Julian Grabowski (polityk)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
działacz socjalistyczny, lekarz |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Julian Grabowski, ps. Jules, Żul (ur. 23 kwietnia 1867 w Warszawie, zm. 12 lipca 1926 tamże) – działacz socjalistyczny i niepodległościowy.
Urodzony w rodzinie szlacheckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Suwałkach w 1884 podjął studia na uniwersytecie w Petersburgu na wydziale lekarskim. Od 1889 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”; działał w kółkach oświaty ludowej. Brał udział w organizowanych przez narodowców obchodach 60 rocznicy powstania listopadowego i w demonstracji 3-majowej 1891 r.
Na przełomie 1891/1892 przystąpił do utworzonego przez Edwarda Abramowskiego Zjednoczenia Robotniczego. W końcu marca 1892 został przypadkowo aresztowany w związku ze sprawą II Proletariatu. Więziony ponad pół roku w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Zwolniono go za kaucją z zakazem opuszczania Warszawy.
W 1893 Stanisław Wojciechowski wciągnął go do powstającego Komitetu Robotniczego PPS. Grabowski rozpoczął działalność w PPS, pozostając w tym samym czasie współpracownikiem Ligi Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. W lutym 1893 r. na II Zjeździe PPS został wybrany członkiem Centralnego Komitetu Robotniczego PPS. Był członkiem redakcji „Robotnika”. Aresztowany w sierpniu 1894 był ponownie uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Zesłano go do Wołogdy i Ust'-Sysolska. Pracował tam jako felczer, potem uzyskał zgodę na ukończenie studiów lekarskich w Kazaniu. Do kraju powrócił w końcu 1905 r. lub na początku 1906 r.
W 1906 osiadł w Łodzi, gdzie podjął pracę jako chirurg w szpitalu powiatowym św. Aleksandra. Następnie został naczelnym lekarzem oddziału chirurgicznego szpitala[1].
Brał udział w wydarzeniach rewolucji 1905 roku, potem odszedł od ruchu socjalistycznego. W 1910 stracił rękę i został burmistrzem Radomska[1]. W czasie I wojny światowej ewakuowany ze szpitalem do Rosji pracował jako lekarz ziemski. Od 1919 pracował w Wydziale Zdrowia miasta Warszawy.
Pośmiertnie odznaczony w 1930 Krzyżem Niepodległości.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 29 wprost, rząd 1, grób 21/22/23)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Anna Marek , Działalność społeczno-polityczna lekarzy związanych z łódzkim "Czasopismem Lekarskim" w latach 1899-1908, „Medycyna Nowożytna”, 10 (1-2), 2003 .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: GRABOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-08-29] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego Tom 1, ISBN 83-05-11327-2
- Członkowie Związku Młodzieży Polskiej „Zet”
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Politycy Polskiej Partii Socjalistycznej (1892–1906)
- Polscy lekarze
- Polscy zesłańcy w Imperium Rosyjskim
- Polska szlachta
- Urodzeni w 1867
- Więźniowie Cytadeli Warszawskiej (Królestwo Kongresowe)
- Zmarli w 1926
- Lekarze związani z Łodzią
- Administratorzy Radomska