Gryf Toruń
| Pełna nazwa |
Wojskowy Klub Sportowy Gryf Toruń |
|---|---|
| Barwy |
do 1939: czerwono-niebieskie |
| Data założenia |
16 sierpnia 1921 |
| Państwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
Dom Żołnierza, ul. Wola zamkowa, Toruń |
| Sekcje | |
| |
WKS Gryf Toruń – wielosekcyjny polski klub sportowy funkcjonujący w latach 1921–1970 w Toruniu. W okresie międzywojennym jeden z największych i najsilniejszych klubów na Pomorzu. Zlikwidowany w 1970 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
16 sierpnia 1921 przy toruńskim garnizonie wojskowym powstało Wojskowe Koło Sportowe, założone przez por. Jana Brzezińskiego[1].
22 lipca 1922 koło zostało przekształcone w pełnoprawny klub sportowy – Wojskowy Klub Sportowy Toruń.
W następnym roku doszło do kolejnych przemian, bowiem z chwilą przeniesienia z Grudziądza do Torunia Dowództwa Okręgu Korpusu, został zlikwidowany działający do tej pory w Grudziądzu Klub Sportowy "Gryf", a jego nazwa przypisana została do WKS Toruń. Zatwierdzono to na Walnych Zebraniach w dniach 5. i 25. października: "były WKS Toruń został przemianowany na Wojskowy Klub Sportowy Gryf z siedzibą w Toruniu". Na prezesa klubu powołano płk. Grabowskiego (Komendanta Obozu Warownego Toruń). Klub od razu powołał do życia dwie sekcje: piłki nożnej i szermierczą oraz przystąpił do organizacji kolejnych sekcji: hippicznej, lekkiej atletyki, łyżwiarskiej i tenisowej[2].
W kwietniu 1930 WKS Gryf połączył się z Amatorskim Klubem Sportowym Toruń (który funkcjonował zaledwie około roku)[3]. Fuzja klubów oznaczała zmianę nazwy i odtąd klub występował jako Wojskowo-Amatorski Klub Sportowy Gryf Toruń.
Rok po tej fuzji WAKS Gryf Toruń wchłonął część TKS Toruń i zmienił po raz kolejny nazwę, tym razem na Wojskowo-Cywilne Zrzeszenie Sportowe Gryf Toruń[4].
Zmiany nazwy[edytuj | edytuj kod]
pierwsza: Wojskowe Koło Sportowe
od 1922: Wojskowy Klub Sportowy Toruń
od 1923: Wojskowy Klub Sportowy Gryf Toruń
od 1930: Wojskowo-Amatorski Klub Sportowy Gryf Toruń
od 1931: Wojskowo-Cywilne Zrzeszenie Sportowe Gryf Toruń
od 1932: Wojskowy Klub Sportowy Gryf Toruń
Udział w rozgrywkach piłki nożnej[edytuj | edytuj kod]
Był jednym z jedenastu klubów założycielskich Toruńskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, który w styczniu 1923 wyodrębnił się ze związku Poznańskiego OZPN celem przeprowadzenia rozgrywek na Pomorzu.
Pierwsze sezony (1923–1926)[edytuj | edytuj kod]
W pierwszym rozegranym sezonie (1923) pomorskie kluby podzielono na Klasę A (4 drużyny) i Klasę B (dwie grupy po 4 drużyny każda). O piłkarskiej sile Torunia świadczy fakt, że aż trzy drużyny Klasy A pochodziły z tego miasta. Gryf okazał się z nich najsłabszy, a na dodatek dał się wyprzedzić Powiwojowi Grudziądz i spadł do Klasy B[5]. Nastąpiło to na własne życzenie, ponieważ na boisku Gryf pokonał Powiwoja dwukrotnie (3:2 i 4:0), niestety w tym drugim meczu wystawił nieuprawnionego zawodnika i mecz został zweryfikowany jako walkower 0:5[6].
Klub nie wykorzystał też szansy jaką była likwidacja Powiwoja, w związku z czym odbyły się dodatkowe rozgrywki o miejsce w Klasie A. Do tego postanowiono ją powiększyć, więc o 2 miejsca zagrało 5 drużyn – wicemistrzowie grup Klasy B, dwie nowe drużyny z Grudziądza, oraz Gryf. W tym gronie Gryf cztery razy wygrał, odniósł tyle samo porażek, w efekcie czego zajął 3. miejsce – najwyższe niepremiowane awansem[7].
