Horst Baron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horst Baron
Ilustracja
Horst Baron na Eroticline Award (2006)
Prawdziwe imię i nazwisko

Horst Helmut Stramka[1]

Data i miejsce urodzenia

14 marca 1962[2]
Niemcy[3]

Używane pseudonimy

Horst, Horst Barron, Horst Bosch, Horst Bosh, Horst Byron, Horst P. Horst, Horst S., Horst Stramka, Tex Ferguson

Lata aktywności

1996–2014[4]

Narodowość

niemiecka[3]

Liczba filmów

380 (za IAFD)[4]

Nagrody

EroticLine Award, Venus Award

Wzrost

190 cm[5]

Kolor włosów

ciemny blond[6]

Kolor oczu

niebieskoszary[6]

Horst Baron (ur. 14 marca 1962[7][5]) – niemiecki aktor filmów pornograficznych.

W jego dorobku widnieje ponad 370 filmów. Występował także jako Horst Stramka, Horst Stramm, Horst S. i Horst[2].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery w branży porno[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Düsseldorfu. Wszedł do branży filmów dla dorosłych w 1994, szybko zdobywając reputację „dżentelmena z przemysłu porno”[8]. Pracował dla takich niemieckich wytwórni jak DBM Video, Touch Video, Magma Film, XY Video, Multi-Media-Verlag (MMV), MTC, Sedesex Films czy Videorama. Początkowo brał udział w scenach wraz ze swoją ówczesną żoną Dianą Briant, m.in. w amatorskiej serii Puaka To mniej więcej są państwa sąsiedzi – odc. 21 (Sind das etwa Ihre Nachbarn: Teil 21, 1997)[9].

Wystąpił w parodii serialu Słoneczny patrol – Babewatch 5 (1999), Kto jest szefem? (Ich bin der Boss, 2002) jako zubożały hrabia Beckstein, Szkoła uwodzenia (Eiskalte Engel, 2002) w roli Pana Sandemanna, Divino Dante (2003) z Melissą Lauren, Der goldene Käfig (2009) w scenie masturbacji i Fetish – Der Meister (2002) jako mistrz fetyszu[10]. Harry S. Morgan zatrudnił go do Teeny Exzesse 68: Kesse Bienen (2002) z Sybel.

Kariera w Europie[edytuj | edytuj kod]

Znalazł się na arenie międzynarodowej, gdy w 2001 wystąpił w pierwszej amerykańskiej dystrybucji Wicked Pictures, francuskiej produkcji Vidéo Marc Dorcel Désir Fatal (2001)[11].

Był księdzem w filmach Goldlight – Klasztor zatracenia (Kloster der Sunde, 2003) i Gospodyni wikariusza (Haushalterin des Pfarrers, 2005). Grał we włoskich realizacjach Mario Salieri Entertainment Group takich jak Leggenda del pirata nero (2001)/Divina (2001) z Sophie Evans, Żona nauczyciela (La femme du prof, 2002) jako surowy profesor Ronaldo[12] i Dossier Prostituzione (2003) z Katsuni.

W kostiumowym filmie Faust (2002), uhonorowanym hiszpańską nagrodą Ninfa na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona w kategorii „Najlepszy hiszpańskojęzyczny film”[13], w reżyserii Mario Salieriego, wystąpił w roli niemieckiego żołnierza podczas II wojny światowej[14] w scenie triolizmu (w tym blowjob) z Katsuni i Steve’em Holmesem. W parodii porno powieści Pinokio Carla Collodiego – Penocchio (2002) został obsadzony przez Salieriego w roli żebraka.

