Franco Udella

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franco Udella
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1947
Cagliari

Obywatelstwo

Włochy

Wzrost

152 cm

Kategoria wagowa

junior musza, musza

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

43

Zwycięstwa

37

Przez nokauty

18

Porażki

5

Nieodbyte

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Mistrzostwa Europy
srebro Bukareszt 1969 waga papierowa

Franco Udella (ur. 25 lutego 1947 w Cagliari[1]) – włoski bokser, pierwszy zawodowy mistrz świata kategorii junior muszej.

Kariera w boksie amatorskim[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku w wadze papierowej (do 48 kg), ale przegrał pierwszą walkę[1]. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Bukareszcie zdobył srebrny medal w tej kategorii wagowej, po pokonaniu m.in. Romana Rożka w półfinale i porażce z György Gedó w finale[2]. Odpadł w ćwierćfinale na kolejnych mistrzostwach Europy w 1971 w Madrycie, również po przegranej z Gedó[3], a na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium wystartował w wadze muszej (do 51 kg), odpadając po drugiej walce, którą przegrał z Borisem Zoriktujewem z ZSRR[1].

Był mistrzem Włoch w wadze muszej w 1970[4] i 1971[5] oraz wicemistrzem w 1972[6].

Kariera w boksie zawodowym[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1972 Udella stoczył pierwsze walki zawodowe. Po stoczeniu 18 walk, z których tylko 2 przegrał, zmierzył się 20 lipca 1974 w Lignano Sabbiadoro w pojedynku o mistrzostwo świata WBC kategorii muszej z obrońcą tytułu Betulio Gonzálezem, ale przegrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie[7]. W następnej walce 25 października tego roku w Mediolanie zdobył wakujący tytuł mistrza Europy (EBU) w wadze muszej po pokonaniu Pedro Molledo.

W 1975 WBC zdecydowała się utworzyć nową kategorię wagową – junior muszą z limitem wagi do 108 funtów. Do pojedynku o pierwsze mistrzostwo świata w tej kategorii zostali wyznaczeni Udella i Valentín „Duende” Martínez. Walka odbyła się 4 kwietnia 1975 w Mediolanie. W 12. rundzie Udella, który do tej pory prowadził na punkty, otrzymał ciężki cios w nerki, po którym nie był zdolny do kontynuowania pojedynku i wygrał przez dyskwalifikację rywala[8]. Nie piastował długo tytułu mistrzowskiego, ponieważ w sierpniu tego roku został go pozbawiony z powodu niemożności walki z Rafaelem Loverą. Pozostał jednak nadal mistrzem Europy w wadze muszej.

18 lipca 1976 w Caracas ponownie spróbował zdobyć mistrzostwo WBC w wadze junior muszej, ale obrońca tytułu Luis Estaba znokautował go w 3. rundzie[9]. Później Udella kilkakrotnie skutecznie bronił tytułu mistrza Europy wagi muszej, aż 1 maja 1979 w Londynie Charlie Magri pokonał go na punkty. Była to ostatnia walka bokserska Udelli.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Franco Udella [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-06] (ang.).
  2. 18.European Championships - Bucharest, Romania - May 30 - June 8 1969 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-30] (ang.).
  3. 19.European Championships - Madrid, Spain - June 11-19 1971 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-30] (ang.).
  4. Italian National Championships - Sassari - May 1970 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-30] (ang.).
  5. Italian National Championships - Udine - March 1971 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-30] (ang.).
  6. Italian National Championships - April 1972 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-30] (ang.).
  7. Barry J. Hugman, 1974-07-20 Betulio Gonzalez w rsc 10 (15) Franco Udella, Darsena Stadium, Lignano Sabbiadoro, Italy - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
  8. Barry J. Hugman, 1975-04-04 Franco Udella w disq 12 (15) Valentin Martinez, San Siro Stadium, Milan, Italy - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
  9. Barry J. Hugman, 1976-07-18 Luis Estaba w co 3 (15) Franco Udella, The Polyhedron, Maracay, Venezuela - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]