W niższej klasie klub spędził jeden sezon: z kompletem zwycięstw wygrał Grupę II, a w meczu barażowym dwukrotnie pokonał drużynę z Grupy I – Zucha Toruń (Była to dopiero trzecia drużyna tej grupy, gdyż dwa pierwsze miejsca zajęły rezerwy klubów Klasy A, które nie miały prawa awansu). Same zwycięstwa i bilans bramek w sezonie 32:8 w 6 meczach – to świadczy o całkowitej dominacji Gryfa[8].
Ze względu na przygotowania reprezentacji kraju do występów na Igrzyskach VIII Olimpiady w Paryżu (gdzie zresztą Polska przegrała już pierwszy mecz, z Węgrami 0:5), PZPN przesunął centralną rundę mistrzostw sezonu 1924 na 1925. W związku z tym mistrzowie okręgów w poszczególnych klasach A wystąpili w Mistrzostwach Polski rok później, a z tego samego powodu w 1925 pauzowała cała Klasa A – w tym Gryf.
W 1926 Klasę A utworzyło 6 drużyn (3 z Torunia, 2 z Bydgoszczy i jedna z Grudziądza), a Gryf zajął w niej 3. miejsce[9].
Kolejny sezon był ostatnim w starym systemie rozgrywek. W pięciozespołowej Klasie A Gryf był na 2. miejscu (2 mecze: zwycięstwo i remis), gdy rozgrywki zawieszono[10].
| Sezon | Liga | Miejsce | Mecze | Punkty | Z | R | P | Bramki | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1923 | II | Klasa A (Toruński OZPN) |  4/4
|
6 | 2:10 | 1 | 0 | 5 | 8:29 | |
| 1924 | III | Klasa B, grupa II (Toruński OZPN) | 1/4 | 4 | 8:0 | 4 | 0 | 0 | 21:2 |  Awans po zwycięstwie w barażu z Zuchem Toruń (dwa zwycięstwa, bilans bramek 11:6).
|
| 1925 | II | Klasa A (Toruński OZPN) | Rozgrywki nie odbyły się. | |||||||
| 1926 | Klasa A (Toruński OZPN) | 3/6 | 9 | 9:9 | 4 | 1 | 4 | 19:31 | ||
| 1927 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 2/5 | 2 | 3:1 | 1 | 1 | 0 | 4:1 | Z powodu nieprawidłowości w zarządzie oraz złej organizacji rozgrywek zarząd TOZPN podał się do dymisji. Rozgrywki anulowano i powtórzono ale ich nie dokończono. | |
| Źródło: Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Edwin Kowszewicz, Piłka nożna na polskim Pomorzu 1920–1939. | ||||||||||
Okres centralnej ligi (1927–1939)[edytuj | edytuj kod]
W 1931 po rozwiązaniu TKS Toruń cała sekcja piłkarska została przekazana Gryfowi. Większość najlepszych piłkarzy poprosiła o przyjęcie do Polonii Warszawa. Zaowocowało to pierwszym mistrzostwem Pomorza, a potem, z krótka przerwą, pozwoliło całkowicie zdominować rozgrywki.