W produkcji gonzo Evil Angel Euro Domination 9 (2006) w reż. Christopha Clarka wziął udział w scenie seksu grupowego. Grał Franka w komediodramacie A jeśli przypadkiem pewnego ranka... (Per Caso una Mattina (2006). Był obsadzany we francuskich filmach Vidéo Marc Dorcel, w tym Les Jambes en l’Air (2001) z Cristiną Bellą i Russian Institute: Lesson 11: Pony Club (2008) z Tarrą White. Wystąpił też w realizacjach Private Media Group, m.in.: Private Tropical 18: Puertorican Affairs (2005) z Angel Dark czy Private Gold 89: X-Girls (2007)[15] z Nikky Blond.

Film Vidéo Marc Dorcel Melanie (La Jouisseuse, 2002), w którym zagrał szefa głównej bohaterki, został uhonorowany Venus Award 2003 za najlepszy film francuski[16]. Z kolei w produkcji Magmafilm Ósmy grzech (Die 8. Sünde, 2002), która zdobyła Venus Award 2003 w kategorii najlepszy film niemiecki[16], pojawił się jako anioł Ilas[17]. Film Private Gold 67: Millionaire 1 (2003), gdzie wystąpił jako Hans von Reiben, w 2004 otrzymał nagrodę Ninfa na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona w kategorii „Najlepsze DVD”[18] oraz Venus Award w dwóch kategoriach: „Najlepszy film europejski” i „Najlepsza produkcja DVD - Niemcy”[19].

W 2005 dwa filmy z jego udziałem zdobyły EroticLine Award: Hard Movie Project/Der Boss (2005) w kategorii „Najlepszy film niemiecki” i Robinson Crusoe na wyspie grzechu (Private Gold 72: Robinson Crusoe on Sin Island, 2005) w roli kapitana Bonneta w kategorii „Najlepszy film międzynarodowy”, a także AVN Award 2006 w kategorii „Najlepszego film zagraniczny”[20].

19 października 2006 w Berlinie został uhonorowany EroticLine Award w kategorii „Najlepszy aktor”[21][22]. W 2006 pastisz filmu Gwiezdne wojny: część IV – Nowa nadzieja - Private Gold 81: Porn Wars 1 (2006), gdzie zagrał postać Klanza, był nominowany do XRCO Award w kategorii „Najlepsza komedia lub parodia”.

W 2008 film Private Media Group Kasyno grzechu (Casino, No Limit, 2008) z jego udziałem został nagrodzony EroticLine Award w dwóch kategoriach: „Najlepszy film europejski” i „Najlepszy film wysokobudżetowy”[23] oraz otrzymał nagrodę Ninfa jako „Najlepszy film”[24], a w 2009 był nominowany do XBIZ Award w kategorii „Najlepszy film roku”[25].

W wysokobudżetowym dreszczowcu Dziennikarka (The Journalist, 2012), osadzonym w świecie międzynarodowego dziennikarstwa, zagrał postać wpływowego polityka, podejrzanego o utrzymywanie związków ze swingersami i kobietami o złej reputacji, a który jest mężem młodej francuskiej dziennikarki[26]. Film był nominowany do AVN Award w kategorii „Najlepszy zagraniczny film roku”, „Najlepsze sceny seksu w zagranicznej produkcji” i „Najlepszy reżyser zagranicznej produkcji” (Pascal Lucas)[27] oraz XBiz Award w kategorii „Europejska premiera fabularna roku”[28].

W 2022 znalazł się na piątym miejscu listy 21. najlepszych niemieckich gwiazd porno portalu EuroSexScene.com[29].

Obecność w kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył w audycji radiowej Radio Brennt Popstars fragen Poppstars[30][31].

W 2003 został obsadzony w roli przestępcy Mike’a w jednym z odcinków jedenastego sezonu serialu kryminalnego RTL Kobra – oddział specjalny (Alarm für Cobra 11 – Die Autobahnpolizei)[32] pt.: Fałszywe sygnały (Falsche Signale)[33] z Erdoğanem Atalayem i Christianem Oliverem[34][35].

Był dublerem w dramacie psychologicznym Larsa von Triera Antychryst (Antichrist, 2009)[36][37], gdzie wraz z Mandy Starship zastępował Willema Dafoe i Charlotte Gainsbourg w odważniejszych scenach erotycznych[38][39]. Światowa premiera filmu miała miejsce 18 maja 2009 podczas 62. MFF w Cannes[40].

