Jazz Café Suite

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jazz Café Suite
Wykonawca albumu koncertowego
ProjeKct One
Wydany

25 kwietnia 2003

Nagrywany

1–4 grudnia 1997

Gatunek

rock progresywny, art rock

Długość

50:40

Wydawnictwo

Discipline Global Mobile

Producent

David Singleton, Alex R. Mundy

Oceny

Live at the Jazz Café, December 1–4, 1997album koncertowy zespołu ProjeKct One, wydany 25 kwietnia 2003 roku[1] nakładem Discipline Global Mobile jako CD. Wydawnictwo było częścią serii The King Crimson Collectors' Club (nr 22)[5].

Historia i muzyka albumu[edytuj | edytuj kod]

W maju 1997 roku muzycy wchodzący w skład ówczesnego zespołu King Crimson podjęli decyzję o kontynuowaniu działalności w ramach projektu ProjeKcts, równolegle z King Crimson[6]. Powstały w sumie cztery zespoły, złożone z trzech lub czterech muzyków i noszące kolejne numery: One, Two, Three i Four. ProjeKct One zagrał cztery koncerty (1–4 grudnia 1997 roku) w Londynie, które udokumentowano albumem Live at the Jazz Café, a kilka lat później – również Jazz Café Suite[7]. Wszystkie cztery wieczory były całkowicie improwizowane, a zespół w składzie: Bill Bruford, Robert Fripp, Trey Gunn i Tony Levin nie miał nawet prób[8]. Nagrania na albumie Jazz Café Suite to: „Suite One”, „Suite Two” i „Suite Three”. Pod względem muzycznym te całkowicie improwizowane, instrumentalne utwory wydają się – zdaniem Lindsaya Planera – odzwierciedlać indywidualne osobowości każdego członka zespołu, niż tworzyć spójną wypowiedź wszystkich. „Suite One” – najdłuższy z trzech utworów – zaczyna się od dźwiękowych soundscape’ów Frippa, do których powoli włączają się Gunn i Levin. „Suite Two” jest zdominowany przez sekcję rytmiczną w wykonaniu Levina i Bruforda, „Suite Three” natomiast stanowi przykład różnorodności brzmieniowej wszystkich muzyków[1].

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Lista i informacje według Discogs[5]:

1. Suite One 29:02
2. Suite Two 15:13
3. Suite Three 6:25
50:40

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe informacje[edytuj | edytuj kod]

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Opinie krytyków[edytuj | edytuj kod]

Zdaniem Lindsaya Planera z AllMusic należy żałować, że ten skład tak szybko się rozpadł, ponieważ muzycy „nie mieli okazji organicznie rozwinąć między sobą unikalnego języka muzycznego”. Tym niemniej „entuzjaści King Crimson (…) nie powinni pominąć tego tomu zarówno ze względu na jego znaczącą wartość historyczną, jak i umiejętne wykonanie”[1].

Natomiast Jordan Babula z magazynu Teraz Rock uważa, iż obie płyty ProjeKct One ukazują słabość tego składu. Zdaniem autora „improwizacjom brak serca, ale także pomysłów”, zaś „zespół nie jest zgrany”. Wprawdzie na Jazz Café Suite autor dostrzega „więcej prób urozmaicenia struktury” to jednak „cały czas nie jest to muzyka, jakiej po tak wybitnych instrumentalistach można by oczekiwać”[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Lindsay Planer: ProjeKct One: Jazz Cafe Suite – King Crimson. AllMusic. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  2. KING CRIMSON - CC - PROJEKCT ONE - JAZZ CAFE SUITE, DECEMBER 1 - 4, 1997: King Crimson. Prog Archives. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  3. Jazz Cafe Suite, December 1 - 4, 1997 by ProjeKct One. Rate Your Music. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  4. King Crimson – ProjeKct One – Jazz Cafe Suite. Sputnikmusic. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  5. a b ProjeKct One – Jazz Cafe Suite (December 1-4, 1997). Discogs. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  6. Wiesław Weiss. King Crimson: Krucyfiksy i figurki. „Tylko Rock”. Nr 6, s. 15, czerwiec 2000. Warszawa: Res Publica Press International. ISSN 1230-2317. 
  7. a b Jordan Babula. King Crimson. „Teraz Rock”. Nr 8, s. 16, sierpień 2005. Warszawa: Orange Media. ISSN 1730-394X. 
  8. James Mason: Live at the Jazz Cafe – ProjeKct One. AllMusic. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).