Kakadu sinooka
| Cacatua sanguinea[1] | |||
| Gould, 1843 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kakadu sinooka | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Kakadu sinooka[3] (Cacatua sanguinea) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kakaduowatych (Cacatuidae), zamieszkująca Australię i południową część Nowej Gwinei.
- Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się pięć podgatunków C. sanguinea[4][5][6]:
- C. s. transfreta Mees, 1982 – południowa Nowa Gwinea
- C. s. sanguinea Gould, 1843 – północno-zachodnia i północna Australia
- C. s. westralensis (Mathews, 1917) – zachodnia Australia
- C. s. gymnopis P. L. Sclater, 1871 – środkowa i wschodnio-środkowa Australia
- C. s. normantoni (Mathews, 1917) – półwysep Jork (północno-wschodnia Australia)
- Morfologia
Ciało kakadu sinookiej osiąga 36–39 cm długości. Masa ciała: 350–530 g[5]. Upierzenie białe.
- Ekologia i zachowanie
Papugi te gromadzą się w stada liczące po kilka tysięcy ptaków, mieszając się przy tym z osobnikami kakadu różowej. Kakadu sinooka zazwyczaj przesiaduje noce na drzewach, a wczesnym rankiem zlatuje, z ogłuszającym wręcz piskiem na ziemię, by się pożywić. Odżywia się przede wszystkim nasionami, w tym nasionami zbóż, takich jak pszenica i jęczmień. Występuje tak powszechnie, że na większości obszarów Australii uważana jest za szkodnika. Bywa także szkodliwa dla drzew, na których przesiaduje i obgryza mniejsze gałęzie.
W zniesieniu dwa owalne jaja o przeciętnych wymiarach 39,0×28,5 mm[5].
- Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kakadu sinooką za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie została dokładnie oszacowana, lecz ptak ten opisywany jest jako pospolity w głębi lądu i w północnej Australii. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cacatua sanguinea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Cacatua sanguinea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cacatuidae Gray,GR, 1840 (1825) - kakaduowate - Cockatoos (wersja: 2016-11-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-17].
- ↑ Little Corella (Cacatua sanguinea). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
- ↑ a b c Little Corella (Cacatua sanguinea). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-09-17]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jim Flegg: Birds of Australia: Photographic Field Guide. Sydney: Reed New Holland, 2002. ISBN 978-1876334789.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).