Hans Bronsart
 Hans Bronsart (1893) | |
| Imię i nazwisko |
Hans Bronsart von Schellendorf |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1830 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
3 listopada 1913 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Hans Bronsart von Schellendorf (ur. 11 lutego 1830 w Berlinie, zm. 3 listopada 1913 w Monachium) – niemiecki pianista i kompozytor, uczeń Ferenca Liszta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Hans Bronsart von Schellendorf (zwany też Hansem von Bronsart)[1] urodził się w pruskiej, wojskowej rodzinie i wykształcił się na uniwersytecie w Berlinie. Studiował grę fortepianową u Adolfa Jullacka. W 1853 udał się do Weimaru, gdzie poznał Franciszka Liszta i zapoznał się ze wszystkimi muzykami z kręgu Liszta w tym czasie, m.in. Hectorem Berliozem i Johannesem Brahmsem. Miarą jego bliskiej relacji z Lisztem jest to, że to on z kompozytorem dyrygenckim grał partię solową w pierwszym weimarskim spektaklu II koncertu fortepianowego Liszta. Kiedy koncert został wydany, Liszt poświęcił go Bronsartowi. Po spędzeniu wielu lat na nauce pod kierunkiem Liszta pracował jako dyrygent w Lipsku i Berlinie, a następnie objął stanowisko dyrektora generalnego Teatru Królewskiego w Hanowerze w latach 1867–1887. Od 1887 zajmował podobne stanowisko w Weimarze, aż do przejścia na emeryturę W 1895.
Poznał swoją drugą żonę – Ingeborg Bronsart von Schellendorf (née Ingeborg Lena Starck) (1840-1913), która także komponowała w Weimarze. Pobrali się w 1861.
Kompozycje[edytuj | edytuj kod]
- Trio fortepianowe g-moll, op. 1
- Koncert fortepianowy w fis-moll, op. 10
- I symfonia „In die Alpen”), na chór i orkiestrę (zagubiona)
- II symfonia „Schicksalsgewalten” (zagubiona)
- Fruhlings-Fantasie na orkiestrę
- Kantata Christnacht
- Der Corsar, opera;
- Sekstet smyczkowy;
- Utwory fortepianowe.
Jego koncert fortepianowy był bardzo lubiany przez Hansa von Bülowa, który ocenił pracę jako „najbardziej znaczącą szkoły weimarskiej”. Koncert został nagrany przez Michaela Pontiego.
Zarówno Bronsart, jak i jego żona otrzymali wiele listów od Liszta. Liszt najwyraźniej dużym stopniu cenił ich kompozycje. W liście z dnia 12 maja 1879 r. do Waltera Bache pisze:
„5 czerwca Bülow poprowadzi tam pierwszy koncert, na którym odegra piękną i cenioną „Wiosenną Fantazję” Bronsarta, muzykę Bülowa do „Juliusza Cezara” Szekspira i moją Symfonię Faustowską.”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Music on the Web(UK), The romantic piano concerto, Vol. 2 VoxBox [RW]: Classical Reviews- July 2001 MusicWeb(UK) [online], www.musicweb-international.com [dostęp 2017-07-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Walker, Alan. Franz Liszt, the Weimar Years: 1848–1861. Ithaca: Cornell University Press softcover. 1993 revision of a 1989 original pub. ISBN 0-8014-9721-3. (Bronsart jest wielokrotnie wspominany, Starck-Bronsart on p. 187.).
- Adelslexikon Vol. II, in: Genealogisches Handbuch des Adels, Vol. 58 of all, C. A. Starke Verlag, Limburg an der Lahn (Niemcy) 1974, ISSN 0435-2408.
- Listy Liszta pokrywające się z danym okresem z wieloma odniesieniami do Bronsartsa z Projektu Gutenberg.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Hans Bronsart – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project