Indywidualne Mistrzostwa Świata w Ice Speedwayu 1970

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Indywidualne mistrzostwa świata w ice speedwayu 1970
1970 FIM Ice Racing World Championship
1969 1971
Dyscyplina

Ice speedway

Organizator

FIM

Szczegóły turnieju
Zamknięcie (finał)

8 marca 1970
Nässjö

Liczba zawodników

16 + rezerwowy

I miejsce I miejsce

Antonín Šváb
 Czechosłowacja

II miejsce II miejsce

Gabdrachman Kadyrow
 ZSRR

III miejsce III miejsce

Kurt Westlund
 Szwecja

Indywidualne Mistrzostwa Świata w ice speedwayu 1970 – cykl zawodów motocyklowych na lodzie, mający na celu wyłonienie medalistów indywidualnych mistrzostw świata w sezonie 1970. Tytuł wywalczył Antonín Šváb z Czechosłowacji.

Historia i zasady[edytuj | edytuj kod]

Jednodniowy finał rozegrany w szwedzkim Nässjö poprzedziły dwa dwudniowe półfinały rozgrywane w RFN i Związku Radzieckim. Z każdego półfinału mogło awansować maksymalnie dwóch reprezentantów jednego państwa.

Półfinał w Inzell (21–22 lutego)

W półfinale brali udział zawodnicy z RFN, Szwecji, Związku Radzieckiego, Czechosłowacji i Wielkiej Brytanii. Najlepszym okazał się Szwed Kurt Westlund z 29 punktami na koncie, z kompletem w pierwszym dniu zmagań, w drugim zdobywając 14 punktów, ulegając jednie Gabdrachmanowi Kadyrowowi, który gromadząc 28 oczek zakończył półfinał na 2 miejscu. 3. miejsce zajął jego rodak Walerij Katiużanski.

Półfinał w Ufie (21–22 lutego)

Uczestnikami półfinału byli zawodnicy Związku Radzieckiego, Szwecji, Czechosłowacji, Bułgarii, Mongolii, Węgier i Finlandii. Dwa pierwsze miejsca zajęli zawodnicy gospodarzy: Jurij Dubinin i Jurij Łombocki. Trzecim zawodnikiem w klasyfikacji dwudniowych zawodów był Antonín Šváb[1].

Finał (8 marca)

Zawody zostały rozegranie na trzystumetrowym torze, który charakteryzował się krótkimi prostymi i wąskimi wirażami o dużym promieniu, które nie sprzyjały wyprzedzaniu. Mistrzem świata z kompletem 15 punktów został Antonín Šváb, uczestnik wszystkich dotychczasowych mistrzostw świata i Europy. Już w pierwszej serii startów Czech pokonał obrońcę tytułu – Kadyrowa, który na starcie otworzył gaz tak gwałtownie, że jego motocykl postawiło do pionu, przez co nie liczył się w walce o biegowe zwycięstwo, a wywalczył 2 punkty po wyprzedzeniu Szwedów Samuelssona i Johanssona. Stracony punkt i wygrane pozostałe biegi pozwoliły Kadyrowowi zdobyć tytuł wicemistrzowski. O przyznaniu brązowego medalu zdecydował bieg dodatkowy w którym Kurt Westlund pokonał Conny'ego Samuelssona[2].

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Obsada mistrzostw została ustalona na podstawie półfinałów rozegranych w RFN i Związku Radzieckim. Z każdego półfinału awansowało po 8 zawodników, przy czym nie więcej niż dwóch z każdego kraju[3]. Zakwalifikowanego do finału Mongoła Dżalbugijna Serdżbudee zastąpił Fin Esko Koponen. W finale zawodnikiem rezerwowym był Olle Åhnström.

Zakwalifikowani zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Szwecja Kurt Westlundzwycięzca półfinału w Inzell
Gabdrachman Kadyrow2. miejsce w półfinale w Inzell
Walerij Katiużanski3. miejsce w półfinale w Inzell
Czechosłowacja Jaroslav Machač4. miejsce w półfinale w Inzell
Wielka Brytania Andrew Ross5. miejsce w półfinale w Inzell
Szwecja Yngve Nilsson6. miejsce w półfinale w Inzell
Hans Siegl9. miejsce w półfinale w Inzell
Czechosłowacja Antonín Kasper10. miejsce w półfinale w Inzell
Jurij Dubininzwycięzca półfinału w Ufie
Jurij Łombocki2. miejsce w półfinale w Ufie
Czechosłowacja Antonín Šváb3. miejsce w półfinale w Ufie
Szwecja Conny Samuelsson5. miejsce w półfinale w Ufie
Szwecja Hans Johansson6. miejsce w półfinale w Ufie
Czechosłowacja Stanislav Kubíček7. miejsce w półfinale w Ufie
Mongolia Dżalbugijn Serdżbudee8. miejsce w półfinale w Ufie
Bułgaria Petyr Petkow9. miejsce w półfinale w Ufie
Finlandia Esko Koponenawans z półfinału w Ufie

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Stadion Miasto Zwycięzca
Półfinał 21–22 lutego Eisstadion Inzell Szwecja Kurt Westlund
Półfinał 21–22 lutego Stroitiel Ufa Czechosłowacja Antonín Šváb
Finał 8 marca Motorstadion Szwecja Nässjö Gabdrachman Kadyrow

Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]

Poz Zawodnik 1 2 3 4 5 + Punkty
1 Czechosłowacja Antonín Šváb 3 3 3 3 3 15
2 Gabdrachman Kadyrow 2 3 3 3 3 14
3 Szwecja Kurt Westlund 3 3 1 3 2 3 12+3
4 Szwecja Conny Samuelsson 1 3 3 2 3 2 12+2
5 Walerij Katiużanski d 2 2 3 2 9
6 Jurij Dubinin 3 2 0 2 2 9
7 Wielka Brytania Andrew Ross 3 2 1 1 2 9
8 Jurij Łombocki 0 1 2 2 3 8
9 Niemcy Hans Siegl 2 1 2 1 ns 6
10 Czechosłowacja Jaroslav Machač 2 0 1 2 1 6
11 Szwecja Hans Johansson u 1 3 1 1 6
12 Bułgaria Petyr Petkow 2 0 2 0 1 5
13 Szwecja Yngve Nilsson 1 2 1 d d 4
14 Czechosłowacja Antonín Kasper 1 1 0 0 1 3
15 Czechosłowacja Stanislav Kubíček 0 0 0 1 0 1
16 Finlandia Esko Koponen 1 0 0 0 0 1
17 Szwecja Olle Åhnström ns ns ns ns 0 0

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Личный ЧМ-1970 [online], ice-n-speedway.narod.ru [dostęp 2022-01-17].
  2. Isracing 1970 [online], www.formula2.se [dostęp 2022-01-17].
  3. На этот раз только «серебро» - Май 1970 года - архив За рулем [online], www.zr.ru [dostęp 2022-01-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]