Kazimierz Osmański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Osmański
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1913
Toruń

Data i miejsce śmierci

10 maja 2004
Toruń

Obywatelstwo

polskie

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
TKS Toruń
Gryf Toruń
Pomorzanin Toruń
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1946–1958 Pomorzanin Toruń
1948–1956 Polska U-19
1955 Polska
1963 Pomorzanin Toruń[1]
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Kazimierz Osmański (ur. 3 marca 1913 w Toruniu, zm. 10 maja 2004 tamże) – wszechstronny polski sportowiec, trener hokejowy.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Osmański był sportowcem bardzo wszechstronnym, odnoszącym największe sukcesy w hokeju na lodzie, wyróżniającym się znakomitym szkoleniem technicznym i znakomitą jazdą na łyżwach. Przez całą karierę związany był z toruńskimi klubami. Karierę rozpoczął w TKS Toruń, potem reprezentował barwy kontynuatorów tradycji TKS-u: Gryfu Toruń i Pomorzanina Toruń. reprezentant kraju w tej dyscyplinie.

Oprócz hokeja na lodzie uprawiał także tenis stołowy (reprezentant kraju, 4. miejsce w konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata 1938 w Londynie[2][3], mistrz Pomorza[4]), piłkę nożną, siatkówkę, koszykówkę, lekkoatletykę (skoki i rzuty) i hokej na trawie.

W trakcie kariery określany pseudonimem Osa[4].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Osmański po zakończeniu kariery sportowej poświęcił karierze trenerskiej w hokeju na lodzie. W latach 1946–1958 oraz w 1963 roku był trenerem Pomorzanina Toruń, z którym w sezonie 1949/1950 brązowy medal mistrzostw Polski.

W międzyczasie prowadził wraz z Witalisem Ludwiczakiem seniorską reprezentację Polski na mistrzostwach świata 1955 rozgrywanych w RFN-ie, na których Biało-czerwoni zajęli 7. miejsce oraz w latach 1947–1956 był trenerem reprezentacji Polski U-19.

Działacz sportowy[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Osmański udzielał się również jako działacz sportowy. W czasie II wojny światowej należał do najważniejszych osób kontynuujących uprawianie hokeja na lodzie, dzięki jego działaniom ta dyscyplina sportu przetrwała wojnę. Był również w 1945 roku inicjatorem, a w latach 1968–1975 prezesem Kujawsko-Pomorskiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie, przewodniczącym sekcji hokeja na lodzie Wojewódzkiej Federacji Sportu oraz inicjatorem i wiceprezesem społecznego komitetu budowy pierwszego sztucznego lodowiska w ToruniuTor-Tor, członkiem Wydziału Szkolenia PZHL (1949–1960[5], wieloletnim przewodniczącym Miejskiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Toruniu oraz prezesem Pomorzanina Toruń.

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Pomorzanin Toruń[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za swoją działalność sportową otrzymał szereg odznaczeń i medali, wyróżnień i okolicznościowych odznak.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty. Jedną z córek Kazimierza Osmańskiego była Grażyna Kostrzewińska (ur. 1950) – łyżwiarka figurowa, olimpijka 1972 w Sapporo[4]. Zmarł 10 maja 2004 roku w Toruniu.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Dnia 27 listopada 2010 roku w Toruniu ulica łącząca ul. Bema ze Stadionem Miejskim im. Grzegorza Duneckiego została nadana imieniem Kazimierza Osmańskiego[2][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]