Hendrik Lindepuu
 Hendrik Lindepuu (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 listopada 1958 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
tłumacz |
| Odznaczenia | |
 
| |
Hendrik Lindepuu (ur. 11 listopada 1958 w Mõisaküla) – estoński tłumacz, dramaturg i wydawca polskiej literatury w Estonii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po odbyciu służby wojskowej od 1979 roku pracował w zawodowej straży pożarnej w Viljandi, a także jako ślusarz. W 1981 r. ukończył liceum kształcące na odległość w Viljandi. Publikował w okręgowej gazecie Viljandi. W latach 1981-83 działał w Stowarzyszeniu Teatralnym i czasopiśmie Teater. Muusika[1].
W latach 1991–1996 mieszkał razem z żoną w Finlandii. Podczas pobytu pracował jako bibliotekarz[2]. Języka polskiego zaczął uczyć się samodzielnie, z podręcznika w 1984 roku[3]. Od 2003 roku prowadzi on jednoosobowe wydawnictwo Hendrik Lindepuu Kirjastus. Do 2019 roku wydało ono 42 tłumaczenia polskiej literatury[4][5].
Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]
Do 2019 roku przełożył z języka polskiego na język estoński ponad 50 książek, 70 sztuk teatralnych i 10 tomów poezji. W tym utwory Witolda Gombrowicza, Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Sławomira Mrożka, Zofii Nałkowskiej, Bruno Schulza, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Olgi Tokarczuk, Małgorzaty Rejmer, Witolda Szabłowskiego, Tadeusza Różewicza, Marcina Świetlickiego i innych[6]. Pierwszym przetłumaczonym utworem była sztuka teatralna Żegnaj, Judaszu Ireneusza Iredyńskiego, która w 1988 roku została wystawiona na deskach teatru[3].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 2005 Złoty Krzyż Zasługi[7]
- 2009 Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[8]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- W 2019 otrzymał nagrodę im. Augusta Sangi za tłumaczenie wiersza Chłopka Anny Świrszczyńskiej z tomu Budując barykadę (Ma ehitasin barrikaadi). Nagroda jest przyznawana za tłumaczenie jednego wiersza, a laureat otrzymuje 2000 euro[9].
- W 2019 roku Instytut Książki przyznał mu nagrodę Transatlantyk. Otrzymują ją wybitni ambasadorzy literatury polskiej za granicą[10]. Zwycięzca otrzymuje 10 000 euro[11].
- W 2015 roku został laureatem estońskiej nagrody państwowej w dziedzinie kultury i sztuki za osiągnięcia w 2014 roku[12]
- W 2009 roku otrzymał w Estonii Nagrodę Literacką Fundacji Kultury za przekład wierszy Tadeusza Różewicza[10]
- W 1997 otrzymał Nagrodę im. Stanisława Ignacego Witkiewicza za propagowanie kultury polskiej za granicą[13].
- W 1994 otrzymał Aleksander Kurtna nimeline auhind (Nagroda Aleksandra Kurtny) przyznaną za tłumaczenie sztuki Tadeusza Różewicza Białe małżeństwo Valge abielu. Nagroda jest przyznawana za tłumaczenia sztuk, które w roku poprzedzającym zostały przetłumaczone i wystawione w teatrze[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Märt Väljataga, Hendrik Lindepuu Kirjastus [online], www.hlk.ee, 13 września 2009 [dostęp 2020-08-29].
- ↑ HEDI ROSMA, Hendrik Lindepuu Kirjastus [online], www.hlk.ee [dostęp 2020-05-22].
- ↑ a b Hendrik Lindepuu zdobywcą Nagrody Transatlantyk - Warszawa i Kraków [online], Lingua Lab, 17 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-22] (pol.).
- ↑ Hendrik Lindepuu Kirjastus [online], www.hlk.ee [dostęp 2020-05-22].
- ↑ Hendrik Lindepuu. Sylwetka laureata [online], instytutksiazki.pl, 14 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-22] (pol.).
- ↑ Books by Hendrik Lindepuu (Author of Kaneelipoed) [online], www.goodreads.com [dostęp 2020-05-22].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 36, poz. 501
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 43, poz. 664
- ↑ Hendrik Lindepuu laureatem Nagrody im. Augusta Sanga [online], instytutksiazki.pl, 2 października 2019 [dostęp 2020-05-22] (pol.).
- ↑ a b Kazimierz Popławski, Hendrik Lindepuu laureatem Nagrody Transatlantyk [online], Eesti.pl, 18 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-22] (pol.).
- ↑ Hendrik Lindepuu laureatem Nagrody Transatlantyk - Kultura - Radio Kraków [online], radiokrakow.pl [dostęp 2020-05-22] (pol.).
- ↑ Hendrik Lindepuu tähistab juubelit Czesław Miłoszi teose tõlke esitlusega [online], ERR, 13 listopada 2018 [dostęp 2020-05-22] (est.).
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL) [online], pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2020-05-22].
- ↑ Aleksander Kurtna nimeline auhind - Tartu Linnaraamatukogu kirjandusveeb [online], www.luts.ee [dostęp 2020-05-22].