Fiodor Nikitin
 Fiodor Nikitin w roli muzyka w filmie Dom w zaspach (Дом в сугробах) (1927) | |
| Imię i nazwisko |
Fiodor Michajłowicz Nikitin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktor |
| Odznaczenia | |
 
| |
Fiodor Michajłowicz Nikitin (ros. Фёдор Миха́йлович Ники́тин, ur. 20 kwietnia?/3 maja 1900 w Łochwicy, zm. 17 lipca 1988 w Moskwie) – radziecki aktor teatralny i filmowy. Ludowy Artysta RFSRR (1969). Dwukrotny laureat Nagrody Stalinowskiej (1950, 1951).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1917 roku występował na scenach prowincjonalnych, a w latach 1921-1924 na scenie MCHaT-u. W 1926 roku przeniósł się do Leningradu, gdzie występował w Leningradzkim Teatrze Dramatycznym[1].
Zdobył popularność w latach 20. dzięki rolom w filmach Fridricha Ermlera (m.in. Wykolejeni, Człowiek, który stracił pamięć), gdzie stworzył skomplikowane psychologiczne postacie. Grał również w filmach dźwiękowych takich jak Życie dla nauki oraz Musorgski[2].
Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[3][4].
Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1926: Wykolejeni[2] (Катька — бумажный ранет) jako Wad´ka Zawrażyn
- 1927: Dom w zaspach[2] (Дом в сугробах)
- 1928: Paryski szewc[2] (Парижский сапожник) jako głuchoniemy szewc Kirik Rudienko
- 1928: Mój syn (Мой сын)
- 1929: Człowiek, który stracił pamięć[2] (Обломок империи) jako Filimonow
- 1934: Nowi ludzie (Песня о счастье) jako nauczyciel muzyki
- 1937: Samotny biały żagiel (Белеет парус одинокий) jako Baczej, ojciec
- 1949: Życie dla nauki[2] (Академик Иван Павлов) jako fizjolog Gleb Michaiłowicz Zwancew
- 1950: Musorgski[2] (Мусоргский) jako kompozytor Aleksandr Dargomyżski
- 1960: Opowieść północna[2] (Северная повесть) jako doktor Traube
- 1964: Muchtar na tropie (Ко мне, Мухтар!) jako weterynarz Zyrianow
- 1976: Kobietka[5] (Сладкая женщина) jako Szubkin
- 1984: Życie, łzy i miłość[2] (И жизнь, и слезы, и любовь…) jako Paweł Andriejewicz
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Stalinowska (1950) – za rolę Zwancewa w filmie Życie dla nauki (1949)
- Nagroda Stalinowska (1951) – za rolę Aleksandra Dargomyżskiego w filmie Musorgski (1950)
- Ludowy Artysta RFSRR (1969)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 63-64.
- ↑ a b c d e f g h i Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa 1987, s. 177.
- ↑ Московские могилы. Ваганьковское кладбище
- ↑ Московские могилы. Никитин Ф.М.
- ↑ Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 94.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa 1987, s. 177.
- Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 63-64.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fiodor Nikitin w bazie IMDb (ang.)
- Fiodor Nikitin w bazie kino-teatr.ru
- Фёдор Никитин
- Никитин Фёдор Михайлович. chtoby-pomnili.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-21)]. w bazie chtoby-pomnili.com