Jerzy Marowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Marowski
Data urodzenia

1901

Data śmierci

1961

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jerzy Marowski (ur. 1901, zm. 1961) – polski prawnik, w okresie PRL sędzia Sądu Najwyższego PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1901[1][2]. Od 1944 do 1948 był zatrudniony w Ministerstwie Oświaty, gdzie pełnił stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Szkół Wyższych[1]. Pod koniec 1948 został członkiem powołanej w 1947 komisji do spraw opracowania jednolitego polskiego kodeksu cywilnego[3]. Był sędzią Sądu Najwyższego[1][4]. Publikował w „Państwie i Prawie”[5].

Zmarł w 1961[1]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera P-1-38)[6].

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Maciej Matwijów: Walka o lwowskie dobra kultury w latach 1945-1948. Wrocław: 1996, s. 250, 252, 262. ISBN 83-7095-019-1.
  2. Według Monitora Polskiego z 1954 był synem Józefa. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340 Według strony Sejm Wielki był synem Stefana i Heleny Rajskiej. Jerzy Marowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-03-02].
  3. Przemysław Kowalski. Z badań nad prawem spadkowym w projekcie kodeksu cywilnego z 1948 r.. „Miscellanea Historico-Iuridica”. Tom XII, s. 262, 265, 2013. 
  4. Adam Strzembosz: Sądownictwo w Polsce w latach 1956-1979. W: Tom 16. Sędziowie w czasie próby 1981-1988. Warszawa: 2005, s. 32, seria: Monografie. ISBN 83-89078-83-X.
  5. Stanisław Kołodziejski. Dziedziczenie posiadania. „Palestra”. Nr 13/6(138), s. 55, 56, 1969. 
  6. Lista pochowanych. Jerzy Marowski. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-03-03].
  7. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340.
  8. M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 988
  9. M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 366.