Jan Nassalski

Jan Paweł Nassalski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1944 Żabieniec
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 2009 Połąga, Litwa
Profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka wysokich energii
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski Wydział Matematyki i Fizyki
Doktorat	1973 – fizyka Instytut Badań Jądrowych
Habilitacja	1986 – fizyka Instytut Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana
Profesura	1992
Instytut	Instytut Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana
Stanowisko	Kierownik Pracowni Oddziaływań Jądrowych Wysokich Energii - 1990–2009
Instytut	Instytut Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana
Stanowisko	Kierownik Zakładu Fizyki Wysokich Energii - 1991–1994, 1998–2000
Odznaczenia

Jan Paweł Nassalski (ur. 10 stycznia 1944 w Żabieńcu, zm. 5 sierpnia 2009 w Połądze) – polski fizyk teoretyk, profesor doktor habilitowany nauk fizycznych, specjalista w zakresie fizyki wysokich energii oraz teorii łamania symetrii ładunkowo-przestrzennej w rozpadach mezonów K.

Edukacja i działalność naukowa

• 1961 – Liceum im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego, Warszawa.
• 1966 – magister, Wydział Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego.
• 1973 – doktor, Instytut Badań Jądrowych, Warszawa.
• 1986 – doktor habilitowany, Instytut Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana, Warszawa.
• 1992 – profesor, tamże.

Zatrudnienie

• 1966–1967 – stypendium Pełnomocnika Rządu ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Atomowej.
• 1967–1971 – w Katedrze "Fizyki B" (prof. Szczepana Sczeniowskiego) Politechniki Warszawskiej; asystent, starszy asystent (1970).
• od 1971 – Zakład Fizyki Wysokich Energii (HEPD) w Instytucie Badań Jądrowych oraz w Instytucie Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana;
• starszy asystent, docent (1986), profesor (od 1992).

Zagraniczne prace badawcze

• 1968–1969 – stypendium British Council; Wydział Fizyki i Astronomii, University College London (UCL), Wielka Brytania.
• 1973–1975 – współpracownik naukowy; Europejska Organizacja Badań Jądrowych (CERN), Genewa, Szwajcaria.
• 1975–1975 – pracownik naukowy; Rutherford High Energy Physics Laboratory (RHEL), Didcot, Wielka Brytania.
• 1977–1978 – stypendium Fundacji Marii Curie-Skłodowskiej (NSF); Fermi National Accelerator Laboratory (FERULAB: 3 razy 3 miesiące).
• 1981–1982 – współpracownik naukowy CERN.
• 1982–1984 – Wissenschaftlichen Mitarbeiter , DESY, Hamburg Niemcy
• 1988–1990 – Research Fellow w CERN wspierany przez:
  • Max-Planck Institute für Kernphysik, Heidelberg (1988–1989)
  • Fundamental Onderzoek der materie and Nationaal lnsituut voor Kernfysica en Hoge-Energiefysica, Amsterdam (1989–1990)
• 1994–1995 i 2000–2001 – współpracownik naukowy CERN.

Zainteresowania badawcze i współpraca międzynarodowa

Zajmował się fizyką najmniejszych składników materii. Swoją pracę badawczą prowadził początkowo we współpracy z: Laboratorium Wysokich Energii Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej (ZIBJ), Laboratorium Rutherforda w Didcot oraz Narodowym Laboratorium im. E. Fermiego w Batavii. W latach 80. ubiegłego wieku zorganizował w Instytucie Problemów Jądrowych zespół, który w ramach międzynarodowego programu badawczego Europejskiej Współpracy Mionowej prowadził badania struktury protonów.

Zajmował się też badaniem zjawiska łamania symetrii ładunkowo-przestrzennej w rozpadach mezonów K. Podstawowym narzędziem badawczym w tych eksperymentach był akcelerator cząstek SPS w CERN w Genewie. Reprezentował polskich fizyków w Radzie CERN, był przewodniczącym Komisji Programowo-Doradczej Fizyki Wysokich Energii Rady Programowej ZIBJ w Dubnej, członkiem Rady Naukowej DESY w Hamburgu, kierował pracami Komisji Wysokich Energii Rady ds. Atomistyki. Jest autorem ponad 200 prac naukowych.

Życie prywatne

Żona Helena Idziak. Dzieci: Franciszek (ur. 1980), Antoni (ur. 1980).

Zmarł w Połądze na Litwie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 146-1-28,29).

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (3 czerwca 2005)

Nagrody

• 1976 – II Nagroda Zespołowa Polskiej Komisji Atomistyki
• 1992 – Nagroda im. Andrzeja Sołtana