Hirola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hirola
Beatragus
E. Heller, 1912[1]
Ilustracja
Przedstawiciele rodzaju – stado hiroli okularowej (B. hunteri)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

bawolce

Rodzaj

hirola

Typ nomenklatoryczny

Cobus hunteri P.L. Sclater, 1889

Gatunki

4 gatunki (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Hirola[2] (Beatragus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden gatunek występujący w Afryce Wschodniej[3][4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1912 roku amerykański zoolog Edmund Heller w artykule poświęconym nowym taksonom afrykańskich kopytnych opublikowanym na łamach Smithsonian miscellaneous collections[1]. Na gatunek typowy Heller wyznaczył (oryginalne oznaczenie) hirolę okularową (B. hunteri).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Beatragus: gr. βους bous, βοος boos ‘byk, wół’[5]; τραγος tragos ‘kozioł’[6].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[7][8][3][2]:

Opisano również wymarłe późnoplioceńskie gatunki:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b E. Heller. New genera and races of African ungulates. „Smithsonian miscellaneous collections”. 60 (8), s. 8, 1912. (ang.). 
  2. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 177. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 352–356. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  4. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Beatragus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-09-29].
  5. Jaeger 1959 ↓, s. 38.
  6. Jaeger 1959 ↓, s. 269.
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  8. Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 815. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. L.S.B. Leakey: Mammalian fauna: Bovidae. W: L.S.B. Leakey: Olduvai Gorge 1951-61. Cz. 1: Fauna and Background. Cambridge: Cambridge University Press, 1965, s. 61. (ang.).
  10. F. Bibi, J. Rowan & K. Reed. Late Pliocene Bovidae from Ledi-Geraru (Lower Awash Valley, Ethiopia) and their implications for afar paleoecology. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 37 (4), s. e1337639, 2017. DOI: 10.1080/02724634.2017.1337639. (ang.). 
  11. E.S. Vrba. New fossils of Alcelaphini and Caprinae (Bovidae: Mammalia) from Awash, Ethiopia, and phylogenetic analysis of Alcelaphini. „Palaeontologia africana”. 34, s. 160, 1997. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]