Jan Demeter

Jan Demeter
	porucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1895 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1920 ; pod Zadwórzem
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa; Wojsko Polskie
Jednostki	Detachement rtm. Abrahama
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka: bitwa pod Zadwórzem †;
	Odznaczenia

Jan Demeter (ur. 29 listopada 1895 w Krakowie, zm. 17 sierpnia 1920 pod Zadwórzem) – oficer kawalerii cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Krakowie w rodzinie Jana i Marii ze Śmietańskich. W 1914 podjął studia na Politechnice Lwowskiej^[1]. W 1915 powołany do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej i skierowany do 1 pułku ułanów Obrony Krajowej. Walczył na froncie rosyjskim. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917^[2]. 1 listopada 1918 został mianowany porucznikiem.

11 listopada 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Brał udział w wyzwalaniu Lwowa, w ramach Grupy Operacyjnej płk. Władysława Sikorskiego dowodził 3. kompanią, a na froncie ukraińskim pełnił obowiązki dowódcy III batalionu 16 pułku piechoty^[1]. Walczył na odcinku Harajca, a w czerwcu 1919 w bitwach pod Uhercami i Gołogórami. Od lipca 1920 dowodził 2. kompanią batalionu piechoty Detachement rtm. Abrahama. Poległ 17 sierpnia 1920 w czasie bitwy pod Zadwórzem^[3]. Za czyny bojowe odznaczony pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[1]. Pochowany został na cmentarzu Obrońców Lwowa^[1]. 14 października 1920 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5257) – pośmiertnie 19 lutego 1921^[5]
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[1]
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[2]
Srebrny Medal Waleczności 1 klasy^[2]
Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Polak (red.) 1991 ↓, s. 31.
↑ ^a ^b ^c ^d Ranglisten 1918 ↓, s. 414, 424.
↑ Lista strat 1934 ↓, s. 139.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1067.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 321.
↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-12-31].
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

[CITEREFPolak_(red.)199131-1] Polak (red.) 1991 ↓, s. 31.

[CITEREFRanglisten1918414,_424-2] Ranglisten 1918 ↓, s. 414, 424.

[CITEREFLista_strat1934139-3] Lista strat 1934 ↓, s. 139.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_40_z_20_października_1920_roku,_s._1067-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1067.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_30_kwietnia_1922_roku,_s._321-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 321.

[6] M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]