Hynobius
| Hynobius[1] | |||
| Tschudi, 1838[2] | |||
.jpg) Hynobius kimurae | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Hynobius | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Salamandra nebulosus Temminck & Schlegel, 1838 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Hynobius – rodzaj płazów ogoniastych z podrodziny Hynobiinae w rodzinie kątozębnych (Hynobiidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Japonii, Korei, Chinach i Tadżykistanie[10].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Hynobius: gr. ὑvις hunis lub ὑννη hunnē „lemiesz”; βίος bios „życie”[11].
- Pseudosalamandra: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; rodzaj Salamandra Laurenti, 1768[12]. Gatunek typowy: Salamandra naevia Temminck & Schlegel, 1838.
- Hydroscopes: gr. ὑδρο- hudro- „wodny”, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos „woda”; σκοπος skopos „poszukiwacz”, od σκοπεω skopeō „badać”[13]. Nazwa zastępcza dla Pseudosalamandra.
- Ellipsoglossa: gr. ελλειψις elleipsis „brak, niedostatek”; γλωσσα glōssa „język”[13]. Gatunek typowy: Salamandra naevia Temminck & Schlegel, 1838.
- Pachypalaminus: gr. παχυς pakhus „szeroki, gruby”; παλαμη palamē „dłoń, ręka”[13]. Gatunek typowy: Pachypalaminus boulengeri Thompson, 1912.
- Satobius: Ikio Sato (1902–1945), japoński herpetolog; końcówka bius z nazwy rodzajowej Hynobius Tschudi, 1838[11]. Gatunek typowy: Hynobius retardatus Dunn, 1923.
- Poyarius: Nikolai A. Poyarkov, rosyjski herpetolog[8]. Gatunek typowy: Hynobius formosanus Maki, 1922.
- Makihynobius: Moichirō Maki (1886–1959), japoński herpetolog; rodzaj Hynobius Tschudi, 1838[9]. Gatunek typowy: Salamandrella sonani Maki, 1922.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:
- Hynobius abei Sato, 1934
- Hynobius abuensis Matsui, Okawa, Nishikawa & Tominaga, 2019
- Hynobius akiensis Matsui, Okawa & Nishikawa, 2019
- Hynobius amakusaensis[14] Nishikawa & Matsui, 2014
- Hynobius amjiensis Gu, 1992
- Hynobius arisanensis Maki, 1922
- Hynobius bakan Matsui, Okawa & Nishikawa, 2019
- Hynobius boulengeri (Thompson, 1912)
- Hynobius chinensis Günther, 1889 – kątoząb chiński[15]
- Hynobius dunni Tago, 1931
- Hynobius formosanus Maki, 1922
- Hynobius fossigenus[16] Okamiya, Sugawara, Nagano & Poyarkov, 2018
- Hynobius fucus Lai & Lue, 2008
- Hynobius geiyoensis Sugawara, Naito, Iwata & Nagano, 2022
- Hynobius geojeensis Min & Borzée, 2021
- Hynobius glacialis Lai & Lue, 2008
- Hynobius guabangshanensis Shen, 2004
- Hynobius guttatus[17] Tominaga, Matsui, Tanabe & Nishikawa, 2019
- Hynobius hidamontanus Matsui, 1987
- Hynobius hirosei Lantz, 1931
- Hynobius ikioi Matsui, Nishikawa & Tominaga, 2017
- Hynobius iwami Matsui, Okawa, Nishikawa & Tominaga, 2019
- Hynobius katoi Matsui, Kokuryo, Misawa & Nishikawa, 2004
- Hynobius kimurae Dunn, 1923
- Hynobius kuishiensis[17] Tominaga, Matsui, Tanabe & Nishikawa, 2019
- Hynobius leechii Boulenger, 1887
- Hynobius lichenatus Boulenger, 1883
- Hynobius maoershanensis Zhou, Jiang & Jiang, 2006
- Hynobius mikawaensis[18] Matsui, Misawa, Nishikawa & Shimada, 2017
- Hynobius naevius (Temminck & Schlegel, 1838)
- Hynobius nebulosus (Temminck & Schlegel, 1838)
- Hynobius nigrescens Stejneger, 1907
- Hynobius notialis Min & Borzée, 2021
- Hynobius okiensis Sato, 1940
- Hynobius osumiensis[19] Nishikawa & Matsui, 2014
- Hynobius owariensis Sugawara, Fujitani, Seguchi, Sawahata & Nagano, 2022
- Hynobius oyamai Tominaga, Matsui & Nishikawa, 2019
- Hynobius perplicatus Min & Borzée, 2021
- Hynobius quelpaertensis Mori, 1928
- Hynobius retardatus Dunn, 1923
- Hynobius sematonotos Tominaga, Matsui & Nishikawa, 2019
- Hynobius setoi Matsui, Tanabe & Misawa, 2019
- Hynobius setouchi Matsui, Okawa, Tanabe & Misawa, 2019
- Hynobius shinichisatoi[20] Nishikawa & Matsui, 2014
- Hynobius sonani (Maki, 1922)
- Hynobius stejnegeri Dunn, 1923
- Hynobius sumidai Sugawara, Naito, Iwata & Nagano, 2022
- Hynobius takedai Matsui & Miyazaki, 1984
- Hynobius tokyoensis Tago, 1931
- Hynobius tosashimizuensis Sugawara, Watabe, Yoshikawa & Nagano, 2018
- Hynobius tsuensis Abé, 1922
- Hynobius tsurugiensis[17] Tominaga, Matsui, Tanabe & Nishikawa, 2019
- Hynobius turkestanicus Nikolskii, 1910
- Hynobius unisacculus Min, Baek, Song, Chang & Poyarkov, 2016
- Hynobius utsunomiyaorum Matsui & Okawa, 2019
- Hynobius vandenburghi Dunn, 1923
- Hynobius yangi Kim, Min & Matsui, 2003
- Hynobius yiwuensis Cai, 1985
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hynobius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Tschudi 1838 ↓, s. 60, 94.
