Juliusz Zdanowski

Juliusz Zdanowski
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1874 ; Śmiłowice
Data i miejsce śmierci	8 października 1937 ; Kraków
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Juliusz Zdanowski (ur. 24 grudnia 1874 w Śmiłowicach, zm. 8 października 1937 w Krakowie) – polski prawnik, ekonomista i polityk, wiceprezes ZLN, senator I kadencji (1922–1927), ziemianin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczęszczał na studia prawnicze i ekonomiczne na uniwersytetach we Lwowie, Fryburgu Bryzgowijskim i Monachium. Sprawował stanowisko prezesa kółek rolniczych ziemi kieleckiej, Polskiego Banku Komunalnego w Warszawie oraz Głównego Komitetu Ratunkowego na okupację austro-węgierską (1918), Związku Komunalnych Kas Oszczędności i Zrzeszenia Słowiańskich Kas Oszczędności, prezesa Związku Powiatów Rzeczypospolitej. Był także przewodniczącym Krajowej Rady Gospodarczej w Lublinie.

Był członkiem Ligi Narodowej^[1]. Był politykiem o orientacji narodowej, związanym ze Związkiem Ludowo-Narodowym. Przez pewien czas sprawował funkcję wiceprezesa ZLN. W 1922 został senatorem z ramienia tego ugrupowania, wybranym z województwa kieleckiego. W Senacie I kadencji (1922–1927) był przewodniczącym senackiego klubu ZLN oraz pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Administracyjnej.

Z dniem 29 października 1918 r. Juliusz Zdanowski powołany został przez Radę Regencyjną na stanowisko Komisarza Generalnego Rządu na obszarze okupacji austro-węgierskiej^[2].

Wraz z żoną Anielą (córką Gabriela Godlewskiego) był ostatnim właścicielem dóbr Śmiłowice^[3].

Zmarł 8 października 1937 w Krakowie. Został pochowany 11 października 1937 na cmentarzu Rakowickim^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 11 października 1937)^[5]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)^[6]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Pakt lanckoroński

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 588.
↑ M. P. Nr 188 z 29 października 1918 r.
↑ Pałac Śmiłowice. [dostęp 2014-07-16].
↑ Pogrzeb ś. p. J. Zdanowskiego. „Gazeta Lwowska”, Nr 233 z 13 października 1937.
↑ M.P. z 1937 r. nr 235, poz. 380 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej. Jacek Majchrowski (red.). Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1994, s. 561–562. ISBN 83-7066-569-1.

[1] Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 588.

[2] M. P. Nr 188 z 29 października 1918 r.

[3] Pałac Śmiłowice. [dostęp 2014-07-16].

[4] Pogrzeb ś. p. J. Zdanowskiego. „Gazeta Lwowska”, Nr 233 z 13 października 1937.

[5] M.P. z 1937 r. nr 235, poz. 380 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[6] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]