Gigamakalata
| Toromys | |||
| Iack-Ximenes, de Vivo & Percequillo, 2005[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
gigamakalata | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Loncheres grandis Wagner, 1845 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Gigomakalata[2] (Toromys) – rodzaj ssaków z podrodziny kolczaków (Echimyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Peru i Brazylii; niepotwierdzone dane pochodzą ze wschodniego Ekwadoru[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 210–303 mm, długość ogona 180–285 mm; masa ciała ok. 315 g[4][5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniowali w 2005 roku brazylijscy teriolodzy – Gilson Evaristo Iack-Ximenes, Mario de Vivo i Alexandre Reis Percequillo – na łamach Arquivos do Museu Nacional[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) gigamakalatę amazońską (T. grandis).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Toromys: lokalna, amazońska nazwa rato-toró lub toró dla nadrzewnych kolczaków; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[6].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[7][5][3][2]:
- Toromys albiventris L.H. Emmons & P.-H. Fabre, 2018
- Toromys rhipidurus (O. Thomas, 1928) – makalata peruwiańska
- Toromys grandis (J.A. Wagner, 1845) – gigamakalata amazońska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Iack-Ximenes, de Vivo i Percequillo 2005 ↓, s. 91.
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 294. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 580. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 631–632. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 373. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Iack-Ximenes, de Vivo i Percequillo 2005 ↓, s. 92.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-19]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- G.E. Iack-Ximenes, M. de Vivo & A.R. Percequillo. A new genus for Loncheres grandis Wagner, 1845, with taxonomic comments on other arboreal echimyids (Rodentia, Echimyidae). „Arquivos do Museu Nacional, Rio de Janeiro”. 63 (1), s. 89–112, 2005. (ang.).