Jacek Jacenty Tomaszewski

**Jacek (Jacenty) Tomaszewski**
„Sław”, „Wyrwidąb”, „Świt”, „Jamontt”
	major
Data i miejsce urodzenia	18 października 1895 ; Uniejów
Data i miejsce śmierci	29 września 1939 ; Szack
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	27 pułk piechoty; Pułk KOP „Sarny”; Batalion KOP „Krasne”; Batalion KOP „Dawidgródek”
Stanowiska	d-ca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Jacek (Jacenty) Tomaszewski (ur. 18 października 1895 w Uniejowie, zm. 29 września 1939 pod Szackiem) – major Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 października 1895 w Uniejowie, syn Antoniego i Władysławy z d. Anczykowska^[1], późniejszy mieszkaniec Praszki^[2]. Uczeń Szkoły Handlowej w Wieluniu^[1]. Maturę zdał w 1922 przy Szkole Podchorążych w Bydgoszczy^[1]. Należał do POW oddział w Praszcze od 15 września 1915. Ukończył szkołę podoficerską i szkołę podchorążych POW w Grześlakach^[1]. Z zawodu był gorzelanym^[1]. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w listopadzie 1918 w okolicach Złoczewa, Sieradza i Burzenina^[1].

Od 24 grudnia 1918 żołnierz 7 kompanii II batalionu 27 pułku piechoty, późniejszy żołnierz zawodowy. Uczestnik wojny polsko–bolszewickiej na froncie wołyńskim. Późniejszy dowódca 3 kompanii w I batalionie 27 pułku piechoty. Ranny w walce 29 lipca 1920 nad Stochodem^[1]. Awans do stopnia kapitana otrzymał 1 stycznia 1928^[3]. Z 27 pp został przeniesiony do KOP 25 marca 1931. W KOP zajmował stanowiska m.in. oficera wyszkolenia w Pułk KOP „Sarny”, dowódcy kompanii ckm w Batalion KOP „Krasne” i dowódcy batalionu KOP „Dawidgródek”^[3]^[2]. Mianowany majorem 19 marca 1939^[4]. Ranny 29 września w bitwie pod Szackiem, po której dostaje się do niewoli. W tym samym dniu zamordowany przez żołnierzy rosyjskich. Pochowany na cmentarzu w Szacku^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką nr 1496^[4]^[2]^[5]
Medal Niepodległości (16 września 1931)^[6]
Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)^[4]
Krzyż Walecznych^[4]
Srebrny Krzyż Zasługi^[4]
Srebrny Wawrzyn Akademicki (7 listopada 1936)^[7]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[4]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Mastalski 2020 ↓, s. 561.
↑ ^a ^b ^c Książek 2008 ↓, s. 108.
↑ ^a ^b Mastalski 2020 ↓, s. 562.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Mastalski 2020 ↓, s. 563.
↑ Nowicki 1929 ↓, s. 26.
↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za krzewienie czytelnictwa”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jan Książek: Wkład mieszkańców ziemi wieluńskiej w powstanie i rozwój 27 Pułku Piechoty w Częstochowie. Wieluń: Wieluńskie Towarzystwo Naukowe, 2008.
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, Pruszków 1993, s. 379.
Teofil Nowicki: Zarys historii wojennej 27-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Lech Mastalski: Polska Organizacja Wojskowa. Okręg Częstochowsko-Wieluński Va/IX 1915-1918. Częstochowa: 2020. ISBN 978-83-945661-1-1.

[CITEREFMastalski2020561-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Mastalski 2020 ↓, s. 561.

[CITEREFKsiążek2008108-2] Książek 2008 ↓, s. 108.

[CITEREFMastalski2020562-3] Mastalski 2020 ↓, s. 562.

[CITEREFMastalski2020563-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Mastalski 2020 ↓, s. 563.

[CITEREFNowicki192926-5] Nowicki 1929 ↓, s. 26.

[6] M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[7] M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za krzewienie czytelnictwa”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]