Juliusz Ziomecki

Juliusz Ziomecki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1928 Kobryń
Data śmierci	7 lipca 2014
profesor nauk historycznych
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1963 Polska Akademia Nauk
Habilitacja	1973 Polska Akademia Nauk
zatrudnienie
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
Okres zatrudn.	1963–1998
Odznaczenia

Juliusz Ziomecki (ur. 18 grudnia 1928 w Kobryniu, zm. 7 lipca 2014 we Wrocławiu) – polski historyk i archeolog śródziemnomorski.

Życiorys

Urodzony 26 marca 1928 r. w Kobryniu. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Wychowywał się w Tarnowie, gdzie uczęszczał na tajne nauczanie. Po wojnie zdał maturę, a w 1959 r. ukończył studia w historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracował kolejno w Archiwum Państwowym, Muzeum Śląskim we Wrocławiu i w latach 1954–1963 w Zakładzie Archeologii Antycznej PAN w Warszawie.

W Warszawie w 1963 r. obronił pracę doktorską, tam również uzyskał w 1973 r. habilitację. Po obronie pracy doktorskiej wrócił do Wrocławia i podjął pracę adiunkta na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1974 r. awansował na stanowisko docenta, od 1991 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 1981–1984 był dziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego UWr, w latach 1988–1990 – prodziekanem, a od 1993 r. kierownikiem Zakładu Historii Starożytnej w Instytucie Historycznym. Z Uniwersytetem Wrocławskim związany był zawodowo do emerytury. Ponadto w latach 1965–1971 prowadził wykłady w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 1998 r. przeszedł na emeryturę.

Uczestniczył w wykopaliskach w Bułgarii i ZSRR, a od 1977 do 1989 r. kierował ekspedycją uczelni wrocławskiej w Novae w Bułgarii. Rozpropagował wówczas stosowanie metod zaczerpniętych z archeologii pradziejowej, m.in. metody stratygraficznej. Prowadził badania w zakresie kultury świata antycznego i ikonografii antycznej. Był promotorem dwóch prac doktorskich. Był członkiem komitetu redakcyjnego rocznika „Archeologia”.

Działał we Wrocławskim Towarzystwie Naukowym, Polskim Towarzystwie Archeologicznym i Numizmatycznym, uczelnianej komisji NSZZ Solidarność, Komitecie Nauk o Kulturze Antycznej PAN, Komisji Nauk Humanistycznych i Komisji Archeologicznej PAN, Polskim Towarzystwie Filologicznym, Stowarzyszeniu Naukowym Archeologów Polskich, Polskim Towarzystwie Sztuk Pięknych, Wrocławskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, Klubie Inteligencji Katolickiej i PAX Christi.

W latach 1990–1994 zasiadał w Radzie Miejskiej Wrocławia z listy Solidarnościowego Porozumienia Wyborczego.

Zmarł 7 lipca 2014 r. we Wrocławiu i został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Grób Ignacego Wądołkowskiego i Juliusza Ziomeckiego na Cmentarzu Osobowickim

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1988 r.)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (2001 r.)
• Srebrna Odznaka Ministerstwa Kultury i Sztuki „Za opiekę nad zabytkami” (1972 r.)