- ↑ Tschudi 1838 ↓, s. 56, 91.
- ↑ J. von N.F.X. Gistel: Naturgeschichte des Thierreichs für höhere Schulen. Stuttgart: Hoffmann, 1848, s. xi. (niem.).
- ↑ A.M.C. Duméril, G. Bibron & A.H.A. Duméril: Erpétologie Genérale ou Histoire Naturelle Complète des Reptiles. Cz. 9. Paris: Librarie Enclyclopedique de Roret, 1854, s. 97. (fr.).
- ↑ J.Ch. Thompson. Description of a new genus and species of salamander from Japan. „Proceedings of the California Academy of Sciences”. Seria 4. 3, s. 183, 1912. (ang.).
- ↑ Adler i Zhao 1990 ↓, s. 41.
- ↑ a b A. Dubois & J. Raffaëlli. A new ergotaxonomy of the order Urodela Duméril, 1805 (Amphibia, Batrachia). „Alytes”. 28, s. 77-161, 2012. (ang.).
- ↑ a b L. Fei, C.-Y. Ye, J.-P. Jiang: Colored Atlas of Chinese Amphibians and Their Distributions. Syczuan: Sichuan Publishing House of Science & Technology, 2012, s. 593. ISBN 978-7-5364-7545-8. (ang.).
- ↑ a b D. Frost: Hynobius Tschudi, 1838. [w:] Amphibian Species of the World 6.1, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2022-05-09]. (ang.).
- ↑ a b Adler i Zhao 1990 ↓, s. 44.
- ↑ L. Agassiz: Nomenclator zoologicus: continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 42. (łac.).
- ↑ a b c Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ Nishikawa i Masafumi 2014 ↓, s. 219.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 422. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Hisanori Okamiya, Hirotaka Sugawara, Masahiro Nagano i Nikolay A. Poyarkov. An integrative taxonomic analysis reveals a new species of lotic Hynobius salamander from Japan. „PeerJ”. 6:e5084, 2018. DOI: 10.7717/peerj.5084. (ang.).
- ↑ a b c Atsushi Tominaga, Masafumi Matsui, Shingo Tanabe i Kanto Nishikawa. A revision of Hynobius stejnegeri, a lotic breeding salamander from western Japan, with a description of three new species (Amphibia, Caudata, Hynobiidae). „Zootaxa”. 4651 (3), s. 401–433, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4651.3.1. (ang.).
- ↑ M. Matsui, Y. Misawa, K. Nishikawa & T. Shimada. A new species of lentic breeding salamander (Amphibia, Caudata) from central Japan. „Current Herpetology”. 36 (2), s. 116–126, 2017. DOI: 10.5358/hsj.36.116. (ang.).
- ↑ Nishikawa i Masafumi 2014 ↓, s. 215.
- ↑ Nishikawa i Masafumi 2014 ↓, s. 207.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- K. Nishikawa, & M. Masafumi. Three new species of the salamander genus Hynobius (Amphibia, Urodela, Hynobiidae) from Kyushu, Japan. „Zootaxa”. 3852 (2), s. 203-226, 2014. (ang.).
- J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 3-99. (niem.).
- K.A. Adler & E.-M. Zhao. Studies on hynobiid salamanders, with description of a new genus. „Asiatic Herpetological Research”. 3, s. 37–45, 1990. (ang.).