Franciszek Skrzywanek
 major administracji
| |
| Data urodzenia |
18 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 lipca 1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Franciszek Skrzywanek (ur. 18 kwietnia 1894, zm. 9 lipca 1973 w Londynie) – major administracji Wojska Polskiego II RP, awansowany na stopień podpułkownika piechoty przez Prezydenta RP na uchodźstwie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 18 kwietnia 1894. Kształcił się C. K. VI Gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1908 ukończył III klasę[1]. W latach 1911-1914 był członkiem Stałych Drużyn Sokoła[2].
16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1 pułku piechoty, a pod koniec tego roku przeniesiony do 3 pułku piechoty. Od maja 1915 służył w 12. kompanii 4 pułku piechoty[2][3]. 17 września 1917 został zwolniony z Legionów[2].
Po zakończeniu wojny, jako były oficer Legionów został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu podporucznika[4]. Został awansowany na stopień porucznika piechoty w ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6], a następnie na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[7][8]. W latach 20. i 30. był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie[9][10][11][12]. W 1936 był oficerem w Kancelarii Biura Inspekcji Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. Działał społecznie[3]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 29. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[13][14]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w Biurze Inspekcji GISZ na stanowisku kierownika kancelarii[15].
Był działaczem gniazda III we Lwowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[16]. Należał do Związku Legionistów Polskich, był sekretarzem Komendy Koła 4 pp Leg.[17]. Do 1939 figurował pod adresem ulicy Ursynowskiej 8 w Warszawie[18].
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[3]. Prezydent RP na uchodźstwie mianował go na stopień podpułkownika w korpusie oficerów[19]. Zasiadał w IV Radzie Rzeczypospolitej Polskiej (1968-1970) z ramienia Ligi Niepodległości Polski.
Zmarł 9 lipca 1973 w Londynie[3]. Został pochowany na cmentarzu Camberwell New Cemetery Honor Oak[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[20]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie (przed 1928)
- Srebrny Krzyż Zasługi[14]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych – 12 maja 1936
- Odznaka Pamiątkowa Dawnych Harcerzy Małopolskich (1937)[21]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VI. we Lwowie za rok szkolny 1907/8. Lwów: 1908, s. 118.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 25, s. 109, Grudzień 1973. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 105.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 425.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 373.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 206.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 56.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 570.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 427.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 416.
- ↑ Protokół. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 6, 7, 8, s. 16, 1923.
- ↑ Związek Legionistów Polskich 1936-1938. Sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich. Warszawa: 1938, s. 92.
- ↑ Książka telefoniczna. genealogyindexer.org, 1938. [dostęp 2018-10-10].
- ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 2, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych nr 10 z 1965 roku.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Odznaka pamiątkowa dawnych Harcerzy małopolskich. „Wschód”. Nr 65, s. 11, 10 listopada 1937.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. [w:] Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2019-02-16].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Andrzej Niemierko: Nowy list z Australii od Lecha Paszkowskiego. mickiewicz.edu.pl. [dostęp 2018-10-10].
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-19].
- Członkowie IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej
- Członkowie Ligi Niepodległości Polski
- Członkowie Stałych Drużyn Sokolich
- Członkowie centralnych władz organizacyjnych Związku Legionistów Polskich
- Majorowie administracji II Rzeczypospolitej
- Majorowie piechoty Polskich Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Pochówki w Londynie
- Podpułkownicy mianowani przez władze RP na uchodźstwie po 1947
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1973
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze III Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
- Oficerowie 40 Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich