Goryeong (1991)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Goryeong (고령)
Ilustracja
„Goryeong” (na drugim planie) w 2009 r.
Klasa

niszczyciel min

Typ

Ganggyeong

Historia
Stocznia

Kangnam Corporation, Pusan

Wodowanie

14 stycznia 1991

 Korea Południowa
Nazwa

„Goryeong” (563)

Wejście do służby

30 listopada 1991

Los okrętu

w służbie (2019)

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 470 ton
pełna: 520 t

Długość

50 m

Szerokość

9,6 m (8,3 m na wodnicy)

Zanurzenie

2,6 m

Materiał kadłuba

GRP

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1,5 MW (2040 KM)
2 pędniki cykloidalne
Prędkość

15 węzłów

Zasięg

2000 Mm przy 10 w.

Sensory
radar Raytheon SPS-64
sonar GEC-Marconi 193M
Uzbrojenie
1 działko Oerlikon 20 mm
2 km 7,62 mm (2 x I)
Wyposażenie
2 pojazdy podwodne Pluto
Załoga

48

Goryeong (고령)południowokoreański niszczyciel min z lat 90. XX wieku, jedna z sześciu zbudowanych jednostek typu Ganggyeong. Okręt został zwodowany 14 stycznia 1991 roku w stoczni Kangnam Corporation w Pusan, a do służby w Marynarce Wojennej Republiki Korei wszedł 30 listopada 1991 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym 563, nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok).

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Niszczyciele min typu Ganggyeong[a] zostały zaprojektowane w krajowej stoczni Kangnam, jednak wzorowane były na włoskich jednostkach typu Lerici[1]. Pierwsza jednostka – „Ganggyeong” – przeznaczona została do testów, dwie następne zamówiono w 1988 roku, a trzy kolejne w roku 1990[2][3]. Plany zbudowania łącznie 16 okrętów tego typu zostały zarzucone[4].

„Goryeong” zbudowany został w stoczni Kangnam Corporation w Pusan[1][4]. Wodowanie okrętu odbyło się 14 stycznia 1991 roku[1].

Dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręt jest przybrzeżnym niszczycielem min z kadłubem wykonanym z kompozytów[1][5]. Długość całkowita wynosi 50 metrów, szerokość całkowita 9,6 metra (8,3 metra na wodnicy), zaś zanurzenie 2,6 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosi 470 ton, zaś pełna 520 ton[1][4]. Okręt napędzany jest przez dwa silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 1,5 MW (2040 KM), poruszające dwoma pędnikami cykloidalnymi Voith-Schneider[2][3][b]. Okręt dysponuje też dziobowym sterem strumieniowym napędzanym silnikiem o mocy 75 kW[2][3]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 15 węzłów[1][4]. Zasięg wynosi 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[3][4][c].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z pojedynczego działka Oerlikon kalibru 20 mm L/70 Mk 10 oraz dwóch pojedynczych karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm L/90[1]. Wyposażenie przeciwminowe stanowią dwa pojazdy podwodne Gaymarine Pluto[1][3]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Raytheon SPS-64, sonar kadłubowy GEC-Marconi 193M i system walki Racal MAINS 500[2][3].

Załoga okrętu składa się z 5 oficerów i 43 podoficerów i marynarzy (w tym czterech nurków)[2][3].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Goryeong” został przyjęty do służby w Marynarce Wojennej Republiki Korei 30 listopada 1991 roku[1]. Okręt otrzymał numer taktyczny 563[1][4]. Do 2015 roku prawdopodobnie dokonano wymiany pojazdów podwodnych Pluto na nowsze Double Eagle[3]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok)[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 250, Saunders 2004 ↓, s. 434, Saunders 2009 ↓, s. 470 i Saunders 2015 ↓, s. 489 podają nazwę typu okrętów Swallow, zaś imię pierwszej jednostki „Kang Keong” lub „Kang Kyeong”.
  2. Gogin 2019 ↓ podaje, że moc silników wynosi 1800 KM.
  3. Gogin 2019 ↓ podaje, że zasięg okrętu wynosi 2500 Mm przy prędkości 12 węzłów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Gogin 2019 ↓.
  2. a b c d e f Saunders 2009 ↓, s. 470.
  3. a b c d e f g h Saunders 2015 ↓, s. 489.
  4. a b c d e f Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 250.
  5. Saunders 2004 ↓, s. 434.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: GANGGYEONG minehunters (1986-1994). Navypedia. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).