Franciszek Sępichowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Sępichowski
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1897
Sępichów

Data i miejsce śmierci

21 września 1939
Młociny

Przebieg służby
Lata służby

1917–1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

29 Pułk Piechoty

Stanowiska

I adiutant

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Franciszek Sępichowski vel Krówka[a], ps. „Węgrzyn”[2] (ur. 3 listopada 1897 w Sępichowie, zm. 21 września 1939 w Młocinach) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 listopada 1897 w Sępichowie, w ówczesnym powiecie stopnickim guberni kieleckiej, w rodzinie Marcina i Katarzyny z Framów[3][2]. Ukończył cztery klasy szkoły średniej w Turku i sześć klas szkoły średniej o profilu matematyczno-przyrodniczym[4]. Od 15 czerwca 1917 do 11 listopada 1918 był członkiem Obwodu Polskiej Organizacji Wojskowej w Turku[4].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach III batalionu 29 Pułku Piechoty, awansując na stopień sierżanta sztabowego[5]. Absolwent 10. klasy Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy[6][7]. 25 sierpnia 1922 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1922 i 7. lokatą w korpusie oficerów piechoty, i wcielony do 79 Pułku Piechoty w Słonimie[8]. W grudniu 1924 został przydzielony z 79 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Słonim na stanowisko oficera instrukcyjnego[9]. W marcu 1926, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do macierzystego pułku na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[10]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy na stanowisko instruktora[11][12]. Do sierpnia 1933 w Bydgoszczy działał społecznie w Związku Legionistów Polskich i pełnił funkcję członka komisji rewizyjnej[13]. W sierpniu 1933 został przeniesiony do 29 Pułku Piechoty w Kaliszu na stanowisko dowódcy kompanii[14][15]. 22 lutego 1934 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 71. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. W 1939 dowodził 3. kompanią 29 pp[17]. W czasie kampanii wrześniowej walczył na stanowisku I adiutanta pułku[18]. Poległ 21 września 1939 w Młocinach[18]. Został pochowany na cmentarzu łomiankowskim w Kiełpinie Poduchownym[19].

Był żonaty, miał dwie córki: Annę Zofię (ur. 29 maja 1928) i Irenę Helenę (ur. 19 stycznia 1930)[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Urząd Wojewódzki Nowogródzki rozporządzeniem L. 4833.Ad.I z 30 października 1924 zezwolił ppor. Franciszkowi Krówce oficerowi instrukcyjnemu PKU Słonim (nadetatowemu 79 pp) na zmianę nazwiska rodowego „Krówka” na nazwisko „Sępichowski”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925, s. 56.
  2. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-25].
  3. Kolekcja ↓, s. 1.
  4. a b c Kolekcja ↓, s. 2.
  5. a b Bełdowski 1928 ↓, s. 31.
  6. Szkic historyczny 1924 ↓, s. 1-3.
  7. Kolekcja ↓, s. 4.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922, s. 647.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924, s. 705.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 9.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 294.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 806.
  13. a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 197.
  15. Kolekcja ↓, s. 1–4.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 lutego 1934, s. 77.
  17. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 582.
  18. a b Głowacki 1985 ↓, s. 243, 299.
  19. Głowacki 1985 ↓, s. 249.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 535.
  21. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  22. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 101.
  23. Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  24. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 419.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]