Niszczyciele min typu Ganggyeong
.jpg) „Gimpo” w 2013 r. | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1986–1994 |
| Planowane okręty |
16 |
| Zbudowane okręty |
6 |
| Okręty w służbie |
6 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 470 ton |
| Długość |
50 m |
| Szerokość |
9,6 m (8,3 m na wodnicy) |
| Zanurzenie |
2,6 m |
| Napęd |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1,5 MW (2040 KM) |
| Prędkość |
15 węzłów |
| Zasięg |
2000 Mm przy 10 w. |
| Załoga |
48 |
| Uzbrojenie |
1 działko Oerlikon 20 mm |
Niszczyciele min typu Ganggyeong – południowokoreańskie niszczyciele min z końca XX wieku. W latach 1986–1993 w stoczni Kangnam Corporation w Pusan zbudowano sześć okrętów tego typu. Przyjęte do służby w Marynarce Wojennej Republiki Korei w latach 1986–1994, nadal znajdują się w składzie floty i mają status operacyjny (stan na 2019 rok).
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Niszczyciele min typu Ganggyeong[a] zostały zaprojektowane w krajowej stoczni Kangnam, jednak wzorowane były na włoskich jednostkach typu Lerici[1]. Pierwsza jednostka – „Ganggyeong” – przeznaczona została do testów, dwie następne zamówiono w 1988 roku, a trzy kolejne w roku 1990[2][3]. Plany zbudowania łącznie 16 okrętów tego typu zostały zarzucone[4].
Wszystkie jednostki typu Ganggyeong zbudowane zostały w stoczni Kangnam Corporation w Pusan[1][4]. Zwodowano je w latach 1986–1993[1].
| Okręt | Stocznia | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|
| „Ganggyeong (561)” | Kangnam | 30 sierpnia 1986 | 19 grudnia 1986 |
| „Gangjin (562)” | 27 października 1990 | 31 maja 1991 | |
| „Goryeong (563)” | 14 stycznia 1991 | 30 listopada 1991 | |
| „Gimpo (565)” | 29 września 1992 | 30 kwietnia 1993 | |
| „Gochang (566)” | 30 marca 1993 | 29 października 1993 | |
| „Geumhwa (567)” | 1 sierpnia 1993 | 1 maja 1994 |
Dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Okręty są przybrzeżnymi niszczycielami min z kadłubami wykonanymi z kompozytów[1][5]. Długość całkowita wynosi 50 metrów, szerokość całkowita 9,6 metra (8,3 metra na wodnicy), zaś zanurzenie 2,6 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosi 470 ton, zaś pełna 520 ton[1][4]. Okręty napędzane są przez dwa silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 1,5 MW (2040 KM), poruszające dwoma pędnikami cykloidalnymi Voith-Schneider[2][3][b]. Okręty dysponują też dziobowymi sterami strumieniowymi napędzanymi silnikami o mocy 75 kW[2][3]. Maksymalna prędkość jednostek wynosi 15 węzłów[1][4]. Zasięg wynosi 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[3][4][c].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostek składa się z pojedynczego działka Oerlikon kalibru 20 mm L/70 Mk 10 oraz dwóch pojedynczych karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm L/90[1]. Wyposażenie przeciwminowe stanowią dwa pojazdy podwodne Gaymarine Pluto[1][3]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Raytheon SPS-64, sonar kadłubowy GEC-Marconi 193M i system walki Racal MAINS 500[2][3].
Załoga pojedynczego okrętu składa się z 5 oficerów i 43 podoficerów i marynarzy (w tym czterech nurków)[2][3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy okręt typu został przyjęty do służby w Marynarce Wojennej Republiki Korei w 1986 roku („Ganggyeong”), dwa następne w 1991 roku („Gangjin” i „Goryeong”), dwa w 1993 roku („Gimpo” i „Gochang”), a ostatni w 1994 roku („Geumhwa”)[1]. Okręty otrzymały numery taktyczne 561–563 i 565–567[1][4]. Do 2015 roku prawdopodobnie dokonano wymiany pojazdów podwodnych Pluto na nowsze Double Eagle[3]. W 2018 roku nazwę ostatniego niszczyciela min zmieniono na „Gimhwa”[6]. Wszystkie jednostki nadal znajdują się w składzie floty i mają status operacyjny (stan na 2019 rok)[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 250, Saunders 2004 ↓, s. 434, Saunders 2009 ↓, s. 470 i Saunders 2015 ↓, s. 489 podają nazwę typu okrętów Swallow, zaś imię pierwszej jednostki „Kang Keong” lub „Kang Kyeong”.
- ↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że moc silników wynosi 1800 KM.
- ↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że zasięg okrętów wynosi 2500 Mm przy prędkości 12 węzłów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: GANGGYEONG minehunters (1986-1994). Navypedia. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
- 금화(金化)함, 김화(金化)함으로 거듭났다. kookbang.dema.mil.kr, 2018-03-28. [dostęp 2020-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (kor.).
