Jadwigowo (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jadwigowo
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Dalekie

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jadwigowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jadwigowo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Jadwigowo”
Ziemia55°23′24″N 26°48′20″E/55,390000 26,805556

Jadwigowo (biał. Ядвігава, Jadwihawa; ros. Ядвигово, Jadwigowo) – dawny chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1921–1939 był to zaścianek leżący w granicach Polski, w województwie nowogródzkim[1] (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim)[2], w gminie Bohiń[3][4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 15 osób, 5 było wyznania rzymskokatolickiego a 10 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[4]. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1931 roku zaścianek liczył 18 mieszkańców w 3 budynkach[5]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 18 osób[6].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Wasiewiczach i prawosławnej w Kozianach. W 1933 miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bohiniu[3].

Po II wojnie światowej miejscowość miała status chutoru. Została zlikwidowana w 1973 roku[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 575.
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 39.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  6. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  7. Я.Н. Рапановіч: Слоўнік назваў населеных пунктаў Віцебскай вобласці. Мінск: Навука і тэхніка, 1977, s. 426.