Giovanni Tebaldini
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Giovanni Tebaldini (ur. 7 września 1864 w Brescii, zm. 11 maja 1952 w San Benedetto del Tronto[1][2]) – włoski muzykolog, dyrygent i pedagog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1883–1885 studiował w konserwatorium w Mediolanie u Amilcare Ponchiellego[1][2]. W 1888 roku studiował w szkole muzyki kościelnej Franza Xavera Haberla w Ratyzbonie[1][2]. Od 1889 do 1893 roku działał jako dyrygent w Schola Cantorum przy bazylice św. Marka w Wenecji[1][2]. Pełnił funkcję kapelmistrza w bazylice św. Antoniego w Padwie (1894–1897)[1][2] i sanktuarium Santa Casa w Loreto (1902–1924)[1]. Od 1897 do 1902 roku był dyrektorem konserwatorium w Padwie[1][2]. W latach 1925–1930 wykładał w Conservatorio di San Pietro a Majella w Neapolu[2]. Od 1931 roku pełnił funkcję dyrygenta Ateneo Musicale w Genui[1][2].
Był autorem książek i artykułów poświęconych muzyce XVI i XVII wieku, w 1892 roku założył czasopismo „La scuola veneta di musica sacra”[1]. Należał do grona propagatorów reformy muzyki kościelnej związanych z ruchem cecyliańskim, wywarł wpływ na odrodzenie się włoskiej muzyki na przełomie XIX i XX wieku, jego działalność przyczyniła się do wydania przez papieża Piusa X motu proprio Tra le sollecitudini[1]. W 1909 roku na łamach „Revista Musicale Italiana” opublikował głośny artykuł Telepatia musicale, w którym zarzucił Richardowi Straussowi plagiaty muzyczne w operze Elektra z twórczości włoskiego kompozytora Vittorio Gnecchiego[2].
Zajmował się także komponowaniem, pisał msze, motety, utwory orkiestrowe, wokalno-instrumentalne i organowe[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1897 – Kawaler Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)[3]
- 1900 – Kawaler Orderu Korony Włoskiej[4]
- 1906 – Komandor Orderu św. Sylwestra (Stolica Apostolska)[4]
- 1916 – Komandor Orderu Korony Włoskiej[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 50. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3605. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ José Antonio de Donostia, Felipe Pedrell: "Al unísono estamos". Epistolario Donostia-Pedrell. 1915-1918. red. Teresa Zulaica, José Barroso. Fundación Digital Bible, 2016. ISBN 978-84-941080-2-0.
- ↑ a b c Onoreficenze e Premi. www.tebaldini.it. [dostęp 2022-10-06]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Giovanni Tebaldini – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project