Klepacze (rejon kamieniecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klepacze
Клепачы
Клепачи
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

kamieniecki

Sielsowiet

Nowickowicze

Populacja
• liczba ludności


19
(2019)

Kod pocztowy

225061

Położenie na mapie rejonu kamienieckiego
Mapa konturowa rejonu kamienieckiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Klepacze”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Klepacze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Klepacze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Klepacze”
Ziemia52°27′41″N 23°48′57″E/52,461389 23,815833

Klepacze (biał. Клепачы, Klepaczy; ros. Клепачи, Klepaczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Nowickowicze, w granicach Parku Narodowego „Puszcza Białowieska”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod zaborami i w II Rzeczypospolitej wieś i majątek ziemski (folwark). W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Dmitrowicze.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim[a], w gminie Dmitrowicze[1]. W 1921 wieś liczyła 127 mieszkańców, zamieszkałych w 19 budynkach, wyłącznie Białorusinów wyznania prawosławnego. Folwark liczył zaś 49 mieszkańców, zamieszkałych w 9 budynkach, w tym 43 Białorusinów i 6 Polaków. 43 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 6 rzymskokatolickiego[1].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 12 grudnia 1920 do 19 lutego 1921 w powiecie białowieskim, po czym miejscowość powróciła do powiatu brzeskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]