Frédéric Bremer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frédéric Bremer
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1892
Arlon

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1982
Bruksela

Zawód, zajęcie

neurofizjolog,
lekarz i naukowiec

Narodowość

belgijska

Alma Mater

Université Libre de Bruxelles (ULB)

Uczelnia

Université Libre de Bruxelles (ULB)

Stanowisko

profesor

Multimedia w Wikimedia Commons
Université Libre de Bruxelles

Frédéric Bremer (ur. 28 czerwca 1892 w Arlon, zm. 7 kwietnia 1982 w Brukseli) – belgijski neurofizjolog, profesor Uniwersytetu Brukselskiego (ULB), pionier badań fizjologii snu (regulacja snu i czuwania)[1][2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grand hôtel de l'Océan w De Panne

Frédéric Bremer był synem nauczycieli, pracujących w Arlon Public Secondary School, do której uczęszczał Frédéric. Po jej ukończeniu rozpoczął studia medyczne we Free University of Brussels (obecnie Université Libre de Bruxelles, ULB). Ich kontynuację uniemożliwił wybuch I wojny światowej. W czasie wojny służył jako lekarz wojskowy w De Panne, w szpitalu Czerwonego Krzyża, zorganizowanym w „Grand hôtel de l'Océan” (w tym samym szpitalu wolontariuszką była Elżbieta Gabriela Bawarska).

Studia ukończył w 1919 roku, a po trzech latach uzyskał stopień doktora w dziedzinie fizjologii (1922). W 1924 roku został zatrudniony w ULB jako wykładowca patologii ogólnej[3].

Badania w dziedzinie neurofizjologii rozpoczynał w znanych ośrodkach zagranicznych, m.in. w Hôpital de la Salpêtrière w Paryżu u Pierre'a Marie, w Uniwersytecie Harvarda u Waltera Cannona, w klinice Harveya Cushinga[a] i in.

Należał do wielu towarzystw naukowych[1]. Był członkiem honorowym Francuskiej Akademii Nauk, American Academy of Arts and Sciences, Académie royale de médecine de Belgique(inne języki)[4], członkiem The Royal Academies for Science and the Arts of Belgium(inne języki), Académie nationale de médecine(inne języki) i in. Otrzymał tytuły doktora honoris Causa wielu uniwersytetów[3][5].

Kierunki badań naukowych i publikacje[edytuj | edytuj kod]

Jego liczne prace, publikowane w specjalistycznych czasopismach od 1920 roku, dotyczą problemów fizjologii eksperymentalnej, w szczególności neurofizjologii. Pierwsze publikacje (1920, 1921) dotyczyły afazji i apraksji (badania zostały wykonane w klinice Harveya Cushinga)[6].

Opracował nową metodykę eksperymentów fizjologicznych – wykorzystanie izolowanego mózgu (artykuł z 1935 roku pt. Cerveau «isolé» et physiologie du sommeil znajduje się na liście „Classic Sleep papers”, zamieszczonej na internetowej stronie European Sleep and Research Society[7]). Metoda umożliwiła określenie roli tworu siatkowatego w regulacji snu i czuwania (fale alfa i beta w EEG). Odkrył m.in., że móżdżek uczestniczy w regulacji napięcia mięśniowego (tonus)[3][8].

W artykule zatytułowanym Historical Note: Frédéric Bremer 1892–1982: a pioneer in sleep research (Sleep Medicine Reviews, 2000) zacytowano m.in. następujące prace Bremera[9]:

W regulacji snu i czuwania uczestniczy twór siatkowaty – „kora pnia mózgu”.

Zobacz też:

