Henryk Urbański (1895–1940)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Urbański
major audytor major audytor
Data urodzenia

4 maja 1895

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IX
Wyższa Szkoła Intendentury
Wojskowa Prokuratura Okręgowa Nr VI

Stanowiska

wiceprokurator wojskowej prokuratury okręgowej

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi

Henryk Piotr Florian Urbański (ur. 4 maja 1895, zm. 1940 w ZSRR) – major audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 maja 1895 jako syn Faustyna[1][2][3]. Wnuk Henryka Rewakowicza.[potrzebny przypis]

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stiopień kapitana w korpusie oficerów administracji, dział kontrola administracji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był oficerem Ekspozytury Wojskowej Kontroli Generalnej przy Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu[6][7]. W 1928 był oficerem Wyższej Szkoły Intendentury[8]. Ukończył studia wyższe uzyskując tytuł magistra[9]. W 1932 był praktykantem sądowym w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VI we Lwowie[10]. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936. W 1939 był wiceprokuratorem Wojskowej Prokuratury Okręgowej Nr VI we Lwowie[11].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. W 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez Sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-42 oznaczony numerem 3015)[2]. Ofiary tej zbrodni zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928.
  2. ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 101. [dostęp 2016-07-22].
  3. ↑ Henryk Urbański. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1074.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 971.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 110.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 62.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 684.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 1015.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 315.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 322.
  12. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Urbański_(1895–1940)&oldid=65411265”