Franciszek Kawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 23:44, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Franciszek Kawa
Data i miejsce urodzenia

1 października 1901
Lwów

Data i miejsce śmierci

10 lutego 1985
Oslo

Dyscypliny

lekkoatletyka, biegi narciarskie

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1923 bieg na 1500 m
srebro Warszawa 1923 bieg na 800 m
brąz Kraków 1925 bieg na 800 m

Franciszek Józef Remigiusz Kawa (ur. 1 października 1901 we Lwowie, zm. 10 lutego 1985 w Oslo) – polski sportowiec (biegacz narciarski i lekkoatleta), olimpijczyk.

W 1914, pomimo małoletności, został przyjęty do Legionów Polskich, w których odbył zimową kampanię karpacką oraz besarabską. W 1915 zwolniony ze względu na młody wiek. W lutym 1918 wstąpił do POW, a w maju 1919 do Wojska Polskiego. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej. Został zdemobilizowany w 1921.

Ukończył w 1921 VIII Gimnazjum Realne im. Śniadeckiego we Lwowie uzyskując świadectwo dojrzałości. Następnie studiował do 1924 na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, ale studiów nie ukończył wskutek trudności materialnych[1]. W 1925 uzyskał stopień podporucznika rezerwy, a w 1935 porucznika rezerwy.

Jako lekkoatleta specjalizował się w biegach na średnich dystansach, Został mistrzem Polski na 1500 metrów w 1923 i wicemistrzem na 800 metrów w tym samym roku. Był także brązowym medalistą na 800 metrów w 1925. W tym samym roku pobił rekord Polski w biegu na 1000 metrów, który przetrwał dwa miesiące.

Rekordy życiowe:

Jako narciarz specjalizował się w biegach. Startował na Igrzyskach Olimpijskich w 1928 w St.Moritz w biegu na 50 km, w którym zajął 27. miejsce. Był także wicemistrzem Polski na tym dystansie w 1930.

Startował w barwach klubów lwowskich: Pogoń, Czarni i Karpackie Towarzystwo Narciarzy, a także w AZS Warszawa.

Wziął udział w wojnie obronnej Polski '39 w stopniu porucznika. Został wzięty do niewoli i przebywał w oflagach, m.in. w Gross-Born i Woldenbergu. Uczestniczył w zorganizowanych przez jeńców w Oflagu II C Woldenberg igrzyskach sportowych, które odbyły się pod hasłem Rok Olimpijski 1944; te niezwykłe zawody zostały rozegrane w dniach od 23 lipca do 13 sierpnia 1944 roku. Po wyzwoleniu pracował w Polsce w przedsiębiorstwach budowlanych. Autor książek o instalacjach sanitarnych, np: Kotłownie centralnego ogrzewania, Wyd. ARKADY, W-wa 1959. W 1959 wyemigrował do Norwegii. Pracował tam w przedsiębiorstwie zajmującym się instalacjami sanitarnymi. .

Przypisy

  1. ↑ Tak podaje R. Wryk, Sport olimpijski w Polsce 1919-1939; B. Tuszyński Polscy olimpijczycy XX wieku pisze, że ukończył Politechnikę uzyskując dyplom inżyniera.

Bibliografia

  • Franciszek Kawa, Janina Zagrodzka-Kawa: Pamiętnik mojego męża. Warszawa: AKME, 2003. ISBN 83-85333-71-1.
  • Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 343-344. ISBN 83-7407-050-1.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 582. ISBN 978-83-86320-01-1.
  • Ryszard Wryk: Sport olimpijski w Polsce 1919-1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, s. 156-157. ISBN 83-7177-278-5.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 91. ISBN 83-9136-63-9-1.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Kawa&oldid=51748662”