Język sawai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
12 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | szw | ||
| IETF | szw | ||
| Glottolog | sawa1247 | ||
| Ethnologue | szw | ||
| WALS | swi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sawai, także: weda[1][2], weda-sawai[2], were[2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki Północne w Indonezji, jeden z języków Halmahery. Według danych z 2000 roku mówi nim 12 tys. osób[2].
Posługuje się nim grupa etniczna Sawai (Weda)[3][4]. Katalog Ethnologue podaje, że jego użytkownicy zamieszkują 13 wsi w kecamatanach Gane Timur i Weda. Dzieli się na pięć dialektów: sawai, weda, faya-mafa, kobe, messa-dote[2]. Czasami sawai i weda rozpatruje się jako dwa języki (społeczności te odróżnia od siebie przynależność religijna)[5].
Powszechna jest wielojęzyczność. W użyciu są również języki indonezyjski i malajski Moluków Północnych, a także języki innych grup etnicznych (np. buli i patani)[2]. Wiele osób zna zupełnie odrębny język tobelo[6]. Występują wpływy słownikowe języków północnohalmaherskich (tobelo, ternate i tidore)[1].
Ocenia się, że jest zagrożony wymarciem. Jego młodsi użytkownicy w pierwszej kolejności przyswajają język narodowy[2].
Do jego zapisu stosuje się alfabet łaciński[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Whisler i Whisler 1995 ↓, s. 659.
- ↑ a b c d e f g h M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sawai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-10] (ang.).
- ↑ Bubandt 2006 ↓, s. 132.
- ↑ Roem Topatimasang: Orang-orang Kalah: Kisah Penyingkiran Masyarakat Adat Kepulauan Maluku. Wyd. 2. Sleman, Yogyakarta: INSISTPress, 2016, s. 96. ISBN 978-602-0857-16-9. OCLC 1002419730. [dostęp 2022-08-25]. (indonez.).
- ↑ Grimes i Grimes 1994 ↓, s. 46.
- ↑ Thomas 1983 ↓, s. 285.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nils Bubandt: Speaking of Places: Spatial poesis and localized identity in Buli. W: James J. Fox (red.): The Poetic Power of Place: Comparative Perspectives on Austronesian Ideas of Locality. Canberra: ANU Press, 2006, s. 131–161. DOI: 10.22459/PPP.09.2006.08. ISBN 978-1-920942-86-1. OCLC 224973762. (ang.).
- Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes: Languages of the North Moluccas: a preliminary lexicostatistic classification. W: E.K.M. Masinambow (red.): Maluku dan Irian Jaya. Jakarta: Lembaga Ekonomi dan Kemasyarakatan Nasional, Lembaga Ilmu Pengetahuan Indonesia (LEKNAS-LIPI), 1994, s. 35–63, seria: Buletin LEKNAS III (1). OCLC 54222413. (ang.).
- Michael R. Thomas: Pronominal prefixes in Sawai, a Bulic language. W: Amran Halim, Lois Carrington, Stephen A. Wurm (red.): Papers from the Third International Conference on Austronesian Linguistics, Vol. 4, Thematic variation. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1983, s. 285–289, seria: Pacific Linguistics C-77. DOI: 10.15144/PL-C77.285. ISBN 0-85883-304-2. OCLC 10276675. (ang.).
- Ronald Whisler, Jacqui Whisler: Sawai. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 659–668, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.659. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Corinne Bourbeillon: An Indonesian village (Weda Bay, Halmahera). Petites Bulles d’Ailleurs, 2013-05-23. [dostęp 2022-08-25]. (ang.).