Kamienica Branickich w Warszawie
 Kamienica Branickich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość |
Warszawa |
| Adres |
ul. Smolna 40 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor | |
| Ukończenie budowy |
1903 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele | |
| Obecny właściciel |
Budizol Propert |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52,232611°N 21,021194°E/52,232611 21,021194 | |
Kamienica Branickich – kamienica znajdująca się przy ul. Smolnej 40 w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
W końcu XIX wieku właściciel terenów przylegających do pałacu Branickich, hrabia Ksawery Branicki, rozpoczął ich parcelację. Wydzielił on sześć placów z frontami od ul. Smolnej[1]. Zaprojektowanie pięciu budynków (szósty plac nabył Paweł Chrzanowski) powierzono Bronisławowi Brochwicz-Rogoyskiemu[1].
Kamienica została wzniesiona w 1903 roku jako miejska rezydencja przeznaczona dla rodziny Branickich. Eklektyczna kamienica zachwycała wspaniałymi zdobieniami i pałacowym wnętrzem. Sąsiadowała z czterema kamienicami czynszowymi pod numerami 30–38. Zamieszkał w niej m.in. malarz Franciszek Żmurko, zajmując ostatnie piętro budynku[2].
W 1944 roku kamienica została zbombardowana i ograbiona. Po II wojnie światowej odbudowano ją na podstawie zachowanych planów i fotografii, jednakże nie należała już do rodziny Branickich. Od października 1945 roku na mocy tzw. dekretu Bieruta nieruchomość została znacjonalizowana. Przez krótki czas mieścił się tu gabinet Pierwszego Sekretarza PZPR – Bolesława Bieruta. Od lat 70. XX wieku do odzyskania budynku przez spadkobierców hrabiego Branickiego budynek stanowił siedzibę Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej.
W 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[3].
Od 2014 roku budynek stanowi własność spółki Budizol Propert[4]. W maju 2017 został tam otwarty czterogwiazdkowy butikowy hotel międzynarodowej marki Indigo z grupy InterContinental.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ryszard Żelichowski: Ulica Smolna. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 1998, s. 59. ISBN 83-85584-56-0.
- ↑ Spacerownik 2007 – Smolna [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2017-05-04].
- ↑ Zestawienia zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31 grudnia 2017 r. woj. mazowieckie (Warszawa. [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 49. [dostęp 2018-02-24].
- ↑ Realizacje deweloperskie firmy Budizol [online], www.budizol.com.pl [dostęp 2017-05-04].