Franciszek Zieliński (podoficer)
| |
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
nieznana |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
4 pułk Strzelców Wielkopolskich |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Franciszek Zieliński (16 października 1893 w Słaboszewku, zm. ?) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Piotra i Józefy z Pawelczaków. Uczył się kowalstwa. W 1913 powołany do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej[1]. Urlopowany, wrócił do Wielkopolski i wstąpił do oddziałów powstańczych. Na czele zorganizowanej w Barcinie kompanii, walczył w powstaniu wielkopolskim na froncie północnym pod Szubinem. Za waleczność awansowany został na stopień sierżanta sztabowego[1]. Potem pełnił obowiązki dowódcy 8 kompanii 4 pułku Strzelców Wielkopolskich. W listopadzie 1919 na własną prośbę przeszedł do batalionu zapasowego pułku, a w grudniu mianowany został dowódcą 20 kompanii 1 pułku rezerwowego. 4 czerwca 1920 otrzymał rozkaz aby swoją kompanią zaatakować silne umocnione pozycje bolszewickie na stacji kolejowej w Worapajewie. Dzięki jego osobistej odwadze i umiejętność dowodzenia kompanią stację zdobyto. Następnego dnia Zieliński zdobył km.[1]. W lipcu został ranny i stracił oko[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
Po długim okresie pobytu w szpitalu przydzielony został do 74 Górnośląskiego pułku piechoty[1].
Żonaty z Agnieszką, dzieci: Bolesława, Maria, Magdalena, Piotr, Franciszka, Janina, Bogdana[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 4697)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 165.
- ↑ Bożejko 1929 ↓, s. 32.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Antoni Paweł Bożejko: Zarys historii wojennej 74-go górnośląskiego pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.