| Sezon | Liga | Miejsce | Mecze | Punkty | Z | R | P | Bramki | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1928 | II | Klasa A (Pomorski OZPN) | 3/5 | 8 | 11:5 | b.d. | b.d. | b.d. | 19:10 | |
| 1929 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 2/5 | 8 | 10:6 | b.d. | b.d. | b.d. | 24:18 | Najwyżej notowany klub z Torunia. | |
| 1930 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 3/6 | 10 | 12:8 | b.d. | b.d. | b.d. | 16:20 | ||
| 1931 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 1/6 | 10 | 16:4 | b.d. | b.d. | b.d. | 28:12 | Przegrane eliminacje o awans do Ligi. Najwyżej notowany klub z Pomorza. | |
| 1932 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 3/6 | 10 | 9:11 | b.d. | b.d. | b.d. | 17:18 | Najwyżej notowany klub z Torunia. | |
| 1933 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 4/7 | 12 | 12:12 | b.d. | b.d. | b.d. | 25:28 | Najwyżej notowany klub z Torunia. | |
| 1934 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 1/7 | 12 | 19:5 | b.d. | b.d. | b.d. | 31:9 | Przegrane eliminacje o awans do Ligi. Najwyżej notowany klub z Pomorza. | |
| 1935 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 3/7 | 12 | 16:8 | b.d. | b.d. | b.d. | 32:13 | ||
| 1936 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 1/8 | 14 | 21:7 | b.d. | b.d. | b.d. | 29:19 | Przegrane eliminacje o awans do Ligi. Najwyżej notowany klub z Pomorza. | |
| 1936/1937 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 1/8 | 14 | 25:3 | b.d. | b.d. | b.d. | 46:11 | Przegrane eliminacje o awans do Ligi. Najwyżej notowany klub z Pomorza. | |
| 1937/1938 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 1/8 | 14 | 23:5 | b.d. | b.d. | b.d. | 33:9 | Przegrane eliminacje o awans do Ligi. Najwyżej notowany klub z Pomorza. | |
| 1938/1939 | Klasa A (Pomorski OZPN) | 1/8 | 14 | 23:5 | b.d. | b.d. | b.d. | 46:21 | Przegrane eliminacje o awans do Ligi. Najwyżej notowany klub z Pomorza. | |
| 1939/1940 | Klasa A (Pomorski OZPN) | -/10 | 1 | 2:0 | 1 | 0 | 0 | 3:2 | Rozgrywek nie dokończono ze względu na wybuch wojny. | |
| Źródło: Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Edwin Kowszewicz, Piłka nożna na polskim Pomorzu 1920–1939. | ||||||||||
Na arenie ogólnopolskiej klub odstawał jednak od reszty zespołów. Kryterium geograficzne w eliminacjach do Ligi powodowało, że Mistrz Pomorza musiał zawsze grać z mistrzami okręgów zdecydowanie wyżej notowanych niż okręg pomorski, o dłuższej tradycji i lepszej organizacji i mających już inne swoje drużyny w I lidze. Najczęściej był to okręgi Poznański, Warszawski i Łódzki, a dwukrotnie okręgi Śląski i Poznański. Słabość drużyn pomorskich podkreślał fakt, że tylko dwukrotnie drużyny, które pokonywały Gryfa w eliminacjach, były w stanie awansować do I ligi.
Najbliżej awansu klub był w 1937 i był to zdecydowanie najlepszy występ jakiegokolwiek pomorskiego klubu w eliminacjach. Gryf przegrał awans jednym punktem, wygrywając u siebie dwa mecze i jeden remisując, oraz uzyskując dwa wyjazdowe remisy w Warszawie i Poznaniu. Stoczył dwa pasjonujące pojedynki z Polonią Warszawa (najpierw remisując w Warszawie 4:4, a potem pokonując ją w Toruniu 1:0), która ostatecznie wygrała całe eliminacje i awansowała do I Ligi.
| Sezon | Miejsce | Mecze | Punkty | Z | R | P | Bramki | Rywale | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1931 | 3 | 6 | 3:9 | 1 | 1 | 4 | 7:12 | ŁTSG Łódź, Legia Poznań, Skra Warszawa | |
| 1934 | 3 | 61 | 4:61 | 2 | 0 | 41 | 9:181 | Legia Poznań, ŁTSG Łódź, Gwiazda Warszawa | |
| 1936 | 3 | 4 | 0:8 | 0 | 0 | 4 | 11-22 | AKS Chorzów*, HCP Poznań | |
| 1936/1937 | 2 | 6 | 7:5 | 2 | 3 | 1 | 14:14 | Polonia Warszawa*, Union-Touring Łódź, HCP Poznań | |
| 1937/1938 | 3 | 4 | 2:4 | 0 | 2 | 2 | 6:13 | Śląsk Świętochłowice, Legia Poznań | |
| 1938/1939 | 3 | 6 | 4:8 | 2 | 0 | 4 | 9:24 | Legia Poznań, KS Starachowice, ŁKS Łódź | |
| Źródło: Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Edwin Kowszewicz, Piłka nożna na polskim Pomorzu 1920–1939. | |||||||||
*Oznacza drużynę, która awansowa do I Ligi.
1Bilans uwzględnia walkower 0:3 za nierozegrany mecz z Legią Poznań.
