Jan Dembowski (biskup kamieniecki)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	5 listopada 1775
Konsekrator	Antoni Kazimierz Ostrowski
Współkonsekratorzy	Jan Józef Dembowski; Ignacy Augustyn Kozierowski
Konsekrowani biskupi
Marcin Chyczewski	1789
Współkonsekrowani biskupi
Kasper Józef Szajowski	1782
Feliks Łukasz Lewiński	1795

Jan Józef Dembowski
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1729 ; Warszawa
Data śmierci	13 września 1809
	Biskup kamieniecki
Okres sprawowania	1795–1809
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	11 września 1775
Sakra biskupia	5 listopada 1775
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Józef Dembowski herbu Jelita^[2](ur. 14 grudnia 1729 w Warszawie^[3], zm. 13 września 1809) – polski duchowny katolicki, biskup kamieniecki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego Sebastiana Dembowskiego, starosty tymbarskiego, płockiego i będzińskiego (1724-1735), regenta kancelarii koronnej, referendarza świeckiego koronnego, a w końcu biskupa płockiego i kujawskiego. Był człowiekiem świeckim, starostą będzińskim przez 40 lat (1735-1775)^[4] i szambelanem króla Stanisława Augusta w 1765 roku^[5]. Przyjął święcenia kapłańskie po śmierci żony Józefy z Potulickich. We wrześniu 1775 został mianowany biskupem koadiutorem Adam Stanisława Krasińskiego w Kamieńcu Podolskim, ze stolicą tytularną Drasus. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[6]. Krasiński, będący już w podeszłym wieku (ponad 80 lat) zrezygnował z urzędu biskupa w 1795, ale władze rosyjskie blokowały objęcie diecezji przez Dembowskiego; nastąpiło to dopiero w 1798. Wkrótce Dembowski został usunięty z terenu diecezji. Tytuł biskupi nosił do końca życia; po jego śmierci przez kilka lat biskupstwo pozostawało nieobsadzone. Pochowany w katedrze w Kamieńcu Podolskim^[7].

W 1779 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 299.
↑ Herbarz polski, t. IV, Warszawa 1901, s. 237-248.
↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
↑ "Będzin 1358-2008", tom II "Od pradziejów do rozbiorów", Będzin 2008, s. 169-170
↑ Antoni Magier, Estetyka miasta stołecznego Warszawy, 1963, s. 434.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 308.
↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 132.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 186.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.
Praca zbiorowa, "Będzin 1358-2008", tom II "Od pradziejów do rozbiorów", Będzin 2008.

[1] Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 299.

[2] Herbarz polski, t. IV, Warszawa 1901, s. 237-248.

[3] raficzne na stronie Sejmu Wielkiego

[4] "Będzin 1358-2008", tom II "Od pradziejów do rozbiorów", Będzin 2008, s. 169-170

[5] Antoni Magier, Estetyka miasta stołecznego Warszawy, 1963, s. 434.

[6] Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 308.

[7] Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 132.

[8] Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 186.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]