Inaczej (miesięcznik)
| |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Wydawca |
Agencja Wydawniczo-Reklamowa „Softpress” |
| Tematyka |
polityczno-społeczna |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Redaktor naczelny | |
| Średni nakład |
50 000 egz. |
| Liczba stron |
64 |
| ISSN | |
Inaczej – polski miesięcznik, ukazujący się od czerwca 1990 do maja 2002 r[1]. o profilu społeczno-politycznym, przeznaczony dla środowiska LGBT, zawierający też materiały z gatunku miękkiej erotyki. Wydawcą była spółka wydawnicza „Softpress” z Poznania[2].
Pierwotny tytuł brzmiał: „Miesięcznik Kochających Inaczej”. Po jednej z kolejnych zmian szaty graficznej wydawca pozostawił ostatni człon nazwy, pisany kapitalikami.
Przez cały okres istnienia pisma jego redaktorem naczelnym był Andrzej Bulski. Sekretarzem redakcji był Marek Piochacz. Stałymi etatowymi pracownikami redakcji byli: Marcin Krzeszowiec i Sergiusz Wróblewski[2].
Czasopismo było redagowane głównie przez zespół dziennikarzy-wolontariuszy. Najdłużej z Inaczej współpracowali: Leszek Bolewski, Yga Kostrzewa, Maciej Wawrzyniak, Karol Martel, Marta Maciejewska, Marek Mrok, Andrzej Selerowicz, Waldemar Zboralski, Tomasz Stankiewicz, Krzysztof Halama, Tomasz Pniewski, Pierre Mika i Aleksander Stuglik, publikujący tu swoje opowiadania[2].
W okresie 12 lat ukazywania się miesięcznika przeprowadził on ponad 100 wywiadów. Rozmówcami byli zarówno politycy lewicowi i liberalni jak i artyści, aktorzy, dziennikarze, ludzie nauki oraz działacze społeczni, m.in.: Leszek Miller, Aleksander Kwaśniewski, Zofia Kuratowska, Zbigniew Siemiątkowski, Maryla Rodowicz, Marek Kotański, Tomasz Raczek, Mariusz Szczygieł[2].
Pismo stale informowało o przedsięwzięciach prawnych i propagandowych podejmowanych przeciw środowiskom LGBT przez różne instytucje na świecie, w tym przez różne kościoły oraz władze poszczególnych państw. Inaczej ostrzegało o zagrożeniach wynikających np. z podróżowania w regiony świata, gdzie fizycznie prześladowano osoby homoseksualne. Domagało się wyjaśnienia Akcji Hiacynt oraz kwestii różowych teczek. Czasopismo szczegółowo informowało o działaniach politycznych w ramach Unii Europejskiej, sprzyjających środowiskom lesbijsko-gejowskim[2]. Udostępniało także swoje łamy ogłoszeniom towarzyskim.
Inaczej śledziło na bieżąco rozwój ruchów społeczno-politycznych, które redakcja tego czasopisma definiowała jako skrajnie nacjonalistyczne i ostrzegała polskich polityków o wynikających z tego zdaniem redakcji zagrożeniach. Regularnie podawane były listy osób, które redakcja uznała za homofobów z Polski i innych krajów[2].
Po zakończeniu ukazywania się tytułu jego następcami były: „On i On”, „InterHome”, również wydawane przez „Softpress”[2].
Wydawca pisma uruchomił również własny portal: polgej.pl[2].