Gdy w 1937 powrócono do pomysłu (rzuconego 8 lat wcześniej na łamach Przeglądu Sportowego) utworzenia centralnej 2 ligi Gryf znalazł się w gronie 12 drużyn zaproszonych do jej utworzenia (Oprócz Gryfa były to: Brygada Częstochowa, Dąb Katowice (występujący w I lidze, ale za przekupstwo rywala zawieszony w prawach członka i sklasyfikowany na ostatnim miejscu tabeli), Rewera Stanisławów, Strzelec Janowa Dolina, Śmigły Wilno, Unia Sosnowiec, WKS Grodno, HCP Poznań, Naprzód Lipiny, Podgórze Kraków, Union-Touring Łódź).
We wrześniu 1939, po wybuchu II wojny światowej, działalność klubu została zawieszona.
Czasy powojenne (po 1945)[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu II wojny światowej klub został odrodzony. W latach 50. wędrował między II a V ligą, nigdzie nie mogąc zagościć na dłużej. W latach 60. ustabilizował się w III lidze, chociaż też przydarzały się krótkotrwałe spadki. Ale też raz zagrał w eliminacjach do II ligi – zdecydowanie je przegrywając.
W tym okresie Gryf znajdował się w cieniu lokalnego rywala Pomorzanina Toruń, który jako klub branżowy (kolejarski) miał o wiele większe możliwości. Gryf co prawda był klubem wojskowym ale po pierwsze oznaczało to, że grywali tam głównie powoływani do wojska, więc była spora rotacja składu, a po drugie: najlepsi piłkarze powoływani byli do innych klubów i drużyn wojskowych, które dla władz wojskowych i państwowych miały większa znaczenie. Przez większość sezonów Gryf grał w niższej klasie rozgrywkowej niż Pomorzanin, a gdy w końcu trafiły na siebie, z 8 sezonów które kluby spędziły razem tylko 2 razy to Gryf kończył sezon wyżej.
| x | 1961/1962 | 1962/1963 | 1963/1964 | 1964/1965 | 1965/1966 | 1966/1967 | 1967/1968 | 1968/1969 | 1969/1970 | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 3 liga | 1. GRY 4. POM |
4. POM 5. GRY |
1. POM 9. GRY |
1. POM 8. GRY |
6. POM 8. GRY |
10. POM | 13. POM 14. GRY |
||||
| 4 liga | 1. POM 3. GRY |
1. GRY | 6. GRY 16. POM | ||||||||
| GRY= Gryf, POM = Pomorzanin. Cyfra oznacza miejsce w tabeli. | |||||||||||
| Sezon | Liga | Miejsce | Mecze | Punkty | Z | R | P | Bramki | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1950 | IV | Klasa B | b.d.
|
b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | |
| 1951 | III | 1 Klasa Wojewódzka, Bydgoszcz, grupa II | 2 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | |
| 1952 | 1 Klasa Wojewódzka, Bydgoszcz, grupa II | 1 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | Przegrane baraże o awans do II ligi i do nowej III ligi.1
| |
| 1953 | IV | Klasa A, Grupa Bydgoszcz | 7 | b.d. | 15:21 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | Klub wycofał się z rozgrywek |
| 1954 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1955 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1956 | V | 1
|
b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1957 | IV | Klasa A, Grupa Bydgoszcz | 4 | 18 | 21:15 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | Awans wskutek reorganizacji rozgrywek.
|
| 1958 | III | 3 liga, Grupa XI (Bydgoszcz) | 10
|
20 | 10:30 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | |
| 1959 | IV | Klasa A, Grupa Bydgoszcz | 8 | 22 | 20:24 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | |
| 1960 | Klasa A, Grupa Bydgoszcz, gr. I | 2 | 10 | 15:5 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1960/1961 | Klasa A, Grupa Bydgoszcz, gr.II | 1
|
20 | 36:4 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1961/1962 | III | Liga Okręgowa, Grupa XI (Bydgoszcz) | 1 | 22 | 33:11 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | Przegrane eliminacje do II ligi.2 Najwyżej notowany klub w Toruniu. |
| 1962/1963 | Liga Okręgowa, Grupa XI (Bydgoszcz) | 5 | 22 | 23:21 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1963/1964 | Liga Okręgowa, Grupa XI (Bydgoszcz) | 9 | 22 | 20:24 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1964/1965 | Liga Okręgowa, Grupa XI (Bydgoszcz) | 8 | 22 | 19:25 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1965/1966 | Liga Okręgowa, Grupa XI (Bydgoszcz) | 8
|
24 | 23:25 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1966/1967 | IV | Liga Okręgowa, Grupa Bydgoszcz | 3 | 22 | 27:17 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | |
| 1967/1968 | Liga Okręgowa, Grupa Bydgoszcz | 1
|
26 | 41:11 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | ||
| 1968/1969 | III | 3 liga, Grupa IV (Poznań-Gdańsk-Bydgoszcz-Szczecin-Koszalin) | 14
|
30 | 22:38 | b.d. | b.d. | b.d. | 31:57 | |
| 1969/1970 | IV | Liga Okręgowa, Grupa Bydgoszcz | 6 | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | Najwyżej notowany klub w Toruniu. Po sezonie klub połączył się z Elaną Toruń. |
| Źródło: "J. Goksiński, Klubowa historia polskiej piłki nożnej do 1970 roku. Tabele." | ||||||||||
1W turnieju zagrali zwycięzcy grup okręgu bydgoskiego: oprócz Gryfa: Stal/Czarni Nakło, OWKS/Zawisza II Bydgoszcz, Unia/Celuloza Włocławek i Unia/Mątwy Inowrocław. Jedna drużyna awansowała do II ligi, druga przechodziła do barażu z drużyną II-ligową gdzie albo awansowało się do II ligi albo do nowej III ligi), pozostałe drużyny nie awansowały do nowej III ligi.