W szwajcarskiej komedii Monsieur Brucco: Ein Albaner und die zwei Koffer (2016) grał rolę dyrektora HR zarządzającego usługami Human Resources i był odpowiedzialny za: proces rekrutacji, rozwój organizacji, szkolenia, rozwój pracowników, wysoką wydajność, sprawozdania, administrację i rozwój działu kadr[41]. Trafił do obsady przygodowego dramatu biograficznego Petera Greenawaya Pieszo do Paryża (Walking to Paris, 2019) z Carlą Juri.

W latach 2019–2020 studiował metody aktorskie, techniki Sanforda Meisnera i aktorstwa filmowego w ZES Centrum Rozwoju Aktorstwa (Zentrum für Entwicklung im Schauspiel) w Embrachu[42].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Po tym, jak jego żona Diana wycofała się z branży porno w 2004, również rozwiodła się z nim. Wyprowadziła się od niego z córką, pozostawiając mu na wychowanie syna[9]. Zamieszkał w Zurychu[43][1] w Szwajcarii[44][45].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Film Rola Rezultat
2001 Venus Award Najlepszy niemiecki aktor[46] – – Nominacja
2002 Festival International de l’Erotisme de Bruxelles Najlepszy aktor międzynarodowy (Niemcy)[42] – – Wygrana
Venus Award Najlepszy aktor (Niemcy)[47] – – Wygrana
2004 European-X-Award Najlepszy aktor (Niemcy)[48] – – Nominacja
Ninfa Najlepszy aktor drugoplanowy[49] Orgías Escolares (2004) dyrektor szkoły Nominacja
2005 Najlepszy aktor[50] Salieri Airlines (2005) pilot samolotu Nominacja
2006 EroticLine Award Najlepszy aktor[22] – – Wygrana
2009 Hot d’Or Najlepszy aktor europejski[51] Rozliczanie rachunków (Règlements de Comptes, 2008) potentat syndykatu przestępczego Nominacja

