Józefa Życińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józefa Życińska
„Zośka”
major major
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1930
Wołów

Data śmierci

4 czerwca 2018

Siły zbrojne

Armia Krajowa
Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż 95 Lat Związku Inwalidów Wojennych RP

Józefa Zofia Życińska ps. „Zośka” (ur. 13 stycznia 1930[1][2] w Wołowie, zm. 4 czerwca 2018[2]) – polska działaczka niepodległościowa w czasie II wojny światowej, major Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Jana i Marii Zepów. W czasie wojny pomagała więźniom niemieckiego obozu w Bliżynie. Była łączniczką Armii Krajowej. Po zaprzysiężeniu przez mjr. Jana Piwnika przyjęła pseudonim „Zośka”[3]. W oddziale poznała przyszłego męża - Aleksandra Życińskiego ps. „Wilczur”[4][5].

Po wojnie wstąpiła do oddziału WiN tworzonego przez „Wilczura”[6]. Po aresztowaniu przez UB wyrokiem WSR w Kielcach została skazana na karę 7 lat pozbawienia wolności[6], a Aleksander Życiński na potrójną karę śmierci. Ślubu udzielił im naczelnik więzienny 5 września 1948[4]. Jej męża 24 września 1948 rozstrzelano wraz z trzema innymi żołnierzami podziemia niepodległościowego, w lesie w okolicach Zgórska[7][4][5]. Katowana mimo ciąży, w więzieniu w Kielcach urodziła córkę, która na część ojca otrzymała imię Aleksandra[4].

W 1950 wyszła na wolność w wyniku ogłoszonej amnestii[4]. Z drugiego małżeństwa zakończonego rozwodem miała dwójkę dzieci[4]. Była założycielką „Solidarności” w skarżyskim PKS[4], a także dwukrotnie pełniła funkcję radnej w gminie Bliżynie[6].

9 czerwca 2018 została pochowana w Bliżynie, obok swojego męża[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]