2Gryf zajął 4. miejsce w IV grupie eliminacyjnej, wyprzedzając tylko Lechię Zielona Góra. Awans uzyskała Polonia Gdańsk, 2. miejsce zajęli Czarni Słupsk, 3. miejsce Czarni Szczecin.
W 1970 władze wojskowe podjęły decyzję o reorganizacji wojskowego sportu w kraju. Postanowiono zostawić tylko najsilniejsze kluby (Legia Warszawa, Śląsk Wrocław, Zawisza Bydgoszcz, Wawel Kraków i Grunwald Poznań) a pozostałe rozwiązać. Refleksem wykazali się działacze Elany Toruń, która grała ówcześnie poziom niżej od Gryfa i wystąpili z projektem połączenia klubów. 11 lipca 1970 powstał Wojskowo-Zakładowy Klub Sportowy Gryf Elana Toruń – i chociaż pierwsza jego drużyna zagrała w lidze okręgowej (w miejsce WKS Gryf) a druga drużyna w klasie A (w miejsce ZKS Elana) – to historia Gryfa dobiegła końca[11].
Inne sekcje[edytuj | edytuj kod]
Siatkówka kobiet[edytuj | edytuj kod]
W okręgowych eliminacjach Mistrzostw Polski 1933 i Mistrzostw Polski 1934 siatkarki Gryfa przegrały z Sokołem Grudziądz.
W 1935 udało im się te eliminacje wygrać i zagrać w turnieju finałowym Mistrzostw Polski, gdzie zajęły 4. miejsce na 6 drużyn.
Wystąpiły również w kolejnym turnieju (w 1936 turniej finałowy się nie odbył ponieważ dokonywano reorganizacji rozgrywek i z boisk otwartych przechodzono do hal), tym razem zajmując 5. miejsce w gronie 8 zespołów.
W 1938 z niewiadomych przyczyn Pomorze nie miało swojego przedstawiciela w turnieju finałowym a w roku następnym (1939) eliminacje wygrały siatkarki Pomorzanina Toruń i to one zagrały w finałach.
Siatkówka mężczyzn[edytuj | edytuj kod]
Z okazji obchodów 700-lecia miasta finałowy turniej Mistrzostw Polski 1933 odbył się w Toruniu. Reprezentantem Pomorza reprezentantem Pomorza był w nich Gimnazjalny Klub Sportowy Toruń.
Męska drużyna siatkarska Gryfa pierwszy raz zagrała w finałach Mistrzostw Polski w 1934 i zajęła zaledwie przedostatnie 7. miejsce.
Do kolejnego finału w 1935 drużyna się nie zakwalifikowała (eliminacje wygrał Sokół Toruń), a w roku następnym turniej finałowy się nie odbył ponieważ dokonywano reorganizacji rozgrywek i z boisk otwartych przechodzono do hal.
W mistrzostwach 1937 Gryf zajął 7. miejsce w stawce 10 drużyn.
W latach 1938 i 1939 eliminacje wygrywał Pomorzanin Toruń i to on grał w finałach.
Sekcja siatkarzy istniała także po 1945 roku i w 1970 została przejęta przez Elanę.