* pień mózgu
* rdzeń przedłużony
* międzymózgowie

  • 1920 – Aphasie de Wernicke; unique séquelle d′une contusion cérébrale par contre-coup. Rev Neurol.;27:133–136
  • 1921 – Global aphasia and bilateral apraxia due to an endothelioma compressing the gyrus supramarginalis. Arch Neurol Psych.;5:663–669
  • 1922 – Contribution à l′étude de la physiologie du cervelet: la fonction inhibitrice du paléocerebellum. Arch Int Physiol.;19:189–226
  • 1924 – Recherches sur la physiologie du cervelet chez le pigeon. C R Soc Biol.;90:381–384
  • 1927 – Recherches sur la physiologie du cervelet chez le pigeon. Arch Int Physiol.;28:58–95. z: Ley, R.
  • 1929 – Tonus and contracture of skeletal muscles. Arch Surg.;18:1463–1490
  • 1930 – Contribution à l′étude de la transmission neuro-musculaire. Arch Int Pharmacol.;38:300–324
  • 1935 – Cerveau “isolé” et Physiologie du Sommeil. C R Soc Biol.;118:1235–1241
  • 1936 – Nouvelles recherches sur le mécanisme du sommeil. C R Soc Biol.;122:460–464
  • 1937 – Etude oscillographique des activités sensorielles du cortex cérébral. C R Soc Biol.;124:842–846
  • 1937 – L′activité cérébrale au cours du sommeil et de la narcose. Contribution à l′étude du mécanisme du sommeil. Bull Acad Roy Med Belg.;4:68–86
  • 1953 – Nouvelles recherches sur le processus physiologique du réveil. Arch Int Physiol.;61:86–90 z: Terzuolo, C.
  • 1954 – Contribution à l′étude des mécanismes physiologiques du maintien de l′activité vigile du cerveau. Interaction de la formation réticulée et de l′écorce cérébrale dans le processus du réveil. Arch Int Physiol.;62:157–178 z: Terzuolo, C.
  • 1966 – The neurophysiological problem of sleep. In: von Grunebaum, Caillois (eds). The Dream and Human Societies; University of California Press, 53, 75
  • 1972 – La formation réticulaire activatrice et le problème physiologique du sommeil. Une évaluation. Acta Neurol belg.;72:73–84
  • 1972 – Analyse du mécanisme de l′action hypnogène d′une structure centrale. C R Acad Sc Paris.;274:712–714
  • 1973 – Tonus cortical et afférences cérébrales. Arch Ital Biol.;3:462–467
  • 1974 – Historical development of ideas on sleep. Basic Sleep Mechanisms. New York: Academic Press, Inc, 3, 11
  • 1975 – Existence of a mutual tonic inhibitory interaction between the preoptic hypnogenic structure and the midbrain reticular formation. Brain Res.;96:71–75
  • 1976 – Photic responses of the basal preoptic area in the cat. Brain Res.;115:145–149
  • 1977 – Cerebral hypnogenic centers. Ann Neurol.;2:1–6
  • 1979 – Hypothalamic potentials evoked by stimulation of the optic chiasma. Brain Res.;177:593–597

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Harvey Cushing – amerykański pionier neurochirurgii, który za swojego duchowego ojca uważał Andreasa Vesaliusa (1537–1555), autora De humani corporis fabrica, wykształconego m.in. w uniwersytecie w Leuven oraz w Paryżu (1533–1536), pod kierunkiem holenderskiego anatoma, Sylwiusza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Nicolas Gaston: Frédéric Bremer. [w:] Strona internetowa Académie royale de Médecine de Belgique [on-line]. Académie RMB. [dostęp 2018-08-08]. (fr.).
  2. ↑ Bremer, Frederic. [w:] Enciclopedia Treccani [on-line]. [dostęp 2018-08-08]. (wł.).
  3. ↑ a b c d M Kerkhofsf, P Lavie. Historical Note : Frédéric Bremer 1892–1982: a pioneer in sleep research. „Sleep Medicine”. 4 (5), s. 505–514, October 2000. Elsevier. ISSN 1087-0792. (ang.). 
  4. ↑ J.E. Desmedt. Eulogy of the Academy for Prof. Frédéric Bremer, honorary member. „Bull Mem Acad R Med Belg”. 137 (6), s. 346-356, 1982 Jun 26. (ang.). 
  5. ↑ С. А. Осиповский: БРЕМЕР Фредерик. [w:] Большая Медицинская Энциклопедия (БМЭ), под редакцией Петровского Б.В. [on-line]. [dostęp 2018-08-08]. (ros.).
  6. ↑ Bremer, F. Dr. Cushing's clinic, Global aphasia and bilateral apraxia due to an endothelioma compressing the gyrus supramarginalis. Arch Neurol Psych. 1921;5:663–669
  7. ↑ Classic Sleep papers. [w:] Strona internetowa European Sleep and Research Society [on-line]. ESRS. [dostęp 2018-08-09]. (ang.).
  8. ↑ users/kakula: 28 июня родились...; 1892; Фредерик Гастон Николас Бремер. [w:] LiveInternet [on-line]. [dostęp 2018-08-08]. (ros.).
  9. ↑ M Kerkhofsf, P Lavie. Historical Note : Frédéric Bremer 1892–1982: a pioneer in sleep research (referenes). „Sleep Medicine”. 4 (5), s. 505–514, October 2000. Elsevier. ISSN 1087-0792. (ang.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frédéric_Bremer&oldid=73108879”