Józef Łukomski (generał)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Łukomski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1895
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1975
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

Sztab Naczelnego Wodza

Stanowiska

I zastępca naczelnego dowódcy łączności

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi

Józef Łukomski (ur. 12 sierpnia 1895 w Bydgoszczy, zm. 31 stycznia 1975 w Warszawie) – oficer dyplomowany łączności Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, w 1964 roku mianowany generałem brygady przez Naczelnego Wodza, generała broni Władysława Andersa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 sierpnia 1895 w Bydgoszczy w rodzinie Witolda (1868–1939) i Pelagii z Biniakowskich (1873–1953)[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Armii Cesarstwa Niemieckiego jako podporucznik rezerwy łączności. W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego.

12 lutego 1919 roku został komendantem Szkoły Telefonistów przy I Batalionie Telegrafistów Wielkopolskich. 1 kwietnia 1919 roku został organizatorem i dowódcą II Batalionu Telegrafistów Wielkopolskich. Następnie objął dowództwo Kompanii Zapasowej Telegraficznej Nr 7 w Poznaniu[2].

W 1921 roku był słuchaczem kursu szefów łączności przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, a w 1923 roku słuchaczem kursu oficerów łączności w Wersalu, we Francji[3]. 31 marca 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów łączności[4]. W 1924 roku pełnił służbę w Obozie Szkolnym Wojsk Łączności, pozostając oficerem nadetatowym 1 Pułku Łączności[5]. 31 października 1927 roku ogłoszono jego przeniesienie z Obozu Szkolnego Wojsk Łączności do 1 Pułku Łączności na stanowisko dowódcy III batalionu[6]. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony do Pułku Radiotelegraficznego w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7][8]. Z dniem 1 marca 1929 roku został przeniesiony na stanowisko szefa łączności 19 Dywizji Piechoty w Wilnie[9]. Z dniem 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1930–1932. Z dniem 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko wykładowcy taktyki łączności. 12 marca 1933 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności[10]. W 1936 roku został szefem Szefostwa Łączności Sztabu Głównego. Na tym stanowisku pozostawał do września 1939 roku oraz został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności[11][12]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był I zastępcą naczelnego dowódcy łączności w Sztabie Naczelnego Wodza.

Od października 1945 roku do listopada 1946 roku był komendantem Szkoły Radiotechnicznej w Rzymie.

Naczelny Wódz, generał broni Władysław Anders mianował go generałem brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964 roku w korpusie generałów[3].

W 1968 roku powrócił na stałe do Polski. Z powodu wyjazdu do kraju został skreślony z listy członków Koła Generałów i Pułkowników byłych Wyższych Dowódców, skupionego wokół osoby generała broni Władysława Andersa[13].

Zmarł 31 stycznia 1975 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 18-1-10)[14][3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Józef Łukomski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-06-07].
  2. ↑ Wiśniewski 1998 ↓, s. 48, 50, 82.
  3. ↑ a b c Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 124.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 171.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 874, 885, 1390.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 315.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 149.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 615, 621.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 202.
  10. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 262, 424.
  12. ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 124 autorzy podali, że na pułkownika został mianowany w marcu 1937 roku.
  13. ↑ Komunikat 1970 ↓, s. 104.
  14. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA ŁUKOMSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-06-07].
  15. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ M.P. z 1929 r. nr 72, poz. 148 „za zasługi, położone w powstaniu wielkopolskiem”.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 163 „za zasługi położone w powstaniu wielkopolskim”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Łukomski_(generał)&oldid=72131972”