Hokej na lodzie[edytuj | edytuj kod]
Choć o hokeju w Gryfie można mówić szerzej dopiero przy okazji utworzenia w grudniu 1931 sekcji hokejowej, to pamiętać należy o epizodzie związanym z fuzją Gryfa i AKS z 1929 – ten drugi klub posiadał bowiem sekcję hokejową. O wcześniejszych działaniach hokejowych w Gryfie świadczą doniesienia prasowe, relacjonujące np. przebieg meczu TKS Toruń – WAKS Gryf (4:3). W kolejnych latach sekcja hokejowa Gryfa wzmacniała się w miarę wzrastających kłopotów TKS Toruń[4].
W 1936 klub przejął zlikwidowaną sekcję hokeja KS Strzelec Toruń. Następstwem takiego wzmocnienia było zdobycie w sezonie 1936/1937 tytuł mistrza Pomorza. W eliminacjach do mistrzostw Polski w styczniu 1937 przeciwnikiem był AZS Poznań, ale oba mecze zakończyły się porażkami: w Toruniu 2:4 (1:2, 0:0, 1:2), w rewanżu w Poznaniu 0:4 (0:3, 0:0, 0:1)[4].
W sezonie 1959/60 w turnieju finałowym grupy IV eliminacji rozgrywek o awans do II ligi Gryf zajął ostatnie czwarte miejsce. W kolejnym sezonie, na tym samym etapie rozgrywek, w eliminacjach do ligi międzywojewódzkiej (dawna II liga) Gryf uzyskał upragniony awans, a kolejny sezon był w wykonaniu beniaminka II ligi jeszcze większym sukcesem. Gryf zajął drugie miejsce w grupie północnej II ligi, co dało mu możliwość gry w turnieju barażowym o awans do I ligi. Klub zajął w tych zawodach ostatnie miejsce i odpadł z dalszego etapu rozgrywek. Była to jak dotąd jedyna chwila w dziejach toruńskiego hokeja, w której zaistniała teoretyczna możliwość występowania dwóch toruńskich drużyn w najwyższej klasie rozgrywkowej – w tym samym bowiem czasie Pomorzanin, który zajął piąte miejsce w I lidze, przygotowywał się do walki o utrzymanie w lidze, w ramach kolejnej fazy turniejów barażowych.
Kolejne dwa lata to dla drużyny Gryfa okres o wiele trudniejszy. W sezonie 1962/63 Gryf zajął trzecie miejsce w grupie północnej II ligi, przegrywając rywalizację o awans do I ligi. Po zakończeniu kolejnego sezonu II ligi, wiosną 1964, drużyna została wycofana z rozgrywek, a sekcję hokeja na lodzie rozwiązano.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Junak [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2017-11-15] (ang.).
- ↑ Sport w Wojsku. „Stadjon”. 29, s. 12, 15.11.1923.
- ↑ Chomicki, Śledziona i Kowszewicz 2016 ↓, s. 74.
- ↑ a b c hokej.torun.pl [online], www.hokej.torun.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ Chomicki, Śledziona i Kowszewicz 2016 ↓, s. 137.
- ↑ T.O.Z.P.N. W. G. i D. Komunikat nr 14 z 7.09.23. „Sportowiec”. 29, s. 3, 13.09.1923.
- ↑ Chomicki, Śledziona i Kowszewicz 2016 ↓, s. 138.
- ↑ Chomicki, Śledziona i Kowszewicz 2016 ↓, s. 139.
- ↑ Chomicki, Śledziona i Kowszewicz 2016 ↓, s. 142.
- ↑ Chomicki, Śledziona i Kowszewicz 2016 ↓, s. 147.
- ↑ Bednarczyk i Raczyński 2018 ↓, s. 12.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Edwin Kowszewicz, Piłka nożna na polskim Pomorzu 1920–1939, Historia sportu 2, Mielec: NADA, 2016, ISBN 978-83-65043-05-4.
- Piotr Bednarczyk, Zdzisław Raczyński, Toruński Klub Piłkarski Elana Toruń 1968-2018, Toruń 2018, ISBN 978-83-8019-349-9.
- Informacja o klubie na stronach "Przeglądu Sportowego"
| Kluby aktywne |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kluby nieistniejące / nieaktywne |
| ||||||||
| Obiekty sportowe |
| ||||||||
| Nieistniejące obiekty sportowe | |||||||||
| Zobacz też |
