowy Kamil Zdebel.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda im. Zbigniewa Krawczykowskiego przyznana przez Rektora Akademii Teatralnej w Warszawie za dobrze rokujący początek pracy zawodowej[10].
- 2007 Nagroda dla najlepszego scenografa 14. Międzynarodowych Toruńskich Spotkań Teatrów Lalek za scenografię przedstawienia Teatru Wierszalin w Supraślu pt. Wierszalin. Reportaż o końcu świata[24].
- 2010 nominowana do Paszportu Polityki w kategorii Muzyka Poważna za realizacje operowe[24][25].
- 2011 Nagroda indywidualna za reżyserię przedstawienia Kasta la vista wg Sébastien Thiéry’ego w Teatrze Ateneum w Warszawie podczas XV Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA w Tarnowie[8][19].
- 2012 Nagroda dla reżysera w ramach Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury[19].
- 2012 Nagroda Publiczności dla przedstawienia Kasta la vista z Teatru Ateneum w Warszawie podczas V Katowickiego Karnawału Komedii[19].
- 2013 Złota Róża TEMI – nagroda tygodnika TEMI „za wyprowadzenie tarnowskiej sceny na prostą po kilku latach marazmu i przyciągnięcie do teatru widzów”[19][9][26].
Książki[edytuj | edytuj kod]
- Zawsze nie ma nigdy: Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016 ISBN 978-83-08-06082-7.
- Inne ochoty: Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak część 2, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ISBN 978-83-08-06396-5[24].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marcin Przybylski, RECENZJA DOROBKU I ROZPRAWY DOKTORSKIEJ MGR EWELINY PIETROWIAK W POSTĘPOWANIU O NADANIE STOPNIA DOKTORA [online], 30 września 2021 [dostęp 2022-05-07].
- ↑ a b c Akademia Muzyczna w Łodzi – PIETROWIAK Ewelina [online], www.amuz.lodz.pl [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Goście, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Encyklopedia, Samotność obok nas [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Encyklopedia, Matka-monstrum [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Instytut Teatralny, Warszawa. Ewelina Pietrowiak debiutuje w lalkach | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b Agnieszka Krasa, Ewelina Pietrowiak [online], ksiazki.wp.pl, 5 marca 2016 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c d e Ewelina Pietrowiak | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c Arlekin, Pietrowiak, „Jak zostałam wiedźmą”. Premiera | Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego [online], www.e-kalejdoskop.pl [dostęp 2022-05-07].
- ↑ a b Redakcja, Moralność pani Dulskiej 2014 w teatrze w Częstochowie. Premiera w sobotę [online], Częstochowa Nasze Miasto, 26 marca 2014 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Ewelina Pietrowiak dyrektor artystyczną w Solskim – Tarnów w internecie – Tarnow.net.pl – Informacje, gospodarka, rozrywka. [online], www.tarnow.net.pl [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Beata Stelmach-Kutrzuba, Ewelina Pietrowiak: Wierzę teatrowi… [online], TEMI - Twoje Media Informacyjne, 6 marca 2012 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Tarnowski teatr bez dyrektora artystycznego WYWIAD [online], www.radiokrakow.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ lamentacje na odejscie [online], archiwum2008-2014.tarnowskikurierkulturalny.pl [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Redakcja, Dlaczego Ewelina Pietrowiak odeszła z tarnowskiego teatru? [WYWIAD] [online], Tarnów Nasze Miasto, 14 listopada 2013 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Dorota Jucha, Pietrowiak odchodzi [online], TEMI - Twoje Media Informacyjne, 12 listopada 2013 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Redakcja, Premiera „Trzech sióstr” na deskach Solskiego [online], Tarnów Nasze Miasto, 11 kwietnia 2012 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ „Trzy siostry” Eweliny Pietrowiak w nieustającej drodze do Moskwy [online], Culture.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c d e Ewelina Pietrowiak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Instytut Teatralny, Klasyczna opera w nowym ubraniu. „Carmen” po szczecińsku | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-05-08] (pol.).
- ↑ Kolumbowie. Piegowata pogoda [online], FilmPolski [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Instytut Teatralny, Carmen – Opera na Zamku w Szczecinie | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-05-08] (pol.).
- ↑ Ewelina Pietrowiak [online], opera.poznan.pl [dostęp 2022-05-07].
- ↑ a b c Ewelina Pietrowiak – Wydawnictwo Literackie [online], www.wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Jarocin: Nominacje do „Paszportów Polityki” [online], Serwis Samorządowy PAP [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Ewelina Pietrowiak Archives [online], Ogólnopolski Konkurs na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej [dostęp 2022-05-07] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewelina Pietrowiak w witrynie WWW culture.pl
- Ewelina Pietrowiak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2022-05-09].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ewelina Pietrowiak w bazie filmpolski.pl