Klemen Pisk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klemen Pisk
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1973
Kranj

Narodowość

słoweńska

Język

słoweński

Dziedzina sztuki

poezja, opowiadanie, tłumaczenie, muzyka

Strona internetowa

Klemen Pisk (ur. 31 lipca 1973 w Kranju) – słoweński poeta, pisarz, tłumacz i muzyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W połowie lat dziewięćdziesiątych był członkiem zespołu redakcyjnego w słoweńskiej gazecie studenckiej „Tribuna”[1]. Podczas studiowania slawistyki w Lublanie większość swojego czasu poświęcił językowi polskiemu i literaturze[2].

Wydał trzy tomy poezji Labas vakaras (1998), Visoko in nagubano prapočelo (Wysokie i pomarszczone praczoło, 2000) oraz Mojster v spovednici (Mistrz w konfesjonale, 2002)[3]. Wybrane wiersze zostały przetłumaczone na język polski (Tych kilka słów, 2005; Za krzakiem majaczącego ślimaka, 2015)[4].

W latach 2000 – 2004 zajmował się pisaniem recenzji dla słoweńskiej gazety „Delo” oraz dla radia[3]. W 2009 roku jego opowiadanie Wilno zostało opublikowane w amerykańskim czasopiśmie literackim „Fiction Fix”, za które otrzymał nagrodę redakcji[5].

W lipcu 2012 roku, wystąpił na festiwalu „Miesiąc Spotkań Autorskich”*, który został zorganizowany przez czeskie wydawnictwo „Větrné Młyny” i odbył się w Brnie, Koszycach, Ostrawie oraz we Wrocławiu[6]. W 2014 roku został wybrany przez fińskie stowarzyszenie kultury „Nuoren Voimann Litto” na rezydenta „Villy Sarkia” w Sysmie[7]. Jego prace literackie zostały przetłumaczone na wiele języków i opublikowane w ponad 20 zagranicznych czasopismach literackich (Manuskripte[8], Lichtungen[9], Lituanus[10], Arkadia, Studium, Fiction Fix itd.). Tłumaczenia jego książek zostały opublikowane w Polsce[4], na Słowacji[11], w Czechach[12] oraz w Stanach Zjednoczonych[13].

Wiosną 2003 roku otrzymał stypendium Instytutu Kulturoznawstwa w Warszawie jako tłumacz literacki z języka polskiego[14]. Od 2006 do 2009 roku mieszkał w Wilnie, gdzie doskonalił swój litewski[15]. W 2009 wziął udział w II Światowym Kongresie Tłumaczy Literatury Polskiej[16]. W październiku 2015 roku otrzymał Nagrodę Litewskiego Instytutu Kulturoznawstwa za zasługi w promowaniu literatury litewskiej na świecie[17].

Jako wokalista, gitarzysta i autor większości piosenek zespołu „Žabjak Trio”, wydał płyty Doktor piska počasni sving (Wolny swing doktora Piska) oraz Aristokrat (Arystokrata, 2004)[3].

Twórczość[3][edytuj | edytuj kod]

  • Poezja
    • Labas vakaras. Ljubljana: Mladinska knjiga, 1998.
    • Visoko in nagubano prapočelo. Novo mesto: Goga, 2000.
    • Mojster v spovednici. Grosuplje: Mondena, 2002.
  • Opowiadania
    • Pihalec. Ljubljana: Nova revija, 2008.
  • Sztuki dla radia
    • Lahko noč, Matija Čop. Ljubljana: Radio Slovenija, 1997.
    • Ose pa ne letijo. Ljubljana: Radio Slovenija, 1999.
    • Pihalec. Ljubljana: Radio Slovenija, 2012.
  • Krytyki literackie
    • Stihi pod nadzorom. Ljubljana: VBZ, 2004.
  • Przetłumaczone książki
    • Tych kilka słów. Tłum. Marcin Mielczarek. Warszawa: Cudzysłów, 2005.
    • Pustovník a vlk. Tłum. Saša Poklač i Miloslav Vojtech. Bratislava: Univerzita Komenského, 2009.
    • Vilnius. Tłum. Shay Robert Wood. Amazon.com, 2010.
    • Za krzakiem majaczącego ślimaka. Tłum. Marlena Gruda. Mikołów: Instytut Mikołowski, 2015.
    • Foukač. Tłum. Petr Mainuš. Brno: Albert, 2015.
  • Jako tłumacz z języka polskiego
    • Karol Wojtyła: Pred zlatarno (Przed sklepem jubilera). Celje: Mohorjeva družba, 1996.
    • Karol Wojtyła: Brat našega Boga (Brat naszego Boga). Celje: Mohorjeva družba, 1999.
    • Karol Wojtyła: Rimski triptih (Tryptyk rzymski). Celje: Mohorjeva družba, 2003.
    • Ewa Miedzińska: Bolek in Lolek v svetu živali (Atlas zwierząt). Radovljica: Didakta, 2003.
    • Jerzy Pilch: Pri mogočnem angelu (Pod mocnym aniołem). Ljubljana: Mladinska knjiga, 2004.
    • Karol Wojtyła: Tri drame (Trzy dramaty). Celje: Mohorjeva družba, 2011.
    • Jerzy Pilch: Seznam prešuštnic (Spis cudzołożnic). Ljubljana, Sodobnost International, 2012.
    • Krzysztof Siwczyk: Preveč videnja (Nadmiar widzenia). Maribor, Slomškova družba, 2012.
    • Tomek Tryzna: Gospodična Nihče (Panna Nikt). Ljubljana, Sodobnost International, 2013.
    • Andrzej Sapkowski: Veščec. Zadnja želja. (Wiedźmin. Ostatnie życzenie) Ljubljana, Mladinska knjiga, 2022.
  • Płyty (ze zespołem Žabjak trio)
    • Doktor piska počasni sving. Novo mesto: Goga, 2001.
    • Aristokrat, Novo mesto: Goga, 2004.04.
  • Jako redaktor
    • Czesław Miłosz: Zvonovi pozimi (Dzwony w zimie). Ljubljana: Beletrina, 2008.
    • Dzeja. Antologija sodobne latvijske poezije. Ljubljana: Društvo slovenskih pisateljev, 2016.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Marijan Dović: Slovenski pisatelj, ZRC SAZU 2007
  2. ↑ Klemen Pisk: Spet prevedene Mickiewiczeve pesmi. Jezik in slovstvo, 1995/96, nr.3
  3. ↑ a b c d Wirtualna biblioteka słoweńska
  4. ↑ a b Klemen Pisk: Za krzakiem majaczącego ślimaka, 2015
  5. ↑ Fiction Fix 6, 2009
  6. ↑ Miesiąc Spotkań Autorskich. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
  7. ↑ Rezidenci Villy Sarkia. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
  8. ↑ Autorzy czasopisma Manuskripte
  9. ↑ Lichtungen, nr. 82, 2000. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
  10. ↑ Klemen Pisk: Vilnius, Lituanus, Vol. 58, nr. 3 – jesień 2012
  11. ↑ Marta Fülöpová: Pustovník a vlk – Klemen Pisk, Knižná revue 2009/26. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
  12. ↑ Biblioteka morawska
  13. ↑ Klemen Pisk: Vilnius (tłumaczenie Shay Robert Wood), 2010
  14. ↑ Instytut książki
  15. ↑ Litewski Instytut Kultury. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
  16. ↑ 2. Światowy Kongres Tłumaczy Literatury Polskiej 2009
  17. ↑ Litewski Instytut Kultury. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klemen_Pisk&oldid=69305368”