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Horst Helmut Stramka. monetas.ch. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  2. ↑ a b Horst Baron - Životopis / Info. FDb.cz. [dostęp 2017-07-07]. (cz.).
  3. ↑ a b Horst Baron w bazie IMDb (ang.)
  4. ↑ a b Horst Baron w serwisie IAFD
  5. ↑ a b Profil: Horst Baron, schauspieler. Castforward / e-Talenta. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)]. (niem.).
  6. ↑ a b Horst Baron w serwisie Adult Film Database
  7. ↑ What happened on March 14 in 1962 year. HistoryInDates.com. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  8. ↑ Silke Wichert (2004-04-25): Das gehört zum Berufsrisiko. „Die Welt”. [dostęp 2014-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (niem.).
  9. ↑ a b Diana Briant aka Diana Stramka aka Diana Kaiser (GER). The Porn Coven. [dostęp 2023-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  10. ↑ Kyra Shade (GER). The Porn Coven. [dostęp 2017-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  11. ↑ 21 Best German Porn Stars. EuroSexScene.com, 2022-01-21. [dostęp 2022-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-24)]. (ang.).
  12. ↑ Dorcel Vision: La femme du prof. Xillimité. [dostęp 2021-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-04)]. (fr.).
  13. ↑ Ficeb 2002 Awards. ficeb.com. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
  14. ↑ Faust. German-Adult-News.com. [dostęp 2002-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (niem.).
  15. ↑ Private Now Accepts 'X-Girls' Preorders. xbiz.com, 2007-04-06. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  16. ↑ a b Tim Connelly: Private and Americans Win Big at Venus Fair. avn.com, 22 października 2003. [dostęp 2015-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-06)]. (ang.).
  17. ↑ Die 8. Sünde. WikiVisually. [dostęp 2017-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  18. ↑ 13th International erotic film festiva of Barcelona. FICEB. [dostęp 2023-08-11]. (hiszp.).
  19. ↑ Venus 2004 Award Gewinner. venus-berlin.com. [dostęp 2023-08-11]. (niem.).
  20. ↑ 2006 AVN Award Winners!!!. AVN. [dostęp 2023-08-11]. (ang.).
  21. ↑ EroticLine-Awards 2006–Die Gewinner. German Adult News. [dostęp 2007-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-05)]. (ang.).
  22. ↑ a b EroticLine und GAY eLine-Awards 2006. German-Adult-News. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (niem.).
  23. ↑ David Sullivan: Exclusive: Complete 2008 eLINE Award Winners from Venus Berlin. AVN, 2008-10-22. [dostęp 2023-08-11]. (ang.).
  24. ↑ Nelson X: 16th Annual NINFA Awards Names Winners. AVN, 2008-06-26. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  25. ↑ Tod Hunter: XBIZ Awards 2009 Official Nominees Announced. xbiz.com, 2008-12-03. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  26. ↑ Nelson Ayala: Wicked Releases Marc Dorcel's 'The Journalist'. xbiz.com, 2012-07-13. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  27. ↑ AVN - 2013 AVN Awards Show - 2013 Nominees. AVN. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  28. ↑ XBIZ Awards 2013 Presented by Fleshlight – Nominees. xbiz.com. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  29. ↑ 21 Best German Porn Stars. EuroSexScene.com, 2022-01-21. [dostęp 2023-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-16)]. (ang.).
  30. ↑ Horst Baron. Mascotte Film AG. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (niem.).
  31. ↑ Horst Baron. De Academic. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (niem.).
  32. ↑ Horst Baron. Listal. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  33. ↑ Falsche Signale w bazie IMDb (ang.)
  34. ↑ Alarm für Cobra 11. tv.de. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (niem.).
  35. ↑ Alarm für Cobra 11 - Die Autobahnpolizei - Falsche Signale. teXXas. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (niem.).
  36. ↑ Chris Tookey (2009-07-24): Antichrist: The man who made this horrible, misogynistic film needs to see a shrink. „Daily Mail”. [dostęp 2014-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  37. ↑ Horst Stramka. Det Danske Filminstitut. [dostęp 2014-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  38. ↑ Los 10 mandamientos de Anticristo. Fotogramas. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (hiszp.).
  39. ↑ Sex On Screen. Independent.ie. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  40. ↑ Dark Side Of Female Nature. BDSM Digest. [dostęp 2020-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-11)]. (ang.).
  41. ↑ Stramka Horst w bazie IMDb (ang.)
  42. ↑ a b Horst Stramka Schauspieler Vita. Horst-Stramka.com. [dostęp 2021-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-15)]. (ang.).
  43. ↑ Horst Stramka. LinkedIn. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  44. ↑ Online references. Cyclopaedia.net. [dostęp 2014-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  45. ↑ Horst Baron. Sinematurk.com. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (tur.).
  46. ↑ 5. Venus 2001 in Berlin – Messeausblick und Venus-Awards. German-Adult-News.com, 2001-08-30. [dostęp 2022-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-24)]. (niem.).
  47. ↑ 6.Venus-Awards. venus-berlin.com. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-27)]. (niem.).
  48. ↑ Die European-X-Awards 2004. german-adult-news.com. [dostęp 2016-11-27]. (niem.).
  49. ↑ FICEB Award 2004. ficeb.com. [dostęp 2016-11-27]. (hiszp.).
  50. ↑ Barcelona International Erotic Film Festival. ficeb.com. [dostęp 2016-12-02]. (ang.).
  51. ↑ Dan Miller: Hot Video Announces Hot d’Or Awards Nominees, Venue Ceremony set for Oct. 20 in Paris. AVN.com, 2009-08-11. [dostęp 2021-04-21]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Horst_Baron&oldid=73565718”